Rozdział 81

-Mycho !!! Widziałaś moją bluzę , tą czarną ? - zawołał z góry
-Tylko nie mycho .!!!
-Myszko . - poprawił się
-Marco !!! - blondyn dobrze wiedział , ze nie lubię jak tak do mnie mówi . Jemu natomiast bardzo przypadło to do gustu . Uwielbiał nazywać mnie myszą , kotkiem i innymi zdrobnieniami , na które mam alergie.
-Kochanie , widziałaś moją bluzę ? - podszedł do skraju schodów i próbował oczarować tym cudownym uśmiechem .
-Tak . - odpowiedziałam unosząc kąciki ust - ... Miałam ją wczoraj na spacerze . - dodałam
-No właśnie . A teraz jest ... - obrócił się o trzysta sześćdziesiąt stopni
-W sypialni . - skończyłam za niego .
-Dziękuję Ci , mój aniele . - zbiegł do mnie na dół , ucałował w policzek i wrócił na górę .
-Powoli bo zamiast na zgrupowanie pojedziesz na lekarza . - krzyknęłam gdy ten już znikł za ścianą
          Niby taki dorosły , a od kilku godzin nie może spakować walizki . Biega po mieszkaniu jak kot z pęcherzem i non stop czegoś szuka . Bluzy , butów , ładowarki , itp . Na szczęście większość rzeczy dostanie w klubie . Nowy dres , koszulki , bluzy i pozostałe "gadżety" , które potrzebują piłkarze na zgrupowaniu . Zazdroszczę im trochę , ale swoje także mam , a nawet zostałam nimi obdarowana wcześniej niż on . Dla jasności Marco jeszcze nie wie , że spotkamy się w Austrii .
-Co znowu ? - spytałam czując jego spojrzenie .
-Dwa tygodnie . - szepnął podchodząc do mnie .
-W sensie ?
-Dwa tygodnie bez Ciebie  . - wyjaśnił
-Nie całe bo 10 dni .Dasz radę , jesteś dużym chłopcem . - zaśmiałam się
-Nie wiem . Nie wiem . - odwrócił mnie do siebie przodem
-Będzie fajnie zobaczysz . Nowi znajomi .
-Tak , nowi . Trzeba pomyśleć nad jakimś powitaniem , którego nie zapomną . - spojrzał za mnie i udawał , ze myśli
-Tylko proszę Cię , nie róbcie tego co Robert . - spojrzałam na niego jednoznacznie
-Ooo Lewy ... mało się nie zabiłem , przez niego . - gdy skończył chciało mi się śmiać . Przypomniałam sobie tą sytuacje na jednym z pierwszych treningów Reus'a w BVB gdy to Lewandowski wyprzedził blondyna i kucając za nim , nowy nabytek przewrócił się . Co prawda było to dość ryzykowne posunięcie bo Marco mógł nie fortunnie upaść i nabawić się kontuzji , ale trzeba przyznać , ze wyglądało to zabawie .
-Wymyślimy coś innego . - odparł
-To , o której jutro lecicie ? - zmieniłam temat
-O dziewiątej dwadzieścia . Spotykamy się w ośrodku i stamtąd autobusem na lotnisko . Pojedziesz ze mną ? - zbliżył się do mnie najbardziej jak się dało
-Jasne .
-Całą noc będę się przytulał .
-Okey , mi to nie przeszkadza . - objęłam go i pocałowałam
-Już w pół do dwunastej czas spać . - powiedział niechętnie
-Spakowałeś tą bluzę ? - spytałam ciągnąc go za rękę na górę , niby cały dzień byliśmy w domu to czułam się potwornie zmęczona
-Tak .
-To teraz idziemy spać .
-A właśnie , zapomniałbym . Watzke coś wspominał , że będziemy mieli jakiś praktykantów . - odparł
-Praktykantów czy praktykantki ? - musiałam się pilnować by zachować spokój , powagę i odrobinę zazdrości .
