Rozdział 60

-Kochanie . -po tym słowie odwróciłam się i to co zobaczyłam sprawiło , że mnie sparaliżowało
-Wszystkiego najlepszego w dniu urodzin . - powiedział z uśmiechem .
                W zasadzie dostrzegłam go dopiero po chwili , gdyż zasłaniał go ogromny bukiet czerwonych róż . Byłam mega zaskoczona , zupełnie się nie spodziewałam .
-Dziękuję . - wydusiłam w końcu
-Nie podobają ci się ?
-Podobają ! Bardzo .! Skąd wiedziałeś , że właśnie czerwone róże są moimi ulubionymi ? - spytałam biorąc kwiaty
-Intuicja . - zaśmiał się
-Niech ci będzie , a jak zdobyłeś informacje , że właśnie dziś mam urodziny ? - dopytywałam dalej
-W internecie jest wszystko , ale to chyba wiesz . - ponownie uśmiech zawitał na jego twarzy .
-Fakt , ale raczej mojej daty przyjścia na świat tam nie znalazłeś .
-Zapytałem Ulli , ale nic jej nie mów , że wiesz . W końcu muszę wiedzieć kiedy moja dziewczyna ma urodziny . - wyjaśnił
-Ktoś jeszcze wie ? - zapytałam
-Nieee ? - i wszystko jasne .
-O matko ..
                  Po tych słowach dostałam SMS . Spojrzałam na blondyna i odczytałam wiadomość . Była od Lisy , a treść ? --> " Już po dwunastej więc .. Wszystkiego najlepszego , szczęścia , zdrowia , miłości . Radości i czego tylko sobie zapragniesz . :** " . Najwyraźniej była to cisza przed burzą .
-Nikt nie wie .? Jesteś pewien ?
-Może mają jakieś swoje źródełko . - uśmiechnął się , a po chwili przyszła lawina SMS .
                   Mama chyba nie przemyślała tego komu daje informacje . Czytałam jedną wiadomość to przychodziła druga i tak w kółko przez prawie 10 minut . Rzecz jasna fajnie , w końcu kto nie lubi życzeń urodzinowych , jednak z drugiej strony zaczynałam się bać co się stanie jak wstanę rano .
-Ile jest ? - zapytał Marco
-Z 15 będzie na pewno- odparłam czytając kolejne wiadomości
-To jeszcze kilka ... naście . - śmiał się i objął mnie stojąc za mną
-To twoja sprawka .
-Może ? - uśmiechnął się i oparł głowę na moim ramieniu
-Morze jest szerokie i głębokie . - powiedziałam z nutką ironii , oczywiście w języku ojczystym , znaczy polskim :)
-Chyba muszę się nauczyć języka wschodnich sąsiadów . - powiedział chyba sam do siebie
-Wtedy nie będzie zabawy . - zamruczałam pod nosem
-Ale byłoby fajnie , gdybyś znał język ojczysty swojej dziewczyny - dodałam
-Przemyślę to .
-Okey , a ja odczytam kilka wiadomości . - i wróciłam do swojego wcześniejszego zajęcia
                     Na szczęście wszyscy co mieli przysłać życzenia chyba już to zrobili bo w spokoju mogłam przeczytać każdego SMS . Oczywiście niektórzy mieli niezłe pomysły na ich treść , ale chyba nic nie pobije wiadomości Ani , a mianowicie " Kochana . Dziś jest Twój wielki dzień ... 18 urodziny . Jedyne takie w życiu , od teraz czas będzie leciał szybciej (nie martw się u mnie też) , ale życie dopiero się zacznie , a na pewno gdy u Twojego boku będzie ten wariat Marco . Tak więc podsumowując zdrowia , szczęścia , pomarańczy niech ci blondyn ... nago tańczy . :)) Wesela , wytrwałości i oczywiście w późniejszym czasie radości z małych Reus'ików . Sto lat kochana :* " . Zdziwiłam się , że to wszystko zmieściło się w jednej wiadomości . Rzecz jasna Robert przysłał osobne , ale z identycznym "przesłaniem" :) .
