Rozdział 59

-Co jak co , ale prędkość piłki niezła . - mówił zwijając się z bólu 
-Kochanie , troszkę wyżej i będzie idealnie . - przytulił mnie Marco .
-Dzięki , ale Marcel . Nic Ci nie jest ? - zapytałam jeszcze 
-Nie , spokojnie . Dam radę . - uśmiechnął się Schmelzer 
                      Poczekaliśmy jeszcze chwilę , aż biedaczek dojdzie co siebie i wróciliśmy do środka , gdzie czekał już nakryty wcześniej stół . Zajadaliśmy i nawet się nie obejrzeliśmy , a cała miska nuggetsów zniknęła . 
-Plus 5 do mojej wagi . - zaśmiałam się
-U mnie też . Teraz musimy sobie zrobić dwa dni głodówki . - Jenny miała pomysły godne mistrza
-Jutro na treningu z Anią wszystko spalę . - odparłam , a oczami wyobraźni widziałam tę minę Ani , która mówi "Jeszcze 10 minut . Dasz radę .! "
-Oj , też by mi się przydało . - Niemka poklepała się po brzuchu 
-Nie ma sprawy , wpadniemy po ciebie . - zaproponowałam 
-Albo spotkamy się w parku . - dodałam
-To może zdzwonimy się jutro bo głowy nie daje , że będzie mi się chciało . - uśmiechnęła się
-Też miałam ten problem , ale przy mojej trenerce nie ma innego wyjścia . Trzeba wstać z łóżka i ruszać w plener .
-Dobra koniec popuszczania się w kompleksy . My ruszamy chyba do domu , co ? - zapytał Marco
-Oj tak , pewnie rodzice już wrócili . 
                          Chwilę jeszcze pogadaliśmy . Jednak robiło się coraz później , a ja jeszcze musiałam iść na kort . Problem w tym , że Reus nie może się dowiedzieć o mojej nauce z Mario , dlatego muszę wymyślić jakiś powód , dla którego musiałabym zostać w domu .
-To do zobaczenia . - uśmiechnęłam się kiedy byliśmy już gotowi do wyjścia .
-Narazie . - pożegnał się Marco
-Cześć . - uśmiechnęli się małżonkowie
-Jenny my widzimy się jutro na treningu . - zawołałam jeszcze wychodząc
-Spróbuję .
-Będzie gotowa . W razie czego obudzę ją . - dodał Marcel
-Okey , pa . - rzuciłam jeszcze i wsiadłam do auta
-Do domu ? - zapytał mój kierowca
-Jak byś mógł to bardzo proszę . - spojrzałam na niego
-No dobra . - odparł trochę niezadowolony i ruszył
-Coś nie tak ? - tym razem ja spytałam
-Nie , nic .. myślałem , że gdzieś pójdziemy .
-Yyyy .. - spojrzałam na zegarek . - Na pół godziny . Może być ?
-Pewnie . - od razu Reus'owi poprawił się humor i pojawił uśmiech
                         Chciało mi się śmiać z jego zmian nastroju , ale było to też fajne . W końcu cieszy się , że spędzi ze mną jeszcze trzydzieści minut  . Była osiemnasta , a z Mario byłam umówiona na 19.30 . Lekcje z nim nigdy nie były nudne . Zawsze coś wymyśli lub chce udoskonalić , żeby mi lepiej szło . Jest świetnym nauczycielem . Na pewno bardzo dobrze sprawdził by się jako trener .
                         Jechaliśmy przez miasto , które wciąż robiło wrażenie . Byłam ciekawa też gdzie pojedziemy , ale nie pytałam . Postanowiłam , że dam się zaskoczyć . Z telefonem w ręku czekałam , aż dojedziemy do celu . Po kilku minutach wreszcie to nastąpiło .