-Czy ja wyczuwam zazdrość ? - zerknął na mnie cwaniacko
-Skądże , powiem tylko chłopakom , żeby Cię pilnowali . - wystawiłam mu język
             Po kilku chwilach leżeliśmy już w łóżku. Jak powiedział , tak też słowa dotrzymał i od razu przytulił mnie mocno do siebie , a ja kombinowałam jak to zrobić by mocno go zaskoczyć , że to ja jestem tą praktykantką . I na szczęście wpadł mi do głowy pewien pomysł . Po cichu wzięłam telefon z szafki i napisałam do Jurgena SMS "Cześć tato , mam prośbę . Mógłbyś załatwić mi czapeczkę , taką z daszkiem na pojutrze ? Chcę zaskoczyć chłopaków w Austrii . " . Po sekundzie przyszła odpowiedź "Jasne :) " , "Dziękuję i dobranoc " odpisałam i odłożyłam komórkę na miejsce . Plan polegał na jak najdłuższym męczeniu naszych Borussen i ukrywanie się przed nimi , a jak już mieliby mnie widzieć to tylko i wyłącznie tył . W tym będzie mi potrzebna właśnie czapeczka :P . Ciekawił mnie jedynie fakt kto pierwszy mnie rozpozna , ale zostawmy to losowi .

 (Ranek , 6.18)

-Marcela ....- usłyszałam głos blondyna tuż nad uchem, olałam to bo strasznie chciało mi się spać . -Marcelaaaaaa . - ponowił próbę i wręcz położył się na mnie - ... Wstawaj , nooo . - zaczął mnie gilgotać , ale wstrzymałam oddech dzięki czemu nie zaczęłam się śmiać . - ... Mycho . - powiedział , a gdy na niego spojrzałam z ochotą zabicia , uśmiechnął się chytrze . Po chwili pożałował swoich słów i znalazł się na podłodze . - .. ałć .!
-Tylko nie mycho . - odparłam , a ku mojemu zdziwieniu nic nie odpowiedział -... żyjesz ? - spytałam zerkając na niego 
-Nie , umarłem śmiercią tragiczną tuż przed wyjazdem na zgrupowanie . Pamiętaj na pogrzebie chcę wieniec z żywych kwiatów . - mówił poważnie
-Przestraszyłeś mnie . - uderzyłam go w ramię
-Tak , jeszcze dobij leżącego . - spojrzał na mnie , a po chwili już był obok mnie .
-Ej , ej , ej to moja kołdra . - opatuliłam się najbardziej jak potrafiłam 
-Nasza . A po za tym teraz mam na Ciebie focha i nie będę się odzywał . - odwrócił się plecami , a ja ... siedziałam uważnie mu się przyglądając
-Yhymm i dlatego przyszedłeś mnie budzić o ... - spojrzałam na zegarek w jego telefonie - ... 6.20 !?!?!?
-Foch . - powtórzył się 
-Jak focha to kocha . - powiedziałam uśmiechając się pod nosem - ... Dlaczego nie masz koszulki ? - dodałam
-Bo mi gorąco . 
-Jest Ci gorąco i przykrywasz się kołdrą ? - spytałam powstrzymując się od wybuchu śmiechu
-Bo ... teraz mi zimno .
-Po prostu kusisz mnie i tyle .- po tych słowach położyłam się ponownie i lekko pociągnęłam kołdrę by się przykryć . Odwróceni plecami do siebie udawaliśmy , że zasypiamy . Nie myślałam o tym , że Reus za chwilę pojedzie , a raczej poleci do Austrii . Dzień bez niego ... będzie czas na spędzenie trochę czasu z dziewczynami . Przymknęłam oczy i zasnęłam . Nie wiem kiedy . Przyśniło mi się , że byłam w zupełnie obcym mieście , zupełnie sama , chyba w całkiem innym państwie bo język , w którym mówili był dla mnie obcy . Szłam nie wiem gdzie i nie wiem po co , po prostu przed siebie . Najprawdopodobniej czegoś szukałam , a po chwili miasto wokół zmieniło się w gesty , ciemny i przerażający las . Usłyszałam czyjeś krzyki , ale nikogo nie widziałam , rozejrzałam się raz jeszcze dookoła , a to co zobaczyłam sprawiło , że chciałam się jak najszybciej obudzić . Konkretnie widziałam jakiegoś chłopaka , około 23 lat , który kłócił się z dziewczyną , ona zniknęła , a on ..powiesił się . Był to ...
-Marco ! - krzyknęłam i przyjęłam pozycję siedzącą
-Co się stało ? - spytał przerażony 
-Nic , coś mi się przyśniło . - wymusiłam uśmiech i opadłam bezwładnie na poduszkę - ... to tylko sen . 
-Chodź . - odparł , odwrócił się w moją stronę i przytulił mocno .
-Tylko obiecaj , ze po żadnej kłótni się nie powiesisz . - spojrzałam mu w oczy oczekując odpowiedzi.