-Wiem , ze nie musisz , ale możesz mi to na niemiecki przetłumaczyć .? - zapytał , a ja zaśmiałam się pod nosem .
-Przyznaj , że zrozumiałeś tylko swoje imię i nazwisko . - spojrzałam na niego
-Głównie , ale jeszcze "zto lat " - powiedział dumny
-Ooo , serio pamiętasz . - zdziwiłam się i to bardzo
-Yhymm. - pokiwał twierdząco głową
-Na pewno chcesz znać treść tej wiadomości ? - wolałam się upewnić . Jednak jego odpowiedź była na tak , więc przetłumaczyłam mu .. słowo po słowie .
-Kiedyś na pewno . - uśmiechnął się obracając mnie przodem do siebie .
-Ale co kiedyś ? - spytałam patrząc mu w oczy , a w nich zobaczyłam te "złowieszcze" iskierki i już wiedziałam o co chodzi , ale czekałam na jego wypowiedź
-Ślub , itp . - odparł uśmiechając się
-Aha , no może kiedyś któreś z nas stanie na ślubnym kobiercu i będzie ślubować miłość drugiej połówce . - postanowiłam się z nim trochę drażnić
-Ja już mam swoją połówkę i nie zamierzam jej nikomu oddawać - jednak odczytał moje zamiary - . Po drugie chyba powinniśmy iść spać jest już późno . - mówił ziewając
-A ty wiesz , że zieeeeeeeeeeewanie jest zaraźliwe .?
-Właśnie widzę :) Idziemy ?
-Tak bo coś czuję , że dzień będzie pełen niespodzianek . Prawda ? - ponownie zapytałam towarzysza
-Jeszcze zobaczymy . Idziesz pierwsza do łazienki ?
-Jasne .
                   Wzięłam moje różyczki i weszłam do domu . Poszłam najpierw do kuchni poszukać czegoś by wstawić kwiaty . Po chwili jednak , przypomniało mi się , że przecież blondyn musiał je gdzieś trzymać skoro przyniósł je z góry więc tam będzie coś w stylu wazonu . Powędrowałam więc na górę i jak się okazało wcale się nie myliłam . W sypialni stał dużych rozmiarów wazon z wodą . Wstawiłam więc bukiet .Przy wyjściu chwyciłam jeszcze piżamę i "niezbędnik" z torby , po czym zawitałam do łazienki . Po 30 minut wyszłam gotowa do spania .
-Możesz iść ! - zawołałam bo nie wiedziałam gdzie jest Marco .
-Okey .  - usłyszałam głos z jego sypialni , poszłam więc do źródła dźwięku
-Ładnie wyglądasz . - uśmiechnął się mijając mnie w drzwiach .
-Yhymm , skoro tak mówisz . - zaśmiałam się i zachodziłam w głowę , gdzie będę spała .
-Możesz się kłaść . - powiedział wchodząc do łazienki
                    No tak , mogłam się tego spodziewać . Postanowiłam jednak znowu go podrażnić i poszłam do pokoju gościnnego . Weszłam do środka i położyłam się . Nie powiem łóżko było prawie takie wygodne jak w sypialni . Mimo , że nie było zimno , przykryłam się . Byłam ciekawa kiedy blondyn przyjdzie . Jak się okazało nie musiałam długo czekać .
-Tak myślałem . - zaśmiał się oparty o futrynę z koszulką w dłoni
-Ale co ?
-Że nie pójdzie mi tak łatwo . - mówił podchodząc bliżej
-Z czym ?
-Nie z czym , tylko z kim . . . Z Tobą .
-Rozumiem , że śpimy tutaj ? - dodał po chwili
-Co ?
-Jesteśmy razem , więc chyba nie popełnimy jakiegoś wielkiego przestępstwa . - tym razem on się ze mną droczył .. - .. Jeśli będziemy spać w jednym łóżku .?
-Yyyy ... możemy negocjować , ale ubierz koszulkę . - spojrzałam na niego
-Jesteś pierwsza ... - zaczął
