Rozdział 69

            Get well soon , Marco.! ;-) Back Stronger .!  

                                 #MR11 #BorussiaDortmund. #getwellsoon #cry #polishfan #polishgirl #wracaj #szybko #WM2014 #MarcoReus. #gutebesserung

                              Za to nie wiem jakim cudem jego twarz była naprzeciw mojej . Patrzyliśmy sobie w oczy , a czas na chwilę się zatrzymał . Reus zbliżył się jeszcze nieznacznie , by po chwili złożyć na moich ustach pocałunek początkowo delikatny , lecz z każdą chwilą coraz bardziej namiętne , coraz odważniejsze . Nie wiedziałam jak się zachować więc zdałam się na niego . Choć trochę przerażała mnie myśl co może się stać za kilka chwil , wiedziałam , że mogę w pełni mu zaufać ... Mimo wszystko . Nie mam pojęcia kiedy blondyn pozbył się swojej koszulki . Cała sytuacja była sporym paradoksem , gdyż wszystko działo się tak szybko , ale też powoli .
-Na pewno ? - spytał w końcu
-Co ma być to będzie . - odpowiedziałam i tym razem ja go pocałowałam
                    Wszystko co się działo w tej chwili było ... czymś co na pewno zapamiętamy . Co prawda nie myślałam , że zdarzy się to tak szybko , ale cóż . W dziedzinie kontaktów i relacji w związków byłam "żółtodziobem" , na szczęście Reus nie . Zapewne ma "kilkuletni staż" :)
-Marco . - odparłam gdy usłyszałam dźwięk jego telefonu .
-Hymm .. - zamruczał
-Telefon . - wzięłam go z szafki
-Zostaw . Zignoruj go . - powiedział szybko i wrócił do gry jaka rozgrywała się między nami od kilku minut
-Marco , to Twoja mama .
                     Nic nie powiedział tylko spojrzał na mnie , a ja ... mało na zawał nie zeszłam . Jego oczy , konkretnie źrenice były tak powiększone , że aż przerażał .
-Co jest ? - spytał nie odrywając ode mnie tego przenikliwego wzroku
-Twoje oczy ...
-Aaa ... tak wiem . - uśmiechnął się
-Czyli zawsze tak masz , gdy ...
-Nie zawsze .  Do tej pory zdarzyło się to tylko kilka razy .
-Aha .
-Ale czuję , ze będziesz musiała się przyzwyczaić do takich megaśnych źrenic . - tym razem się zaśmiał i pocałował w policzek
-Mogłeś uprzedzić , wyglądasz jak wampir lub jakiś napalony gwałciciel . - nie wiem dlaczego , ale przez cały ten czas patrzyłam tylko w te straszne oczęta
-To pierwsze chyba nie , ale to drugie .
-Dobra , dobra . Telefon . - podałam mu Iphon'a , który właśnie przestał dzwonić , ale za to usłyszeliśmy pukanie do drzwi
-Mario . - powiedzieliśmy równo i wybuchliśmy śmiechem
-Otworzę . - blondyn podniósł się z łóżka , chwycił telefon i poszedł wpuścić gościa do środka
                 Ja sobie leżałam patrząc w sufit i czekałam aż "niezapowiedziany" Mario , przyjdzie sprawdzić czy żyję . Super , że się o mnie martwi , ale też trochę zabawne .
-Co słychać .? - usłyszałam głos Reus'a
-Ooo kurcze , chyba jesteśmy nie w porę . - odpowiedział mu ten głos , który jest w stanie oczarować każdą dziewczynę .
-No jak jakby . Ty zawsze masz wyczucie czasu .- zaśmiał się
-Marcela jest w pokoju . - dodał , a po chwili zjawił się Mario z Leo i Mo
-Cześć . - przywitali się
-Siemka , siemka . - odparłam
-Marco . - zawołałam i rzuciłam mu koszulkę
-Nie musieliśmy przychodzić , prawda ? - spytał Gotze
-Jeszcze żyję , ale mało brakowało .
-Co Ci zrobił ?
-Zobacz jakie ma oczy .
-Pokaż mi kochanie te oczęta . - Mario podszedł do przyjaciela i spojrzał mu w oczy .
-Jezu , Marco . Ty wampirem jesteś ? - zapytał pół żartem pół serio .
-Chyba nie ... Cześć mamo , dzwoniłaś . - powiedział do telefonu
-Też bym się wystraszył . - klubowa dziesiątka przyznała mi rację
-Nie zdążyłem odebrać bo wiesz ... rozmawiałem z Marcelą. - spojrzał na mnie z uśmiechem
-Ja już chyba rozumiem . - odezwał się Leo .
-Taaaak ? - zerknęłam na niego i lekko uniosłam kąciki ust
-Cholera , Marco Ty zdrajco . - w Mario obudziła się zazdrość
-Teraz będziemy wiedzieć co nasz blondasek robił z naszą Borussią . - Moritz także zaczął żartować
-My pogadamy później . - spojrzał na przyjaciela , a przez te oczy wyglądał jakby chciał go skrzywdzić
-Jak będziemy już w Dortmundzie to przyjedziemy . A nie czekaj ... przyjedziemy jutro bo w sobotę rano lecimy do Warszawy bo [...] tak Ani i Roberta . [...] Okey , pa . - zwrócił się do telefonu , zakończył rozmowę i mógł debatować z nami
-Mario , znasz takie powiedzenie : Żeby życie miało smaczek raz dziewczyna raz chłopaczek . - zacytował Reus , a my zaczęliśmy się śmiać
-Nie , kochanie . Tak łatwo nie będzie . Musisz wybrać : albo dziewczyna albo chłopaczek . - powiedziałam poważnie
-Blondasku nie bój się będziemy się ukrywać. Ann też się o nas nie dowie . - uwielbiałam te cudowne poczucie humoru Gotze'go
-Chodź , pójdziemy na zewnątrz pogadać . - chyba każdy z obecnych domyślał się czego będzie dotyczyć ta rozmowa .