-Poznajesz ? - zapytał zatrzymując samochód
-Nie za bardzo . - odpowiedziałam zgodnie z prawdą rozglądając się
-To zamknij oczy . Spróbuję Ci przypomnieć . - uśmiechnął się , a ja spełniłam jego prośbę
-Nie ruszaj się . - odparł i wyszedł z auta
                           Po chwili drzwi od mojej strony się otworzyły . Marco chwycił mnie za rękę , podświadomie widziałam jego "zaciesz" . Jednak nie otwierałam oczu , chociaż bardzo mnie kusiło
-Teraz idziemy przed siebie . - powiedział i chwycił za ramiona , a ja ... szłam
-No dobra , mam tylko nadzieję , że mnie nie przywiążesz do drzewa . - zaśmiałam się
-Spokojnie . Zaufaj mi .
                        Krok za krokiem , coraz bardziej byłam ciekawa o co chodzi . Nie wiedziałam czego się spodziewać . Po przejściu kilku metrów zatrzymaliśmy .
-Możesz otworzyć oczy . - usłyszałam jego głos .
                            Powoli podniosłam najpierw jedną powiekę , później drugą . Już wiedziałam gdzie jestem . Park , który zapisał się jak najbardziej pozytywnie w mojej pamięci .Ten cudowny park , w którym byliśmy podczas jednej z imprez .
-Już poznajesz ? - zapytał
-Tak , teraz tak . - uśmiechnęłam się
-Mam nadzieję , że dobre masz wspomnienia z nim związane . - odparł stając naprzeciwko.
-Oczywiście , tutaj powiedziałeś mi , że "póki co nigdzie poza Dortmund się nie wybierasz" - zacytowałam
-Fakt , myślałam o innych wspomnieniach .
-Też są inne , ale chyba to jedno z ważniejszych .- przytuliłam go .
-A obiecujesz , że zostaniesz ? - dodałam
-Póki co tak . - objął mnie
-To wracając do tych innych wspomnień . Jest jeszcze jedno może się wydawać śmieszne , ale zapamiętam . - zaczęłam
-Słucham . - spojrzał na mnie
-Nie wiem czy akurat w tym miejscu , ale gdzieś tutaj to ja pierwszy raz Cię pocałowałam . - spuściłam głowę .
-Tak , było miło . - zaśmiał się , a ja po chwili ... zrobiłam to co wtedy . Tak jakoś , po prostu
-Ooo , tego się nie spodziewałem . - odparł zaskoczony
-I dokładnie tak miało być . - uśmiechnęłam się
-Czyli zapamiętamy to miejsce pozytywnie ? - upewniał się
-Tak . No wiesz to był w końcu mój pierwszy raz . Tobie było chyba łatwiej , ja musiałam się przełamać .
-To prawda, mi udawało się częściej skraść ci całusa . - zaśmiał się
-Oj , tak . W końcu jesteś bardziej doświadczony . - wystawiłam mu język
-Też przyznam rację . 
-I lubisz zaskakiwać . 
-Yhymm.. najbardziej tych najważniejszych . - po tych słowach ponownie mnie przytulił
-Zimno Ci prawda .? - dodał chwilę później
-Nie . - skłamałam 
-Przecież widzę . Chodźmy do samochodu . 
-Okey . 
                 Marco bardzo mi zaimponował pamiętając takie szczegóły z naszych spotkań . Normalnie , przecież faceci nie przywiązują wagi do takich spraw , a tutaj ... pozytywny szok . On jest niesamowity , cudowny . W ciągu tych kilkunastu dni naszego związku , ( jeśli można to tak w ogóle nazwać ) niemal co dzień czymś zaskakuje , najbardziej pomysłami na kolejne spotkanie. Sprawia , nie mam czasu na smutek . Przy nim non stop się uśmiecham . Jestem szczęściarą , że go spotkałam .
-Mogę cię o coś spytać ? - zapytałam gdy zmierzaliśmy się do auta
-Jasne . 