-To źle ? - przerwałam mu
-I to sprawia , że jesteś taka wyjątkowa . - skończył i pocałował mnie
-No wiesz , przez ... twoją budowę , nie mogłabym się skupić na negocjacjach . - zaśmiałam się .
-Rozumiem , że jestem aż tak pociągający , więc dobrze . Już . Możemy zaczynać . - usiadł na brzegu łóżka
-Więc chciałbyś abym spała z Tobą ? - zapytałam
-Tak
-W Twojej sypialni , na tym wygodnym łóżku ?
-Dokładnie .
-A jakie masz argumenty ?
-Moje argumenty ? Hmmm .. chciałbym się do kogoś przytulić . Wtedy oboje będziemy szczęśliwi . - uśmiechnął się
-Ale ja się strasznie rozpycham w nocy .
-Damy radę . Łóżko jest duuuże .
-No to dobra . - odparłam i wstałam z łóżka
-Już ? - zdziwiony podniósł się z łóżka
-No tak , a co coś nie tak ?
-Nie . Skądże wszystko w jak najlepszym porządku . Idziemy spać . - uśmiechnięty od ucha do ucha szedł za mną do sypialni .
                Chciało mi się z niego śmiać , ale starałam się zachować powagę sytuacji . Bez słowa położyłam się po prawej stronie łóżka . Reus przez chwile przyglądał się uważnie temu co robię , lecz w końcu położył się obok .
-I jak lepiej na duchu ? - spytałam i odwróciłam się w jego stronę .
-Idealnie . - uśmiechnął się i poprawił niesforny kosmyk włosów , który opadł mi na policzek
-To się cieszę . Dobranoc . - uśmiechnęłam się i przewróciłam na drugi bok .
-Dobranoc . - :)))
                 Zamknęłam oczy , ale nie chciało mi się spać . Rozmyślałam , pewnie jak większość ludzi . W duchu dziękowałam za wszystko . Ciekawiło mnie również co na dzisiejszy dzień zaplanował Marco . Nie miałam pojęcia czego mam się po nim spodziewać . Na pewno czegoś zaskakującego . W końcu odpuściłam i do głowy wpadł mi kolejny temat tabu . Wiem , a nawet jestem pewna , że Reus mimo , że nie pokazuje po sobie to i tak oczekuje ode mnie tego przed czym nadal mam opory . Jak by tego było mało po chwili poczułam rękę blondyna w pasie , a po chwili jego oddech na szyji . Przez moje ciało przeszły ciarki .
-Śpisz ? - zapytałam cicho i niepewnie
-Jeszcze nie . - odpowiedź była niemal natychmiastowa
-Wiesz muszę Cię przeprosić . - mówiłam nadal z niepewnością w głosie
-Za co znowu ? - spytał
-Bo ... wiem , że oczekujesz ode mnie czegoś więcej .
-No nie . Ej , Marcela . Spójrz na mnie . - niepewnie odwróciłam się w jego stronę i skrzyżowaliśmy spojrzenia .
-Już ci mówiłem , żebyś się nie stresowała takimi ... tematami . Jeśli będziesz już czuła się przy mnie na tyle dobrze , zaufasz mi wtedy będziemy rozmawiać . Może nawet nie trzeba będzie rozmowy . - uśmiechnął się . - Ja tylko chcę wykorzystać twoją obecność i obudzić się obok ciebie , a nie obok w pokoju . Przytulę , od czasu do czasu pocałuję , na resztę poczekamy . Razem .
-Ufam Ci , w 100% . Ale dobrze , jeśli już będzie ten czas , na pewno dowiesz się o tym pierwszy . - zaśmiałam się
-Bardzo śmieszne . Idziemy spać by się wyspać . - mrugnął oczkiem
-Coś wykombinowaliście . Prawda ? - spytałam by się upewnić
                   Nic nie powiedział , tylko ponownie się uśmiechnął . Co było potwierdzeniem moich podejrzeń . Z uśmiechem na ustach , obejmowana przez cudownego blondyna , zasnęłam mega szczęśliwa .