***

                    No cóż , nie powinienem mieć za złe Polce tego co było między nią , a Mario . Ale mimo to dziwnie się z tym czułem . Jednak dzięki temu wiedziałem jedno - ona nie jest mu obojętna. Nigdy nie przypuszczałem , że Marcela jest dla niego kimś więcej niż przyjaciółką .

                    Cieszę się , że Matecka zrozumiała i przyjęła moje przeprosiny . Chociaż wiem , że będzie o tym pamiętać przez jakiś czas. Świnia ze mnie. Kocham ją i nie chcę jej więcej krzywdzić. 

                   To co działo się w pokoju ... tylko i wyłącznie moja inicjatywa. Nie wiem co mnie wzięło chwilowa słabość ? A ona - nie przerwała bo zrobiła to mama , później Mario z Leo . Tak ta rozmowa z Gotze musiała się odbyć i im szybciej tym lepiej .

-Chodź , pójdziemy na zewnątrz pogadać . - chyba każdy z obecnych domyślał się czego będzie dotyczyć ta rozmowa 

                     Wyszliśmy na "taras" .  W głowie układałem sobie co mu powiem. Szkoda , ze nic nie mogłem wymyślić .Jednak wziąłem głęboki oddech

-Marco musisz wiedzieć , ze tego nie planowałem . To była chwila .- zaczął brunet

-Jakoś to przeżyje , ale będzie ciężko . - powiedziałem zgodnie z prawdą

-Wiesz, ona może się czuć tak samo dziwnie jak Ty teraz gdy wie , że nie tylko całowałeś się z Caro , ale też ...

-Wiem , wiem . Ale to Ty Mario , jesteś moim przyjacielem . - wyjaśniłem co mnie najbardziej drażni

-Jejku , stary . No stało się i już . Cholernie zazdroszczę Ci takiego szczęścia , że ją spotkałeś . Jest cudowna . Odkąd jesteście razem nic między nami nie było poza przyjacielskimi rozmowami . - odparł

-Zakochałeś się w niej ? - spytałem prosto z mostu

-Raczej zauroczyłem . - powiedział cicho

-Nie masz się o co martwić, dam radę , przecież nie zniszczę wam tego co macie . - dodał

-Okey , może ... nie był tej rozmowy , ani sytuacji ? - zaproponowałem

-Jasne . - uśmiechnął się

-A ... poczekaj , powiedziałeś jej ? - zapytałem 

-Nie , jeszcze nie . 