-Czymś jeszcze mnie dziś zaskoczysz ? - moje słowa nieco go rozśmieszyły
-Dziś , chyba nie , ale na pewno kiedyś . - odpowiedział wymijająco
-Wiesz , odkąd się tutaj przeprowadziłam moje życie zmieniło się diametralnie . Czasami myślę , że to wszystko jest snem , a za chwile się obudzę . Wtedy wy znikniecie i wrócę do szarej rzeczywistości .
-Mam podobnie . Gdy rano wstaje pierwsze co robię to sprawdzam czy mam twój numer w telefonie , a zdjęcie , które wisi na ścianie przypadkiem nie zniknęło . - uśmiechnął się
-Zdjęcie ? 
-Tak . To z naszej sesji na stadionie . Jest w salonie . - wyjaśnił
-Aha . Jak każdy ma to ja też muszę sobie jakieś wywołać . 
-A nie masz ?
-Jakoś nie po drodze mi do fotografa . - zaśmiałam się
-Nie wiesz gdzie jest fotograf.? - spytał , a raczej stwierdził
-Tak jakby .
                  Rozmawialiśmy jeszcze o różnego rodzaju błahostkach . Kiedy już dotarliśmy do samochodu pojechaliśmy do domu Jurgena . W środku było ciemno , co mnie trochę zdziwiło bo mama powinna już być . Pewnie "zahaczyli" jeszcze o jakiś sklep . Przez jakiś czas siedzieliśmy w aucie w zupełnej ciszy . Było tylko słychać inne pojazdy jakie nas sporadycznie mijały . Przyznam , że czułam się niezręcznie . 
-Coś nie tak ? - powiedziałam w końcu 
-Nie , dlaczego . ? - jak już zdążyłam się przyzwyczaić , odpowiedział pytaniem na pytanie
-Tak dziwnie mi się przyglądasz . - odparłam uciekając wzrokiem
-Bo to jest niesamowite . - kompletnie nie wiedziałam o co mu chodzi
-A mogę prosić jaśniej ?
-Codziennie rozkochujesz mnie w sobie od nowa. Codziennie na mnie patrzysz, tak jakbyś robiła to po raz pierwszy. Jak to możliwe , że taka dziewczyna przetrwała w XXI wieku ? - to było kolejne zaskoczenie tego dnia . Nic nie powiedziałam , tylko czułam jak się czerwienię
-Właśnie to jest niesamowite . Jesteś najcudowniejszą osobą jaką w życiu spotkałem . Jesteś moją dziewczyną i przyjaciółką w jednym . Uwielbiam spędzać czas w Twoim towarzystwie , wtedy mogę być sobą . Kocham Cię , po prostu kocham Cię .
                    Zatkało mnie . Zerknęłam na niego , ale tylko na chwilę . Nie wiedziałam jak zachować się w takiej sytuacji . Pierwszy raz coś takiego usłyszałam , ponownie w ciągu kliku minut czułam się niezręcznie .
-Dobra , wygłupiłem się .
-Nie . Tylko ja ... pierwszy raz ktoś coś takiego mi powiedział . - wyjaśniłam
-Normalnie bym Cię przytulił , ale z racji tego , że jesteśmy w samochodzie jest to dość kłopotliwe . - zaśmiał się
-Muszę się z tym w stu procentach zgodzić .
-Chodź . Zrobimy sobie zdjęcie . - odparł zbliżając się do mnie
-Uwielbiasz robić zdjęcia , prawda .?
-Bardzo , zwłaszcza z Tobą . - uśmiechnął się , a po chwili fotka była zrobiona
-A ja nienawidzę . - powiedziałam zgodnie z prawdą .
-Dlaczego ?
-Zdecydowanie wolę stać po drugiej stronie aparatu .