        ***

                   Moja radość i szczęście jest nie do opisania . Udało mi się pozytywnie zaskoczyć Marcelę i jakby tego było mało leży właśnie obok mnie . Nie sądziłem , że kiedy kolwiek spanie obok dziewczyny może mnie tak uszczęśliwić . Mam nadzieję , że to co udało nam się zorganizować z okazji urodzin spodoba się polce . 

                    Obudziłem się o 8.00 , przez pierwsze kilkanaście minut leżałem i wpatrywałem się w idealną urodę Mateckiej , próbowałem nacieszyć się jej obecnością . Delikatnie przejechałem palcami po jej policzku . Postanowiłem jednak wstać i zrobić śniadanie . W końcu dziś jest jej dzień . Mam nadzieję , że wszystko co dziś się wydarzy , sprawi , że na jej twarzy pojawi się uśmiech . Podniosłem w końcu swoje cztery litery z łóżka . Chwyciłem spodnie i koszulkę , po czym poszedłem do łazienki wziąć szybki prysznic . Później powędrowałem do kuchni by zrobić wcześniej wspomniane śniadanie . Jednak pojawił się mały problem . Mistrzem w kuchni nie byłem , a zrobić potrafiłem tylko proste dania . Najczęściej jadałem na mieście , ale teraz musiałem coś wymyślić . Jednak po krótkim czasie wpadł mi do głowy doskonały pomysł . Wyjąłem z kieszeni telefon i wybrałem numer Ani .

-Cześć Aniu . - powiedziałem gdy tylko odebrała

-Cześć , coś się stało ? 

-Nie , mam mały problem . 

-Więc słucham .

-Chciałem zrobić Marceli niespodziankę i przygotować śniadanie , ale ... 

-Ale nie wiesz co .? - zapytała niemal natychmiast

-Właśnie .

-To może zrobisz płatki z jagodami ghoji . - zaproponowała

-Jeśli to coś łatwego , to tak . - zaśmiałem się

-To bardzo łatwe gotujesz płatki , a później dodajesz resztę . Ale pewnie na pewno nie masz większości składników , więc może wyślę Ci SMS z listą potrzebnych rzeczy , a jak wszystko już kupić to zadzwonisz i zrobimy resztę . Tylko przed wyjściem namocz płatki .

-Co ja bym bez ciebie zrobił . 

-Na pewno nie śniadanie . - Ania także się zaśmiała

-To w takim razie czekam na SMS .

-Dobra , tylko wiesz , że wszystko kupisz w ekosklepie .?

-Tak . - odparłem

-To kończę i piszę .- i rozłączyła się 

                      Ubrałem buty , chwyciłem buty i wyszedłem z mieszkania. Oczywiście wszystkie te czynności robiłem najciszej jak tylko się dało . 

-Dzień dobry . - na korytarzy minąłem miłą staruszkę z mieszkania obok 

-Dzień dobry , pani . - odpowiedziałem z uśmiechem .

-Jak samopoczucie przed obozem ? -  tak , sąsiadka interesowała się piłką nożna , a zwłaszcza Borussią 

-Doskonale . 

-Ostatnio jakiś taki uśmiechnięty jesteś . Aż miło popatrzeć . 

-Tak , bo ostatnio spotkałem swoje szczęście . - odparłem

-Widzę , że się spieszysz . Więc nie będę Cię zatrzymywać . Pozdrów tą młodą damę . 

-Oczywiście , do zobaczenia . - powiedziałem i wszedłem do windy , która właśnie "przyjechała"

                       Kilka minut później byłem na parkingu , gdy wchodziłem do auta dostałem SMS od Lewandowskiej . Przyznam szczerze , że o połowie składników nie słyszałem , ale czego się nie robi dla ukochanej kobiety . Miałem szczęście bo wspomniany przez Anię "biosklep" był niedaleko osiedla , a o ósmej rano większość mieszkańców miasta była w pracy , więc ruchu i kolejek w sklepach nie było . Obsługa była doskonała i miła dziewczyna , na oko w moim wieku bardzo mi pomogła w zakupach . Przed wyjściem poprosiła jeszcze o zdjęcie . Oczywiście zgodziłem się i zostawiłem jeszcze autograf . Wyszedłem z reklamówka pełną różnych przypraw i jakimiś owocami . Po kilku minutach wróciłem do mieszkania . Postanowiłem sprawdzić czy Marcela jeszcze śpi . Powoli otworzyłem drzwi . Spała , wtulona w poduszkę . Miałem więc czas . Rozpakowałem zakupy i ponownie wybrałem numer do żony Roberta .

-Już jestem , z całym zaopatrzeniem . 

-To super . Płatki , które namoczyłeś przed wyjściem przelej do garnka i zagotuj . Musisz chwilę poczekać aż to nastąpi , dlatego w tym czasie przygotujesz sobie pozostałe składniki .

-Okey 

-...

...