***

                   Siedzieliśmy czekając na nich i rozmawiając o różnych głupotkach i mało ważnych bzdetach . Po pewnym czasie chłopcy wrócili do nas cali i zdrowi , ale musiałam to sprawdzić .
-Chodź , chodź . - zawołałam Gotze'go
-Coś się stało ? - spytał nie wiedząc o co chodzi
-Pokaż buźkę . - dokładnie obejrzałam mordeńkę czy nie ma śladu po uderzeniu
-Dobra jest , Marco .. come .
-Nie martw się , tylko rozmawialiśmy . - zaśmiał się podchodząc do mnie
-Tak , tak .. zdążyłam już Was trochę poznać . - odparłam
-Okey , macie szczęście . - dodałam
                    Pośmialiśmy się , ale moja spostrzegawczość zarejestrowała dziwne zachowanie Mo i Leo . Nie mogłam ich w żaden sposób przejrzeć .  
-Wiecie musimy wam coś powiedzieć . zaczął poważnie Leitner
-Wiedziałam , że coś chcecie powiedzieć . - odparłam zadowolona , ze zaraz się dowiem o co chodzi
-Bo dzwonił do nas wczoraj Watzke ... - kontynuował , ale intuicja podpowiadała mi , że to nie będzie dobra wiadomość .
-Dzwonił , żeby nas poinformować o pewnej sprawie . - pomógł mu Bittencourt
-O nie , błagam powiedzcie , że Wy nie ... - już wiedziałam , domyśliłam się
-Marcela , zarząd Borussii zdecydował, że ...
-Sprzedają was ? - spytałam wprost
-Mnie . Do Hannoveru- odezwał się Leo
-A ty ? - spytałam Mo
-Wypożyczają mnie do Stuttgardu - odparł
-Żartujecie prawda ? Powiedzcie , że żartujecie . - poczułam , że łzy napływają mi do oczu
                    Jak to sprzedają ? Jak Leo ?! Przecież w tym roku byłby jeszcze lepszy . Każdy ma słabszy i lepszy sezon , a oni się tak po prostu ich pozbywają ? Wypożyczenie ? Moritz , przecież on jest na etapie rozwoju , jeszcze będą z nich ludzie . Nie to była koszmarna wiadomość jak na zakończenie wakacji . Koszmar , co ja mam teraz tak po prostu powiedzieć im "cześć". Niby wiem , taki sport zwłaszcza piłka nożna , ale nie potrafię tak . Przywiązałam się do nich , każdy jest na swój sposób wyjątkowy . Miałam ochotę zadzwonić do Jurgena i powiedzieć co o tym myślę .
-Kiedy jedziecie ? - spytałam pochodząc do okna tarasowego
-Od 1 lipca . - odpowiedział Bittencourt

***

                     Sam się zdziwiłem na wiadomość jaką podzielili się z nami Leo i Mo . Nie miałem pojęcia , że odchodzą , oni chyba też . Klub w tajemnicy przed wszystkimi planował sprzedaż chłopaków .? Cóż ... musimy przywyknąć do myśli , że za niespełna tydzień będą w nowych klubach , a Marcela . Ona właśnie po raz pierwszy poznała ten gorzki smak gdy ktoś z nas odchodzi . Niestety tak bywa , ja już przywykłem , ale ona . Będzie ciężko , tym bardziej , że nie wiem o transferze Mario . Teraz gdy Gotze zobaczył reakcję Polki na przejście tej dwójki na pewno bardziej będzie się bał jej powiedzieć . 

                      Widziałem , że lekko powiedziawszy Matecka załamała się tą wieścią . Myślała , że nie zauważymy tych napływających łez . Tam w środku poczuje pustkę , ale na pewno będą nas odwiedzać . Taki sport . 

                     Podszedłem do niej by dodać jej trochę otuchy . Objąłem ją w talii ,a głowę oparłem na jej ramieniu . Nawet nie zauważyła , że chłopcy wyszli .