-Obiecuje . - uśmiechnął się i ucałował mnie w czoło - ... możemy jeszcze chwilę poleniuchować , ale o ósmej ... dziesięć obowiązkowo wstajemy . - dodał zamykając oczęta 
-Okey . - szepnęłam i po raz enty zasnęłam 

-Marcela . - głos Marco podobnie jak lekko ponad godzinę temu dobiegł do moich uszu
-Hymm .. ?
-Już po ósmej , wstajemy . - powiedział głośniej i chyba wszedł do łazienki . Ja oczywiście ponownie olewając to co mówił odwróciłam się na drugi bok - ... Mychooo , no . - zawołał , ale tym razem był ostrożniejszy bo tylko wychylił głowę zza drzwi .
-Tylko nie mycho .! - otworzyłam oczy i zerknęłam na niego spode łba 
          Po kilkuminutowych mobilizacjach wręcz wypełzłam z łóżka . Z zamkniętymi oczami , wzięłam ubrania z szafy blondyna ( przeniosłam swoje ciuchy z gościnnego) , a słysząc , że Reus wyszedł z łazienki obrałam ją jako cel . Po drodze potknęłam się o kapcie , które oczywiście były wszędzie , ale nie na stopach i weszłam w coś jeszcze . Wolną ręką "zbadałam przeszkodę" i bez problemów ją zidentyfikowałam ... Marco .
-Kochanie , Ty chodzisz i śpisz ? - spytał nadal tarasując mi przejście .
-Tak, chyba tak . A co? - otworzyłam jego oko i spojrzałam na niego
-Nic , idę zrobić kawę . - uśmiechnął się 
-To mi ... - zaczęłam 
-... herbatę z miodem . - skończył za mnie .
-Właśnie . - odwzajemniłam uśmiech 
-Tak poza tym ... dzień dobry . - pocałował mnie czule jak zawsze 
-Cześć. - odpowiedziałam i przez chwilę oddawaliśmy się swoim czułością , lecz finalnie ja dotarłam do łazienki , a on na dół , do kuchni .
       Chłodny prysznic , który momentalnie przywrócił mnie do życia , lepiej i szybciej niż nie jedna kawa . Wysuszyłam i wyprostowałam na odczepnego włosy , naciągnęłam na nogi jeansy , później białą bokserkę . Wychodząc narzucę jeszcze tylko sweter i będzie okey . Chwyciłam telefon i zeszłam na dół gdzie Marco chyba z kimś rozmawiał .
-Oo , cześć Jo. - uśmiechnęłam się i przywitałam z Hofmann'em
-Siemka , jak tam . ? - przytulił mnie
-Jakoś leci , a Ty ... jedziesz z nami do ośrodka ?
-Tak , ale za Wami . - zaśmiał się , a po chwili we trójkę zasiedliśmy do śniadania , które przyrządził Reus . Jajecznica z kiełbaską , może nie należy do najbardziej wyszukanych potraw , ale jakaż jest smaczna , nie za zdrowa , lecz też nie zabójcza .  
-Pożegnaliście się już ze sobą ? - brunet przerwał ciszę , a my spojrzeliśmy na siebie 
-W sensie ? - Marco uważnie przyglądał się koledze , a ja poszłam w jego ślady 
-Yyy ... no wiecie , prawie dwa tygodnie osobno . 
-Oj , Jonas , Jonas. - blondyn zaśmiał się pod nosem i pokręcił głową
-Głodnemu chleb na myśli . - skomentowałam 
-Fajnie , tak się naśmiewać ? - spytał zirytowany .
-My z Ciebie ? A w życiu , nie śmiali byśmy . - odparł Reus , drocząc się z przyjacielem
-Dobra , dobra . 