-Przy mnie polubisz . - puścił oczko
-Ciekawe czy ty lubisz oglądać mecz z trybun lub w telewizji .? - wiem , że to może nie dobry przykład , ale inaczej nie potrafiłam tego porównać
-Nienawidzę . To jest straszne mimo , że oglądałem ich zaledwie kilka , ale wtedy zawsze widzę jakieś rozwiązanie , a oni robią odwrotnie i nic nie wychodzi z kontry .
-No właśnie , a teraz wyobraź sobie kibiców . Hmmm .. - zaśmiałam się
-Masakra , ale już wiem do czego zmierzasz .  - odparł
-To dobrze , ale wiesz chyba już pójdę . - powiedziałam zerkając na zegarek , który wskazywał 19.15
-Szkoda. - wyraźnie wolał , żebyśmy jeszcze posiedzieli
-Dasz radę . - uśmiechnęłam się , wyszłam z auta
-Jakoś . Nie wiem jak sobie poradzę kiedy sezon się zacznie . - poszedł w moje ślady
-Tak samo , jak wtedy gdy byłeś z Caro . - odparłam bez namysłu
-Z nią nie było tak jak z Tobą . - stanął na przeciwko mnie
-No ja nie , przecież czuliście coś do siebie .
-Niby tak , ale chyba tylko na początku . Po drugie możemy o niej nie mówić ? Teraz jesteś Ty i to jest ważne . - przyciągnął mnie do siebie
-Okey ... czyli jutro przyjedziesz ? - zaśmiałam się
-Tak . Jak ty mnie dobrze znasz .
-Lepiej niż mogłoby Ci się wydawać . - odparłam przytulając się do niego
-Wiesz , jest jeszcze jedna bardzo ważna sprawa . - zaczęłam
-Co się stało ? - zapytał niemal natychmiast
-Niby nic takiego , ale w końcu ten moment musi nastąpić . - kontynuowałam
-A dokładnie ? - pytał dalej
-W końcu będę musiała przedstawić Cię mamie , tacie i Jurgenowi . - po tych słowach wybuchłam śmiechem
-Boję się trochę jak zareagują na taką informację .
-Właśnie też się nad tym zastanawiam bo wiesz ... "wtyków" by grać w wyjściowej jedenastce już nie potrzebujesz . - udzielił mi się dobry humor
-No właśnie jakimś cudem nie . - odparł
-Nie cudem tylko grą , kochanie grą .
               Po tym "magicznym" słowie , uśmiech pojawił się na jego twarzy . Pierwszy raz tak do niego powiedziałam i jak widać , od razu to zauważył . Chociaż liczyłam , że nie zwróci uwagi .
-Może i masz rację .
-No już , już ... nie bądź taki skromny .
-Nie lubię się przechwalać .
-I tak jesteś świetny w tym co robisz . - uśmiechnęłam się
-Mówisz tak bo jesteśmy razem ? - humor powrócił także i jemu
-Mówię to jako fanka ... no i dziewczyna też .
-Dobra , nie będę Cię zatrzymywał . Ulla zaraz mnie pogodni z miotłą .
-Dlaczego ? - spytałam trochę "zbita z tropu"
-Bo od jakiegoś czasu stoi w oknie na dole . - zaśmiał się , a ja chciałam zerknąć , lecz Reus w ułamku sekundy pociągnął mnie w swoją stronę .
-Nie patrz bo zorientuje się , że ją widać . - dodał
-Czyli chyba mama już o nas wie .
-W takim razie Twoją mamę można uznać za poinformowaną . Pozostały jeszcze dwie osoby i będzie dobrze .
-Wcale bym się nie zdziwiła jakby Jurgen stał obok niej . - uśmiechnęłam się , a ciekawość mnie wręcz "zżerała" . Musiałam walczyć ze sobą by się nie odwrócić
-Dobrze , że teraz nie ma treningów . Pewnie by mnie wymęczył .