   

***

                       Obudziłam krótko po dziewiątej trzydzieści . Od razu zorientowałam się , że mojego towarzysza nie ma obok . Jakoś nie za bardzo pawałam optymizmem na myśl o wstaniu z łóżka . Poleżałam więc jeszcze chwilę i zachodziłam w głowę gdzie jest Marco . Wiedziałam jednak , ze nic złego w jego własnym domu raczej mu się nie stało . Po kilkunastu minutach w końcu podniosłam się w łóżka , wzięłam ciuchy i powędrowałam do łazienki . Szybki prysznic , suszenie , prostowanie i związanie włosów uwielbiałam czesać kucyk kiedy włosy były proste , później ubieranie i gotowe . Kiedy wyszłam z łazienki , a z kuchni dochodziły znakomite zapachy . Poszłam więc za .. nosem , a po chwili byłam na dole . Udało mi się cicho zejść po schodach tak by zajęty blondyn się nie zorientował . Oczywiście musiałam uwiecznić to wszystko na zdjęciu , które zaraz pojawiło się na instagramie z podpisem " #Marco #odkrywa #swój #kulinarny #talent #dzieńdobry #Kochanie :* " i rzecz jasna załącznik :) . Cichutko , na paluszkach podeszłam bliżej . Przechodziłam akurat obok stołu , na którym stało pysznie wyglądające śniadanie . Reus , mył naczynia , dlatego po chwili znalazłam się tuż za nim .

-Dzień dobry . - powiedziałam i cmoknęłam go w policzek 

-Ooo .. cześć . Już wstałaś .? - uśmiechnął się i przytulił mnie

-Jakiś czas temu , ale jakoś nie mogłam znaleźć w sobie motywacji by podnieść się z łóżka .- wyjaśniłam powód mojego późnego zjawienia się

-Mi udało się już nawet sklep odwiedzić , a i masz pozdrowienia od sąsiadki . 

-Sąsiadki ? Czyli już całkiem wszyscy wiedzą .

-No wiesz , chyba w naszej sytuacji nie da się tego ukryć dosłownie przed wszystkimi . 

-Obiecuję się przyzwyczaić . - zaśmiałam się

-Trzymam za słowo , a teraz śniadanie . Mam nadzieję , że będzie smakowało . 

-Zobaczymy . 

                    Usiedliśmy do stołu . I ..śniadanie było pyszne . Zdziwiłam się , że blondyn potrafi przyrządzić tak dobry posiłek . Chyba pozwolę mu pokazać swoje umiejętności częściej . Zawartość miseczek zniknęła w kilka minut . Mimo małej porcji byłam najedzona i to bardzo .

-Mimo moich wcześniejszych wątpliwości , wyszło Ci to naprawdę pyszne . - powiedziałam zgodnie z prawdą .

-To bardzo się cieszę .

-Teraz możesz mi powiedzieć co będziemy robić ? - postanowiłam spróbować wyciągnąć z niego jakie kolwiek informacje 

-Możemy obejrzeć jakiś film bo plany mamy dopiero gdzieś na godzinę 17 . - mówił zerkając na zegarek 

-O matko , jeszcze prawie sześć i pół godziny . - zrobiłam identycznie to samo co on 

-To proponuję jeszcze pojechać na przykład do Köln. 

-Dobry pomysł , nie było mnie tam jeszcze. - uśmiechnęłam się 

-To jedziemy . 

                  I tak też się stało . Marco włożył naczynia do zmywarki i wyszliśmy z domu . Chwilę później byliśmy już w samochodzie . Pogoda była cudowna . Świeciło słońce , a wiatru nie było w ogóle . Czyli marzenie do zwiedzania . Droga zajęła nam ok 30 minut . Autostradą chwila moment i na miejscu . 

-Nie za bardzo znam się na pokazywaniu Koloni , ale możemy zobaczyć katedrę , stadion i pójść na punkt widokowy , a resztę ... to spontanicznie . Gdzie pójdziemy , to zobaczymy . 

-Okey , mamy dużo czasu , więc idziemy . - uśmiechnęłam się i wyszłam z auta 

-Katedra w prawo , o ile dobrze pamiętam bo byłem tutaj ... póltora roku temu .  - odparł , próbując się zorientować 

-Niech zgadnę .. wtedy grałeś razem ze źrebakami z FC Köln . - zaśmiałam się

-Dokładnie tak . 