-Marcela ...

-Dlaczego oni ich sprzedali ? - spytała 

-Tak już jest w piłce .

-Wiem , ale ...

-Ale ... ?

-Jak będzie wyglądać Borussia bez nich ? - łza spłynęła po jej policzku

-Tak jak M'gladbach beze mnie . - odparłem bez namysłu

-Właśnie . Niby wiem , że o to chodzi , ale i tak muszę się wypłakać

-Nie ma sprawy . - uśmiechnąłem się lekko

***

                                                                        
                   Jak ja mam jej teraz powiedzieć , że odchodzę ? Przecież nie powiem : "Marcela , od lipca będę grał w Bayernie Monachium " . Ona mnie zabije na miejscu albo utopi . Na wieść o Leo i Mo zareagowała emocjonalnie , a co by było ze mną . Matecka się załamie całkiem .Dlaczego nie powiedziałem wcześniej , na przykład wtedy w Londynie . Zachciało mi się kłamać , że "to nic pewnego" . Jestem idiotą . Totalnym idiotą . Zaczynam myśleć nad tym by po prostu uciec nic jej nie mówiąc . Jednak wtedy Marco za ... uszy by mnie przyprowadził , że mam powiedzieć Polce prosto w oczy , że zmieniam klub .

***

                   Wiadomość od chłopaków totalnie mnie załamała . Tydzień przez rozpoczęciem zgrupowania na nowy sezon , zarząd sprzedaje i wypożycza piłkarzy . To jest co najmniej nie nienormalne . Nie wiem jak przyjmę wiadomość o przejściu Marco . To był by koniec . Koniec naszego związku bo na odległość raczej nie miałoby to najmniejszego sensu . Ja spełniam marzenia będąc tutaj , a oni ... jako piłkarze grają tam gdzie im każą ,w niektórych przypadkach mogą sami zdecydować gdzie chcą przejść .
                   Dobrze , że właśnie blondyn był przy mnie . On wiedział kiedy mnie pocieszyć , a kiedy po prostu bez słowa przytulić . Tak było też teraz . Nawet nie zorientowałam się kiedy nasi goście wyszli i zostaliście sami . Musiałam się wypłakać to zazwyczaj pomagało . Po wymianie kilku zdań położyliśmy się spać , w końcu jutro wracamy do Dortmundu .             
-Jak kogoś wypożyczą , oni później wracają czy nie ? - spytałam w końcu
-Zależy . Czy jest potrzebny w klubie , który go "oddał" czy nie .
-A Mo będzie nam potrzebny ?
-Do końca nie wiadomo kto do nas dojdzie .
-Szkoda , ze ich rozdzielili . Oni są jak bracia. To tak jakby rozdzielić Ciebie i Mario . Przecież wtedy ta magiczna współpraca na boisku przestałaby istnieć , a zobaczyć by ją można było tylko w meczach reprezentacji .
-Tak ... będzie ciężko przywyknąć . - powiedział cicho
-Co ?
-Nic, nic . Dadzą radę . Nie martw się o nich . Nie wyjeżdżają na drugi koniec świata . - uśmiechnął się i mocniej przytulił .
-Chociaż dwa razy w sezonie ich zobaczę . - odparłam pół żartem pół serio
-Będzie dobrze , kochanie . Będzie dobrze .

20 czerwca [poranek 6.00]