-Jedziemy ? - spojrzałam na nich , wyczekując odpowiedzi 
-Yhymm , skoczę po walizkę . - właściciel mieszkania poszedł na górę , a ja nadal wzrok wlepiony miałam w Hofmanna
-Nic , próbuję sobie tylko wyobrazić czternaście dni bez was . - uśmiechnęłam się i dopiłam herbatę 
             Porozmawialiśmy jeszcze krótką chwilę , lecz gdy dołączył do nas Marco , wyszliśmy z domu i zjechaliśmy windą na dół by udać się na parking . Jonas poszedł do swojego BMW , a my do czarnego Astona , którego uwielbiałam i cieszyłam się na samą myśl , ze będę nim wracać by odstawić go tutaj . Zajęłam miejsce pasażera i ruszyliśmy. Oczywiście , godzina 8.45 wiąże się z korkami , które paraliżowały niemal cały Dortmund . Zamiast jechać wręcz toczyliśmy się po asfalcie tempem żółwia, a nawet wolniej . Prawie na każdym czerwonym świetle był STOP . Zrezygnowana oparłam się o zagłówek i czekałam aż w końcu dojedziemy do celu . Już przysypiałam kiedy dłoń Reus'a wędrowała po mojej nodze . Uśmiechnęłam się i splotłam nasze palce bez zbędnych słów . Wiedziałam , że ciężko mu z myślą , iż nie zobaczymy się przez tyle czasu , sama nie wiem co bym zrobiła gdyby nie ten staż . Do teraz spędzaliśmy razem każdą wolną chwilę , co prawda oboje wiedzieliśmy , że w końcu przyjdzie czas gdy będzie musiał wyjeżdżać nawet kilka razy w tygodniu , ale teraz gdy to następuje jest co najmniej dziwnie .
-Już czuję ten ból nóg .- mówił robiąc kwaśną minę
-No jak się przez tyle dni leniuchowało , trzeba teraz cierpieć . - zaśmiałam się
-Trener nas kiedyś wymęczy , teraz czekają nas najgorsze i najintensywniejsze treningi 
-Dacie radę . 
-Może będę miał taryfę ulgową . - spojrzał na mnie i już wiedziałam o co chodzi 
-No nie wiem , czasami ojciec bądź ojczym lubi dawać w kość chłopakowi swojej córki .
-Tej myśli do siebie nie dopuszczam .
             Po piętnastu minutach dojechaliśmy . Dzięki Bogu , już rozważałam opcję by iść pieszo . Weszliśmy do ośrodka , gdzie był już Robert , Łukasz , Neven , Roman z Lisą i Sebastian . Przywitaliśmy się z chłopakami i oczywiście czekając na resztę dopytywaliśmy Lewandowskiego jak mu się wiedzie na nowej drodze życia . Pochwalił się , że w podróż poślubną pojechali na Szeszele . Ja na ten temat się nie wypowiadałam bo nigdy tam nie byłam więc wiem tyle co nic . Z tego co mówił , było fajnie i warto odwiedzić to nieznane mi miejsce . Nie wiele myśląc wpisałam nazwę wyspy w wyszukiwarkę i weszłam w grafikę . Fotki zapierały dech , cudowne . Podobne do Malediwów , ale jednak inne . Od razu zaczęłam myśleć ile musiałabym zaoszczędzić by tam pojechać . 
-Kto bogatemu zabroni . - powiedziałam w myślach i zaczęłam im trochę zazdrościć tego , że mają mnóstwo pieniędzy i mogą jeździć i kupić co sobie tylko wymarzą .
-Czyli nacieszyliście się sobą . - skomentował Piszczek 
-Tak , powinno wystarczyć na czas zgrupowania . - zaśmiał się niedawny Pan Młody 
-Dzień dobry załogo .! - krzyknął Jurgen , który zjawił się niespostrzeżenie za naszym "kołem dyskusyjnym" . Drużyna już była skompletowana , czas się zgadzał więc mogli ruszać . 
-Cześć tato . - uśmiechnęłam się i uściskałam go . 
-Cześć , co jedziesz z nami ? - spytał
-Gdybym mogła . , ale niestety . Odpocznę trochę od niego . - puściłam oczko w kierunku trenera 
-Co prawda to prawda . To do autobusu . - zarządził , a chłopcy posłusznie wstali z miejscy , chwycili walizki i skierowali się do czarnego autobusu z wielkim logo BVB .
-Kochanie , mogę prosić kluczyki ? - podeszłam do Reus'a 
-Tak , jasne . Proszę , nie jedziesz na lotnisko ?
-I znowu będę płakać ? - odpowiedziałam pytaniem na pytanie , chowając kluczyki do kieszeni 
-Przecież wrócę, nie zmieniam klubu . - wyjaśnił - .. później Lisa Cię tu podrzuci po samochód 
-Po co, mogę nim jechać na lotnisko . 