                     Kiedy mój przewodnik jako tako , przypomniał sobie z grubsza co gdzie jest . Ruszyliśmy na podbój miasta . Oczywiście Reus by choć trochę nie przyciągać zainteresowania założył okulary przeciwsłoneczne .Ja na szczęście nie byłam aż tak rozpoznawalna . Czułam się trochę dziwnie bo pierwszy raz jesteśmy razem gdzieś po za Dortmundem , ale cóż . Był piątek , więc kilka grupek zwiedzających spacerowało także po mieście . Trochę chciało mi się śmiać z Marco bo jak na mój gust i tak przyciągał spojrzenia i zainteresowania swoimi włosami , dlatego wpadłam na pomysł .

-Gdzie tutaj jest fryzjer .? - zapytałam ni stąd ni zowąd 

-Co ? - blondyn , spuścił lekko okulary by spojrzeć mi w oczy .

-Wiesz specjalistą nie jestem , ale twoja "grzywa" i tak rzuci się w oczy kibicom BVB .

-Serio ? Chcesz żebym ściął włosy .?

-Tak . O patrz .. jest . - uśmiechnęłam się gdy po lewej stronie akurat dostrzegłam salon fryzjerski 

-No dobra . - powiedział niechętnie

                    I poszliśmy odwiedzić fryzjera , który nie krył się z tym , że poznał piłkarza . Widać było , że ma lekkiego stresa , ale poradził sobie świetnie . Zajęło mu to góra piętnaście minut , a Marco wyglądał od razu inaczej . Z długaśnych włosów , zrobiły się krótkie  .  Czyli od razu lepiej . Zapłaciliśmy i wróciliśmy do naszego zwiedzania . 

-Wiesz , powiem Ci , że w krótszych wyglądasz o wiele młodziej . - uśmiechnęłam się

-Czyli mam ścinać je częściej ?

-No tak . Ale po za tym , że młodziej to o wiele ładniej . - puściłam mu oczko 

                   Byliśmy niedaleko katedry kiedy ... Reus , nie pewnie złapał mnie za rękę . Oczywiście byłam gotowa , że kiedyś to nastąpi , ale i tak trochę się zawstydziłam . On najwyraźniej też długo zastanawiał się czy powinien bo przecież , mógł to już zrobić zaraz po wyjściu z samochodu . Uśmiechałam się pod nosem i także ścisnęłam jego dłoń . Chłopak zerknął na mnie , także z uśmiechem . Najwyraźniej ulżyło mu , że nie zabrałam ręki . 

-Proszę , katedra . - powiedział , a ja byłam tak przejęta tym wszystkim , że nawet nie zauważyłam kiedy dotarliśmy do jednego z miejsc docelowych .

-Ale wieeelkia . - mówiłam , zadziewając głowę do góry 

-Chodź do środka , wejdziemy na górę . - uśmiechnął się ,a ja podążyłam za nim

                     Weszliśmy do środka , zapaliłam jeszcze świeczkę , za wszystkich , którzy już nie są na tym świecie , a po chwili to co zobaczyłam wręcz przeraziło mnie .

-To jakiś żart prawda ? - spytałam patrząc na setki schodów .

-Niestety . Nie ma tutaj windy . Musimy iść . - wcale mnie nie pocieszył 

-Wiesz , że zamie mi to z dwa dni ?

-Dasz radę . Nie jest aż tak źle . Na górze zobaczysz , że warto było . - uśmiechnął się , a ja bardzo zniechęcona rozpoczęłam swoją wspinaczkę na szczyt .

-Dawaj , dawaj do 17 musimy wrócić do Dortmundu . - mówił idąc z tyłu .

                   Po pewnym czasie , zaczął mnie gilgotać , w skutek czego zaczęłam wręcz biec na górę by tylko się od niego uwolnić . Niestety zapas sił zaczął się kończyć , a schodów jeszcze kilka zostało .

Marco , znakomity myśliciel , wpadł na kolejny świetny pomysł . Nie wiedząc kiedy znalazłam się w jego ramionach . 

-Serio ? - zapytałam 

-No jak tak dalej pójdzie to zaraz padniesz mi gdzieś tutaj i nic dziś nie zdziałamy . - zaśmiał się

-Do najlżejszych osób nie należę , ale jeśli chcesz .

-Fakt , ale jakoś dam radę , na treningach musimy z większym obciążeniem nieraz się męczyć .

-Ej ! - uderzyłam do w bark

-Oj , żartowałem . Gdybym wiedział , że jesteś , aż tak lekka zrobiłbym to już dawno . - po tych słowach przystanął na chwilę i pocałował mnie

-Dobra , dobra . - gdy skończyłam zdanie , moim oczom ukazała się panorama miasta . 