                  Słońce , którego promienie wpadały przez okna wprost na mnie . Śmiechy chłopaków , którzy zapewne korzystają z ostatnich godzin i siedzą w wodzie . Dziewczyny pewnie są w centrum albo pakują rzeczy . A ja ? Leżę i lenistwo nie pozwala podnieść się z tego cudownego łóżka . Tak jego grawitacja przyciąga najbardziej rano , gdy podświadomość mówi mi , że mam wstać , a ta leniwsza połowa każe korzystać z wygody i beztroskiego poranka . Na szczęście Ania nie zwlokła mnie dzisiaj z łóżeczka by iść na trening . Mimo to wiem , że w Dortmundzie nie będzie tak łatwo . Na 99% Leo i Moritz powiedzieli już reszcie , że będą bronić inne barwy klubowe . Już chyba pierwszy szok minął i postaram się skorzystać z tego , ze są jeszcze z nami .
                   Byłam bardziej niż pewna, że Reus już dawno wstał i zakończył swój trening . On jak pozostali chłopcy muszą biegać chociaż po 30 minut , ale muszą . Ja nie :) i to mnie cieszyło . Ćwiczę bo chcę , a nie bo muszę . Odwróciłam się na bok i trochę się zdziwiłam , że blondyn sobie smacznie śpi . Spojrzałam na niego , uśmiechał się przez sen . Mi mimo wolnie także uśmiech pojawił się na twarzy .
-Mam nadzieję , że nigdy nie będziesz musiał opuszczać Dortmundu i Borussii . - mówiłam cicho i pocałowałam delikatnie w policzek
-Eva ? - wymamrotał .
                 Zdziwiłam się i spojrzałam na niego nie wiedząc jak mam zareagować . Eva ? Jaka Eva do cholery jasnej . Uśmiechał się przez sen bo śniła mu się jakaś Eva ?!
-Dobra blondasie , wstawaj . - powiedziałam kilka tonów głośniej
-Coś się stało ? - spytał zaspany
-Stało się . Słucham . Kim jest Eva ?
-Kto ? - spojrzał na mnie jak ja na niego przed paroma sekundami
-E-V-A . - nic nie powiedział tylko uśmiechnął się ponownie
-No . Co się szczerzysz ?
-Tak w ogóle to dzień dobry . - jak zwykle dla niego wszystko jest takie proste jak konstrukcja gwoździa . Chciał mnie pocałować , ale się odwróciłam
-Gadaj . - spiorunowałam go wzrokiem
-Szczerze .? Nie znam , żadnej Evy . To był taki mały żarcik , ale chyba się nie udał .
-Mam Ci uwierzyć ?
-Taka prawda . Kilka minut temu wróciłem bo byłem biegać z Mario i Kevinem . - wyjaśniał dalej
-Jeszcze jeden taki numer ... - pogroziłam mu palcem
-I więcej z wami nie gram - usłyszałam za plecami Lewandowskiego
-Właśnie tak . Cześć Robert .
-Cześć gołąbeczki , przyszedłem Was obudzić bo za pół godziny śniadanie . - tak , dzisiaj poranny posiłek mieliśmy wcześniej bo o 10.00 musimy być już na lotnisku
-Okey , dzięki wielkie .
-To ja już nie będę przeszkadzał do zobaczenia . - odparł Robert i wyszedł
                     Marco jeszcze trochę musiał się postarać żeby dostać całusa bo nie ma tak łatwo .By się nie złamać migusiem poszłam do łazienki . Tak moja walizka znaczy jej część nadal tam była . Ubrałam się jak jak zwykle tutaj czyli krótkie spodenki i koszulkę na krótki rękawek . Po 15 minutach wyszłam gotowa , a Reus ... w tak zwanym "rosole" siedział na łóżku i czekał aż zwolnię łazienkę .
-Już ? - spytał gdy weszłam do pokoju
-Nom , możesz iść . - uśmiechnęłam się i położyłam jeszcze na chwilkę
-Ej , nie śpimy . - dosłownie po kilku sekundach zjawił się blondyn
-Już ? - tym razem to ja zadałam pytanie gdyż byłam w niemałym szoku
-Tak , musiałem się ubrać i troszkę ogarnąć bo prysznic brałem wcześniej . - wyjaśnił
-Aha . To wszystko jasne , idziemy . - podniosłam się i wyszliśmy z domku
                       Idąc mostkiem w pewnej chwili Marco przytulił mnie mocno i spojrzał w oczy . Nie wiedziałam co kombinuje , modliłam się by nie chciał skakać do wody bo mam telefon w kieszeni .Kilka metrów dalej widziałam resztę naszej ekipy .
-Nie skoczymy do wody . - odparł jakby czytał mi w myślach
-Uff ...
-Ale teraz mi nie uciekniesz . - uśmiechnął się , a po chwili dowiedziałam się o co chodzi ... pocałował mnie pierwszy raz dzisiejszego dnia
-Aha ... gdybym wiedziała uciekłabym . - zaśmiałam się
-Może zostawimy was samych ? - zawołał Roman
-Już idziemy . - odparłam i dołączyliśmy do "zgrupowania"