-Bez przesady . Raczej spodziewał się tego wcześniej . Dobra , będę lecieć . - odparłam bo wiedziałam , że na pewno Mario już czeka na korcie
-Zaraz , zaraz .. jak wcześniej ?
-Faceci .. - powiedziałam pod nosem .. - Wiesz , jak córka , znaczy pasierbica przychodzi do domu z koszulką , a na plecach widnieje nazwisko Reus , rozmawia na skypa , przez telefon niemal cały wieczór , wychodzi na dyskoteki , ale przyjeżdża po nią właśnie ten od koszulki . To raczej ... mógł się domyślić . - wyjaśniłam
-Może i masz rację , nie zauważyłem wcześniej , że to było aż tak widać . - zamyślił się
-Nie ty jedyny . - przytuliłam go .. - Paa . - i skierowałam się do furtki
-I tyle ? - zapytał
-Mama . - wskazałam na okno
-To nic . Proszę . - spojrzał na mnie tym wzrokiem ..
-No dobra . - wróciłam do niego i pocałowałam
-Teraz lepiej . ? - spytałam
-O wiele . Dobranoc . - uśmiechnął się
-Dobranoc . - odparłam i poszłam do domu
                 Blondyn stał oparty o maskę swojego samochodu . Najwyraźniej czekał , aż wejdę do środka . Gdy zamknęłam za sobą drzwi po chwili usłyszałam odjeżdżające auto .
-Jestem . - zawołałam
                 Nawet nie wchodziłam do salonu tylko szybko pobiegłam na górę , przebrać się w coś luźnego . Jak na złość nie mogłam znaleźć butów. Przeszukałam całą garderobę i nic . Zapadły się pod ziemię , a położyłam je gdzieś , żeby pamiętać , że tam są .
-Myśl , myśl . - mówiłam do siebie . Po chwili mnie olśniło .
-Pod łóżkiem . - zawołałam uradowana
                  Szybko założyłam znalezione obuwie . Chwyciłam jeszcze bluzę i telefon . Jak najszybciej zeszłam , znaczy biegłam na dół . Zawitałam jeszcze do kuchni gdzie byli narzeczeni
-Będę za godzinę . - i wyszłam z domu
                  Kort był z 5-6 minut od domu spacerkiem . Zerknęłam na zegarek 19.25 . Postanowiłam sprawdzić jakie efekty dały treningi z Anią i przebiec ten odcinek . Oczywiście odwieczny problem .. oddychanie , ale próbowałam to ignorować . Z oddali widziałam jaką sylwetkę na korcie , ale nie było samochodu . Czyżby Gotze przyszedł pieszo . Po 3 minutach dotarłam . Czułam się jakbym przebiegła co najmniej maraton .
-Jestem . - mówiłam schylona , próbując złapać oddech .
-A ty co . ? W maratonie biegłaś ? - zaśmiał się na mój widok
-Bardzo .. śmieszne . - nadal łapczywie "pochłaniałam" powietrze
-Opuść ręce i oddychaj spokojnie . Połykanie powietrza Ci nic nie da , będziesz tylko bardziej zmęczona . - pouczył mnie stając obok .
-Przepraaa .. - zaczęłam
-Nic nie mów . Najlepiej się połóż . Mówią , że to nie pomaga , ale z doświadczenia wiem , że jednak tak . - uśmiechnął się , a ja zrobiłam to co proponował
-Spałaś ? - usiadł obok po turecki i zadawał pytania , ja mogłam tylko kręcić głową
-Ciekawy film ?
-Zapomniałaś ? - nie mógł trafić w prawidłową odpowiedź więc , postanowiłam mu pomóc . Wyjęłam telefon z kieszeni i wskazałam numer Marco .
-Aaa .. Marco . Wiem potrafi być natrętny . - zaśmiał się
-Ale mogłaś zadzwonić , że poćwiczymy jutro i już .
-Lepiej ? - zapytał w końcu
-Tak . - odetchnęłam głęboko
-No widzisz , mówiłem . Ćwiczymy czy odpuszczamy .?