-WOW . - dodałam , a po chwili poczułam już grunt pod nogami bo Marco postawił mnie .

-Ładnie , prawda . - uśmiechnął się 

-Tak, bardzo . 

-Zobacz . Tam za mostem jest stadion , ten most to most miłość tam zakochani przypinają swoje kłódki , które mają być obietnicą miłości , a kluczyki wyrzucają do Renu wiesz podobnie jak w Paryżu  , a na prawo muzeum czekolady . - wskazywał ręką 

-Czekolada ? - na to słowo byłam gotowa iść tam i nie wychodzić 

-Tak , a niedaleko mieszka Lukas . - odparł

-Twój kolega ? - zapytałam 

-Yhymm , też go znasz . - odpowiedział jak zwykle zagadkow

-Możesz jaśniej bo póki co chyba poznałam tylko Marcela z twoich przyjaciół . - powiedziałam zgodnie z prawdą 

-Podolski . - uśmiechnął się

-Aaaa , Łukasz . - załapałam i wyraźnie zaakcentowałam imię 

-No , mówiłem , że znasz . - zaśmiał się

-Uwielbiam go , jest świetny . Ale czekaj , przecież on już tutaj nie gra . - zauważyłam

-Tak , ale mieszkanie ma bo uwielbia Kolonie i często tu przyjeżdża .- wyjaśnił

-Aha . I serio jest taki pozytywny jak się wydaje w telewizji ?

-Oczywiście , nawet bardziej . Dobra , idziemy dalej ?

-Yhymm .. schodzić to mogę . - zaśmiałam się 

                     I rzeczywiście , droga powrotna zajęłam nam zaledwie chwilkę . Chyba każdemu się lepiej schodzi niż wchodzi po takiej ilości schodów . Jak postanowiliśmy teraz naszym celem było muzeum czekolady ..Uwielbiam czekoladę , najwspanialsza rzecz jaka została stworzona do jedzenia . Uszczęśliwia mnie kiedy mam zły humor i za to ją kocham . Było blisko więc chwila moment i byliśmy na miejscu . Mieliśmy szczęście bo dzisiaj był jakiś dzień otwarty . Więc póki co dzień zaliczamy do udanych . Ludzi było dużo , ale nic mi nie przeszkodziło by zobaczyć chociażby sukienkę z czekolady . Gdybym taką miała za długo w szafie by nie powisiała .:)

-Tak , można spróbować . - Marco wskazał ręką na ogromną fontanne 

-Oooo , idziemy . - pociągnęłam go za rękę 

-Powoli , nie zabraknie . - miał ze mnie nie zły ubaw

-Powiedz , że ty nie lubisz czekolady . - spojrzałam na niego 

-Lubię , chyba każdy lubi .

-No właśnie , to ruszaj się .

                     Byłam w niebie , czekolada z fontanny była cudowna . Najchętniej zabrałabym ją całą do domu i delektowała się doskonałym smakiem . Niestety , ale chyba nie wolno jej stąd ruszać , dlatego musi mi starczyć czekolada z tabliczki . Chociaż dobre i to . Jeszcze kilkanaście minut wędrowaliśmy po muzeum nie kryjąc podziwu jakie cuda ludzie potrafią zrobić z tej pyszności . Wyszliśmy , a mi już było smutno . Jedno było jednak pewne , muszę iść do sklepu po czekoladę toffi najlepiej .;)

-Idziemy coś zjeść ? - zapytał , kiedy mijaliśmy restaurację 

-Byłeś już tutaj ?

-Tak , pysznie jest . - uśmiechnął się

-To idziemy , albo nie . 

-Dlaczego .? - zdziwił się

-Bo nie wzięłam portfela z domu . - wyjaśniłam , choć wiedziałam jak zareaguje

-Wydawało mi się , że pytałem czy idziemy zjeść , a nie czy mas portfel . 

-Nie dasz za wygraną ?- zapytałam prosto z mostu

-Nie . Teraz mi nie powiesz , że nie wypada bo nie jesteśmy razem . Idziemy . - dał mi do zrozumienia , że nawet jak bym miała pieniądze i tak on by zapłacił

-Dobra . - powiedziałam z udawaną złością , a Marco od razu zareagował i pocałował mnie

-Musiałeś ? - spytałam 

-Yhyymmm . 