-Ludzie idziemy jeszcze skorzystać z oceanu ? - spytał Mario
-Mamy jeszcze czas więc ... - uśmiechnął się Sven
                         Jak postanowili chłopcy , poszliśmy jeszcze chociaż przez chwilę popływać . To jest to czego będzie mnie brakować - woda . Wiem to dziwne bo nigdy nie lubiłam jeździć nad morze , ale tutaj z nimi . Świetnie jest .Wariowaliśmy w wodzie wszyscy bez wyjątków od najstarszego po najmłodszego czyli mnie . Jak dzieci . Cathy postanowiła uwiecznić kilka śmiesznych akcji na zdjęciach i filmach więc chwilowo wyszła z wody bo niestety nikt z nas nie miał wodoodpornego aparatu.
-Kochani moi ... już za dwadzieścia dziewiąta . - zawołała sprawdzając godzinę
-Ja tu zostaje . Nie wracam z Wami . - odparł Gotze któremu chyba najbardziej z nas się tutaj podobało
-Wychodź , wychodź . Trzeba się do końca spakować . - poganiał go Marcel
-Jaaaa nie chceeeee . - posmutniał niczym małe dziecko
-A kto chce ? Jak pomyślę o treningach jakie lada dzień mnie czekają to już czuję ból nóg . - zaśmiał się Mats
-Przylecę tu gdy tylko będę miał wolną chwilę . - zapewnił Mario i w końcu wyszedł z wody
-Dobrze , a teraz idź się pakować . - poklepałam go po ramieniu
                           Wszyscy w końcu poszliśmy do domków , pozbierać swoje rzeczy i postarać się nic nie zapomnieć . Lecz znając życie i tak coś zostanie, a w domu będę biegać jak kot z pęcherzem szukając tego czegoś . Cóż tak bywa :). W końcu po kilkukrotnym sprawdzeniu domku , zapięłam walizkę i zostawiłam ją pod drzwiami .
-Już ? - spytał blondyn
-Tak .  - uśmiechnęłam się
-Mamy jeszcze chwilę jest 9.00 . - odparł
-Hmmm ... zapamiętam to miejsce . Jest cudowne .
-Ooo , tak . Tutaj jest tak bajkowo . Zawsze marzyłem by odwiedzić takie miejsce .
-Dziękuję . - powiedziałam i przytuliłam się do niego
-Za co ?
-Za wszystko , między innymi za bilet tutaj . - wyjaśniłam
-Dla Ciebie wszystko . - pocałował mnie w czoło
-Ale przypomnę Ci , że ...
-Tak , wiem . Nie lubisz , jak coś Ci się kupuje . - skończył za mnie
-Właśnie ... zwłaszcza w takie cenie . - dopowiedziałam
-"Bogatym nie jest ten kto posiada ,lecz ten kto daje". - zacytował słowa naszego świętej pamięci Papieża Polaka Jana Pawła II .
-Aha . - tyle tylko powiedziałam bo byłam w niemałym szoku
-Więc musisz przywyknąć . - zaśmiał się
-Nie , ty musisz trochę przystopować .
-To pójdziemy na kompromis . - odparł
-Jaki ?
-Jeszcze nie wiem , ale coś się wymyśli .
                   Pogadaliśmy jeszcze kilka minut . To były jedne z ostatnich spędzone tutaj na tych troszkę przerażających , ale też cudownych wyspach , o których kilka miesięcy temu nie wiedziałam .  Tak byłam mu wdzięczna i to bardzo , ale wolałabym sama zaoszczędzić na te wakacje niż dostać bilet , ale tłumaczy go fakt , iż dostałam te wszystkie luksusy na osiemnaste urodziny .
                  W końcu przybył do nas Ilkay poinformować , że już się zbieramy . Smutno trochę , ale tak już jest coś się zaczyna i kończy . Szczególnie wakacje . Cieszyłam się , ze spędziłam je właśnie z nimi . Choć brakowało trochę Majki . Kiedyś pojedziemy razem z nią . Czuje to . Rzuciłam jeszcze okiem czy wszystko jest w porządku i zamknęłam za sobą drzwi . Pożegnaliśmy się z przemiłym naszym panem przewodnikiem , którego poznaliśmy pierwszego dnia . Oddaliśmy klucze , a nawet Mario zapowiedział , że niebawem tutaj wróci . Poprosiliśmy jeszcze Adama bo tak nazywał się przewodnik , by zrobił nam pamiątkowe zdjęcie . Oczywiście z nim też płeć piękna zrobiła sobie fotki . I ruszyliśmy dalej . Teraz czekała nas teraz przeprawa na wyspę gdzie znajdowało się lotnisko , odprawa i lot powrotny do Niemiec .
                   Odprawa jak odprawa. Nie lubię tego momentu . Przybywać kilkanaście minut wcześniej niż jest lot i czekać na samolot , ale cóż jak trzeba to trzeba . Lubiłam za to podróż tym środkiem transportu . Mimo , że sen , który miałam w drodze tutaj lekko mnie przeraził nadal wierzyłam , że dotrzemy cali i zdrowi , a sympatia do latania pozostanie . W końcu stewardessa wywołała nasz lot , a my ruszyliśmy do korytarza , prowadzącego do kokpitu . Czekało nas kilkuletnie "wiszenie" w powietrzu . Zapewne kilka godzin prześpię , kilka pośmieję , a resztę przegadam z sąsiadem . Jestem więcej niż pewna , że jednym z nich będzie Reus , ale drugim .. ?
-Jonas .! - uśmiechnęłam się gdy zobaczyłam go na fotelu z numerkiem 3B
-To ja . - odwzajemnił gest
-Siedzisz obok nas . - wyjaśniłam moją reakcję
-Serio ?
-Tak .
-W takim razie będzie to jeden z najlepszych lotów w moim życiu .
-Ooo tak . - zaśmiałam się
                   Startowanie i lot ... czyli najnudniejsza część podróży samolotem . Niestety innego sposobu nie było więc kilka godzin będziemy podziwiać chmurki :) Nie pytałam ile będzie trwał lot , wolałam się zdziwić , że będzie krótszy niż wcześniejszy .