-To pierwsze . Po to się w końcu tutaj zjawiłam.
-Chyba za szybkie tempo biegu , żeś sobie narzuciła . - nadal śmieszyła go moja zadyszka
-Ale się nie spóźniłam . - odparłam i podniosłam się .
                 Jak przypuszczałam ćwiczyliśmy godzinę , no może troszkę dłużej , ale czułam się coraz pewniej . Było widać postępy , jak to powiedział mój trener . Cieszyłam się , że jednak coś kumam i jakoś wychodzi .
-Kończymy , co nie ? - zapytał gdy już setny raz robiłam jedno i to samo
-Mówiłam mamie , że będę za godzinę . - mówiłam nadal skupiona na piłce
-Jest 21 .
-To kończymy . - zaśmiałam się i oddałam piłkę
                  Oczywiście Mario nie dał się przekonać , że dojdę sama do domu . Odprowadził mnie pod same drzwi . Po drodze gadaliśmy i śmialiśmy się z byle powodu , a droga zamiast zająć nam 5 , zajęła 25 minut . Przestało mnie już to dziwić .
-Dzięki za wszystko . - uśmiechnęłam się
-Nie ma za co , przecież to nic wielkiego .
-Właśnie , przeciwnie . Mogłeś ten czas spędzić z rodziną , albo z ...
-Ann ? - skończył za mnie
-Tak .
-Muszę się wami nacieszyć . - odparł niby z uśmiechem , ale był wyraźnie trochę przygaszony
-Mario , co jest . ? - spytałam prosto z mostu
-Nic.
-Przecież widzę .
-Nic , tylko niedługo zaczyna się sezon i będę miał mniej czasu . Wisz treningi , wyjazdy ..
-Wiem , ale jakoś damy radę . - przytuliłam go
-Jeszcze raz dziękuję i dobranoc . - dodałam
-Dobranoc . - na szczęście na odchodne przypominał tego kochanego Gotze'go

***

-Głupek , głupek , głupek . - mówiłem do siebie , idąc do domu

                 Znowu jej nie powiedziałem , a okazja była . Z resztą nie pierwsza . Nie potrafię , albo się boję . Chociaż , przecież ona jest inna , powinna zrozumieć . W końcu wie , że takie rzeczy się zdarzają . Nie mam pojęcia jak to zrobię , ale muszę bo znowu , przez przypadek sama się dowie , a ja już nie będę mógł skłamać , że to nic pewnego . Pewne to jest już prawie 2 miesiące . Mogłem wyjaśnić to wszystko już w Londynie , ale nie po co , przecież geniusz Gotze jest mądrzejszy . G**no prawda . Im później jej powiem , tym gorzej . Jak dowie się sama znienawidzi mnie do końca życia , a nawet i na dłużej . Muszę jej powiedzieć , ale po urodzinach . Tak , może to nie będzie idealny moment , ale w końcu trzeba .

***

                    Weszłam do domu , a tu nic . Cisza , spokój jak makiem zasiał . Trochę się zdziwiłam bo pomyślałam , że mama i Jurgen już się położyli . Poszłam do kuchni po szklankę wody . Wtedy zorientowałam się , że na blacie leży kartka . Chwyciłam ją i przeczytałam "Marcela . Wybacz , że nic nie powiedzieliśmy , ale zupełnie nam to z głowy wyleciało . Musieliśmy jechać ... ( nie mogłam rozczytać nazwy miejscowości) w sprawach służbowych , chodzi o trykoty BVB na zbliżający się sezon . Wracamy jutro . Dobranoc mama . " . Fajnie , że chociaż napisali ten liścik . Cóż skleroza nie boli . Chwyciłam więc szklankę i usiadłam wygodnie przed telewizorem . Oczywiście jak to w życiu bywa nic ciekawego nie było . Leżałam więc i patrzyłam w sufit . Z rozmyśleń wyrwał mnie dźwięk SMS .