                       No i cóż . Weszliśmy do restauracji . Nie była jakaś przesadnie elegancka , ale widać był , że za tanio to tam nie jest . 

-Dzień dobry , stolik dla dwóch osób ? - przywitał nas kelner 

-Dzień dobry . Tak . - uśmiechnął się

-To proszę za mną . - odwzajemnił uśmiech , a my posłusznie szliśmy za nim

-Cześć . - usłyszałam za plecami . 

-Oo , siema . - najwyraźniej był to znajomy Marco .

-Siadaj . - powiedział tajemniczy głos

-Ale ja nie jestem sam . - odpowiedział piłkarz BVB

-Mamy dwa wolne miejsca . 

-Aha . Masz coś przeciwko ..? - blondyn zwrócił się do mnie

-Jasne , że nie . - uśmiechnęłam się .

-Usiądziemy tutaj . - poinformował kelnera

-Dobrze , to za chwilkę przyniosę kartę . - odparł  

                          Miałam już się odwrócić i zobaczyć z kim usiądziemy , ale akurat zadzwonił mój telefon . Kuzynka , Julia . 

-Cześć Julka , co słychać . - odebrałam połączenie i mówiłam , rzecz jasna po polsku 

-Dobrze , pogoda ładna , w szkole jakoś leci . 

-To świetnie . - odparłam i odwróciłam się 

-Ale dzwonię złożyć Ci wszystkiego najlepszego w dniu urodzin . - ona mówiła , a mnie zamurowało gdy zobaczyłam kogo był ten tajemniczy głos 

-Haloo , Marcela ..Jesteś tak ? 

-Yyy .. tak , dziękuję . - wyrwałam się z amoku

-Wybacz , ale będę kończyć . Pogadamy na skypa kiedyś .

-Okey , to do zobaczenia .

-Pa . - rozłączyła się 

-Cześć . - przywitał mnie również po polsku .

-Cześć. - odpowiedziałam nie odrywając od niego wzroku .

-Polka , prawda .? - zapytał 

-Tak , wybacz . Marcela . - przedstawiłam się

-Lukas . - uśmiechnął się

-Dobra , to zabawne nie jest . - przypomniał o sobie Reus

-Już , sorka . - zaśmiałam się 

-Marco nie chwaliłeś się . - zauważył Podloski

-Bo nie pytałeś . - także się zaśmiał

-Mówiłem , że musisz sobie znaleźć polkę . 

-Teraz wiem dlaczego. - blondyn przywitał mnie

-Mieszkasz w Dortmundzie ? - tym razem zwrócił się do mnie

-Tak , od 3 miesięcy . - odpowiedziałam

-I na pewno interesujesz się piłką .?

-Ooo , tak . Najlepsze co może być . Tym bardziej teraz . Mama jest z Jurgenem , a ja z tym .. wariatem . - zaśmiałam się 

-To szczęścia wam życzę . 

-Dzięki . - powiedzieliśmy niemal jednocześnie .

-Przyjechaliście zwiedzać ? - dalej pytał Lukas 

-Tak , jeszcze mnie tutaj nie było . - powiedziałam zgodnie z prawdą .

-A co zwiedziliście?

-Póki co katedrę i muzeum czekolady .

-I zaledwie kilka minut temu opowiadałem o Tobie Marceli . - dodał Marco

-Stadion też macie w planach ?

-Tak , chociaż już tutaj byłem . - zaśmiał się 

-To może jak zjemy pójdziemy razem .? Oprowadzę was . I tak się wybierałem odwiedzić chłopaków . Mają za piętnaście minut trening . 

-Oo , to fajnie . - wtrąciłam się

-To załatwione . - uśmiechnął się polak .

_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_

I mamy 60 rozdział , ale to szybko poszło . Pamiętam jak zaczynałam przygodę z tym blogiem . 

Mam nadzieję , że jeszcze kilka rozdziałów ze mną wytrzymacie ? 

A co myślicie o wątku z Łukaszem Podolskim .? Pewnie nikt się nie spodziewał . :)) Liczę , że udało mi się was zaskoczyć . 

Mówię od razu , że nie wiem kiedy pojawi się kolejny rozdział bo 29 marca jadę na mecz , a nie daję głowy , że napiszę go w tygodniu , ale się postaram :))