                   Dotarliśmy na miejsce ok. 3.00 nad ranem . Zmiana strefy czasowej, przesiadka w Ankarze, lekkie opóźnienie jakie miał samolot , który miał nas zabrać do Dortmundu i proszę . Mimo , iż spałam kilka godzin podczas lotu i tam byłam koszmarnie zmęczona . Jedyne o czym marzyłam to łóżko , poduszka i kołdra . Nic więcej .
-Do domu ? - spytał Marco gdy wsiedliśmy w końcu do samochodu .
-Tak . - odpowiedziałam ledwo kontaktując
-Do domu w sensie do mnie czy do Jurgena ? - zaśmiał się
-Obojętnie byle były było łóżko .
-Nie mam kluczyków , więc pozostajesz Ty . - dodałam wymuszając uśmiech
-Okey, a poinformowałaś mamę , że już jesteśmy ? - pytał dalej
-Napisałam SMS do taty , znaczy do Jurgena.
                     Na szczęście o tej porze ruch w centrum Dortmundu przez , które musieliśmy przejechać był równy zeru i dotarliśmy do mieszkania Marco w ciągu 10 minut . Jak zawsze zajęliśmy miejsce parkingowe numer 11 i powędrowaliśmy do windy .
-A walizka ? - spytałam gdy zorientowałam się , że jej nie wzięłam .
-Tutaj jest . - Marco był wyraźnie rozbawiony moim nieogarnięciem
-Oj , nie śmiej się . Właśnie powinnam przewracać się na drugi bok .
-Zapraszam . - odparł otwierając drzwi
-Dziękuję i ... dobranoc . - weszłam do środka , a nogi same podążyły do łóżka , które było najbliższe czyli - biała , skórzana i nam nadzieję wygodna kanapa .
                     Wiem , że o wiele lepiej by mi się spało w pokoju na górze , ale już nie miałam mocy ani najmniejszych chęci iść po tych schodach . Nie , nie , nie . Przemęczę się tutaj . Najwyżej w nocy się przeniosę . Blondyn stał i z uwagą przyglądał się co ja wyprawiam . Wyglądało to trochę zabawnie , ale miałam to gdzieś . Cholernie chciało mi się spać i tylko to się liczyło .
-Kolacja ? Prysznic ? Piżama ? Łóżko ? Sypialnia ? Ja ? - pytał patrząc na mnie
-Ty .. owszem . Jak chcesz to chodź .. jest tu trochę miejsca zmieścisz się , ale wszystko inne odpada . - zaśmiałam się pod nosem
-Tutaj ?! Nie .. bardzo nie wygodnie jest . Uwierz mi .
-Praktykowałeś ? - spytałam z ciekawości
-Tak , raz .
-To była impreza .
-Po Lidze Mistrzów .. wtedy gdy Robert strzelił cztery bramki Realowi . - uśmiechnął się
-Ooo tak , to było coś . Skakałam po domu z radości . - teraz po upływie tych kilku tygodni żałuję , ze nikt tego nie nagrał
-Szkoda , że tego nie widziałem .
-Może to i lepiej . Teraz dobranoc . - ziewnęęęłam
-Zaraz wrócę , idę wziąć prysznic . - podszedł złożył całusa na moim policzku i poleciał na górę .