Wzięłam telefon do ręki i odczytałam wiadomość od Reus'a " Śpisz".  Odpisałam niemal natychmiast "Nie :) . Leżę i patrzę w sufit . " ,  może treść dziwna , ale prawdziwa . Za chwilę telefon zadzwonił
-Halooooo . - powiedziałam odbierając połączenie
-Serio .? - zapytał
-No , tak . Rodziców nie ma , nic ciekawego w telewizji też nie , więc leżę i patrzę w sufit .
-Nie ma rodziców . Może wpadnę .? - jego propozycja do najgorszych nie należała
-I co wtedy ?
-Będziemy patrzeć w sufit razem . - zaśmiał się
-Nie no , żartuje . Zabiorę Cię do siebie . 
-U Ciebie sufit wygląda inaczej .? - ciągnęłam dalej
-Sufit ? No może nie , ale ja będę . 
-To jak masz za dużo paliwa , możesz po mnie przyjechać . - uległam
-5 minut i jestem . - wyczułam , że się uśmiechnął
-Okey . - i rozłączyłam się
                 Wiedziałam , że na prawdę będzie za 5 minut , a nawet szybciej . Dlatego od razu poszłam do pokoju i spakowałam piżamę oraz niezbędne rzeczy . Byłam pewna , że zostanę tam na noc . Zrobiłam jeszcze dwa obroty i usłyszałam pukanie do drzwi .
-Już idę . - zawołałam schodząc po schodach .
-Jak on to robi . ? - spytałam samą siebie po upewnieniu się ,że z zegarkiem w ręku minęło pięć minut
-Gotowa ? - zapytał gdy tylko mnie zobaczył
-Tak :)
-Przewidziałaś , że zostaniesz na noc ? - zaśmiał się
-Byłam pewna w stu procentach
-To super . W takim razie jedziemy .
-Dobra . Trzymaj , ja zamknę dom . - powiedziałam dając mu torbę
-Wow , ty się do mnie wprowadzasz ? - zapytał .
-Może kiedyś . Tam są tylko kosmetyki i piżama . - wyjaśniłam
                    Schowałam kluczyki do kieszeni . Miałam już iść do samochodu , kiedy zorientowałam się , ze nie przyjechał Astonem Martinem , którym wcześniej mnie odwiózł do domu . Postanowiłam jednak , że nie zapytał czym tutaj dotarł . I wtedy w oczy rzuciło mi się białe Audi . Uśmiechnęłam się pod nosem i podążyłam wprost do pojazdu . Marco nic nie mówił tylko szedł za mną .
-Otwarte ? - zapytałam kiedy byłam już przy samochodzie
-Skąd wiedziałaś ? - także spytał zdziwiony
-Z racji tego , iż wiedziałam , że jesteś właścicielem takiego samochodu , to Twoja rejestracja z MR mnie upewniła , ze jest twój . - wyjaśniłam
-Dobra , nie mam więcej pytań . - uśmiechnął się
                      Wsiedliśmy więc i ruszyliśmy do domu Reus'a . Po chwili byliśmy już na miejscu , a kilka minut później w mieszkaniu .
-Zaniosę rzeczy na górę , a ty się rozbierz . - odparł
-Okeeeey .
                      Mimo , że byłam tu zaledwie kilka razy , czułam się jak w domu . Wnętrze przepełniała dobra energia . Poszłam do salonu , zobaczyć zdjęcie , o którym wspominał Marco . Faktycznie było . Dokładniej była to fotka , podobna do tej co ma Mario u siebie w pokoju . Z małą różnicą , jestem na niej ja i blondyn . Pamiętam jak żeśmy się wygłupiali robiąc te zdjęcia . Świetnie było , a fotek pamiątkowych co nie miara .