***

                         Dotarliśmy . W końcu Dortmund . Latanie samolotem może i jest fajne , ale tyle godzin to masakra . Można się zanudzić na śmierć . Ale udało się . Jesteśmy na stałym gruncie . Nawet kilka minut później w moim mieszkaniu . Marcela ... pierwszy raz widziałem ją taką zmęczoną . Ledwo kontaktowała . Z resztą nic dziwnego jest 3:20 . Jak tylko otworzyłem drzwi , zaprzyjaźniła się z kanapą w salonie i żadna siła niebyła w stanie przekonać jej by poszła na górę do łóżka , które jest o stokroć wygodniejsze . Będę musiał to rozwiązać na swój sposób , ale najpierw prysznic .

                         Po odświeżeniu wróciłem na dół do mojej kochanej brunetki . Jak mniemam zapewne już śpi . 

-Marcela ... - wypowiedziałem cicho jej imię 

                          Tak jak myślałem ... ŚPI :) . Przez chwilę patrzyłem na nią . Pogrążona w krainie snów , wygląda tak niewinnie i delikatnie , ale już wiem , że potrafi pokazać pazura i walczyć o swoje . Daleko nie muszę szukać ... zaledwie kilkanaście minut temu i ta wiadomość od Caro . Marcela niby niepozorna , ale ma w sobie tą zadziorną cząstkę . Na szczęście to już za nami . Teraz jesteśmy tutaj , mam swoją miłość obok siebie i to się liczy . Nic więcej . 

                           Zastanawiałem się nawet jak ona to zrobiła , że totalnie zakręciła mi w głowie do tego stopnia , iż musiałem ją zdobyć . W pełni popieram fakt , że wiek to tylko liczba , choć może pół roku temu , nie uwierzyłbym jak ktoś by mi powiedział , że niebawem będę szaleńczo zakochany w osiemnastoletniej Polce . Życie jest pełne niespodzianek i to jakich cudownych niespodzianek .

_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_
No i proszę :D

Na dobry początek wakacji proszę 69 rozdział . :)

Telefon od mamy ? Tego się chyba nikt z Was nie spodziewał :P Mam nadzieję , ze udało mi się Was zaskoczyć :)

Od 14 czerwca będę w Pobierowie , ale niestety nie jest to wypoczynek , ale praca :'( ALE .. rozdział 70 , 71 i 72 napisany mam .. będę je dodawać średnio co 3 tygodnie , żeby coś tutaj się jednak pojawiało . Będą to rozdziały ...trochę inne niż owa sielanka jaka była do tej pory . Liczę , że się spodoba :)

Pozdrawiam serdecznie , życzę udanych wakacji i ... dobrej pogody :)