-Robimy kolację .? - usłyszałam Marco
-Szczerze ? Jadłam w domu . - uśmiechnęłam się
-To w takim razie , wypijemy .. herbatę ? - spytał poprawiając swoją fryzurę .
-O 22.30 chcesz pić herbatę ?
-Nooo , tak . Mam też wino , whisky .. - mówił patrząc w szafkę z całym "zaopatrzeniem"
-Nie zły prowiant . - zaśmiałam się
-To jak ? Jeszcze piwo jest ... cytrynowe w lodówce .
-To pijemy piwo . Raczej nie będę pijana jak wypijemy na pół . - zaśmiałam się
-Ponoć Polacy mają "głowę" do picia . - zaśmiał się biorąc butelkę i szklanki
-Wiesz , w jakimś procencie jestem też Niemką .
-Chyba w bardzo małym .
-Znaczy co ?
-Jak to chłopaki mówią .. "Polki są najładniejszymi kobietami" i muszę się z tym zgodzić . - uśmiechnął się
-Aha , jak dobrze rozumiem starasz się wybrnąć z sytuacji jakimś komplementem , więc dziękuję .
-Jak ty mnie rozumiesz .
-Zdrowie . - dodał i co mnie zdziwiło powiedział to po polsku
                     Siedzieliśmy rozmawiając na różne tematy . Co chwilę wybuchaliśmy śmiechem bo Marco należał do ludzi z poczuciem humoru . Ni się obejrzeliśmy , a była za kilka minut 24 . Za chwilę będzie 14 czerwca . Niby ważny dzień , ale na 99 % wie o nim tylko mama i tata . Ciekawe czy będą pamiętać .
-Halo , tu Ziemia . - zauważyłam , że blondyn macha mi rękoma przed oczami .
-Co się stało . - chwilowo byłam na "niewidocznym"
-Nie wiem , patrzysz się na ten zegarek jak byś ufo zobaczyła . - wyjaśnił
-Przepraszam , zamyśliłam się .
-Hehe , zaraz wracam . - wstał , pocałował mnie w policzek i poszedł na górę .
-A ja pójdę na balkon . - powiedziałam do siebie .
                     Na zewnątrz było cieplej niż w parku kilka godzin temu . Dziwne , ale natury nie da się zrozumieć . Reus mieszkał na 8 piętrze skąd bym doskonały widok na miasto i lotnisko , które było nie daleko . Oczywiście Idunę także można było podziwiać . Wpatrywałam się w żółto-czarną świątynie kiedy usłyszałam , że drzwi na balkon się otworzyły . Wiedziałam , ze to Marco . Po chwili , mój telefon , konkretnie przypomnienie dało znać . Czyli jest już po 24 . 14 czerwca , a ja od samego początku spędzam ten dzień w towarzystwie jednej z najważniejszych osób w moim życiu .
-Marcela . - szepnął , a po chwili poczułam jego oddech na szyji .
-Jeśli pytasz czy jest zimno to nie . - zaśmiałam się
-Kochanie . -po tym słowie odwróciłam się i to co zobaczyłam sprawiło , że mnie sparaliżowało
-Wszystkiego najlepszego w dniu urodzin . - powiedział z uśmiechem .

_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~

Tadammmmmm :))
Jest 59 rozdział !:)) 
W kolejnym będzie .. właśnie jak myślicie co będzie ?

Rozumiem , że możecie być niepocieszeni , że mimo , iż komentujecie ja dodaje rozdziały średnio raz na tydzień , ale jak już wspominałam kończę liceum . Zostało mi 20 dni do pracowania na jak najlepsze oceny , w międzyczasie piszę prezentację maturalną i ogólnie przygotowuje się do matury , szukam studiów czy studium i organizuję pracę na wakacje . Piszę w każdej wolnej chwili raz idzie to lepiej raz gorzej . Przepraszam i proszę o zrozumienie . 

Pozdrawiam :))) :*