-Pojedziesz z nami autobusem . - odparł z tym cwaniackim uśmiechem na twarzy
-To jadę . - zaśmiałam się i wsiadłam do autobusu , zajmując miejsce na końcu gdzie byli już Jonas , Marcel i Mats .. towarzystwo 100 % niemieckie :P
               Oczywiście jak to już bywało , korki i postoje w mieście być muszą bo jakżeby inaczej . Borussen machali do przechodów , którzy ich zauważali .. mega sprawa . Niby nic takiego , a zwykły ruch ręki jednego z nich sprawia , ze mieszkańcy mają cudowny dzień . Nie obeszło się oczywiście bez zdjęć , które powędrowały na ich fanpage . Gwiazdy piłki nożnej i ja .. rzecz jasna byłam zaszczycona obecnością na fotce . Kiedy udało nam się dojechać do Air Portu przed , którym było mnóstwo kibiców , wyszłam oszołomiona z autokaru . Poczułam się jak przed wylotem do Londynu , tylko tym razem nie jadę z nimi , ale za to dołączę do piłkarzy jutro wraz z Tim'em i Panem Watzke . Porozmawialiśmy jeszcze kilka minut , aż nie padło hasło "LECIMY" . Przytuliłam się do blondyna najmocniej jak potrafiłam . Wiedziałam , ze będę tęsknić te kilkanaście godzin . Oparł mnie o ścianę i czule , a nawet bardzo czule pocałował . Zdziwiło mnie to bo obecni tu byli nie tylko kibice , ale też "fotopstryki" , dla których była to nie lada sensacja . Zdjęcia w gazetach .. na bank . 
-Zakochany , śpiesz się . - zawołał Seba , nic nie odpowiedział , a jeszcze bardziej się do mnie zbliżył . Odwzajemniłam jego .. "czułości" . Przez ten gest chyba chciał pokazać jak bardzo będzie mu mnie brakowało . 
-Samolot Ci odleci . - powiedziałam w końcu 
-Już idę . - odparł niechętnie i spojrzał mi w oczy . -.. daj rękę . - dodał , a ja podałam mu dłoń ciekawa co chce zrobić .
-Nie mów tylko, że się będziesz oświadczać . - zaśmiałam się 
-Nie , jeszcze nie , ale proszę . - położył mi swoje kluczyki od mieszkania . , ponownie mnie zadziwił
-Kluczyki ? - spytałam dla pewności 
-Tak , teraz będziesz miała swój komplet . Gdybyś chciała odpocząć od ... mamy , ale nie wiem co .. możesz być u mnie . - wyjaśnił uśmiechając się słodko 
-Dziękuję . 
-Nie ma za co . Kocham Cię . - szepnął
-Też Cię kocham . - przytuliłam go raz jeszcze
-Będę tęsknił i dzwonił . 
-Mam nadzieję . - i poszedł
                  Rytuał był podobny jak kilka tygodni temu , bilety i do bramki , wcześniej oddając bagaże . Stałam tak z Lisą patrząc na nich . Ona już była przyzwyczajona do częstych wyjazdów ukochanego , a ja byłam żółtodziobem w tej dziedzinie . Pomachałyśmy im , a gdy zniknęli z naszego pola widzenia .
-Wrócą zanim się obejrzysz . - blondynka przerwała ciszę   
-Liczę na to . - uśmiechnęłam się i poszliśmy do jej samochodu .

                   Nikogo nie było w domu . Mama w delegacji , a Jurgen oczywiście w Austrii . Siedziałam w swoim pokoju . W dłoni trzymałam kluczyki od mieszkania Reus'a . Zaskoczył mnie tym , iż dał mi jeden komplet . To chyba znaczy , że ... właśnie , ze co ? Chodziło mu bardziej o to bym je miała czy bym u niego zamieszkała ? Nie wiem , ale zapewne niebawem się dowiem .                Uwielbiam go jest moim przyjacielem , chłopakiem i całym światem . Co prawda zanim osobiście poznałam chłopaków miałam inne zdanie o piłkarzach . Myślałam , że tylko bawią się dziewczynami , a później odstawiają w kąt , ale teraz ... wszystko odwołuję . Bo jest inaczej . Rzecz jasna związać się z kimś takim i wytrwać w związku jest dużo trudniej niż zwykle . Ciągłe wyjazdy , treningi , wywiady , spotkania z fanami i ... fanki . To wszystko wystawia tę miłość na próbę , ale też przez to chłopcy bardziej się starają . Robią wszystko by pokazać ukochanej , ze jest bardzo ważna w ich życiu . Schowałam kluczyki w szufladzie, nie wiem czy kiedykolwiek z nich skorzystam . Poszłam do garderoby by spakować walizkę , która także była klubowa . :) . Oczywiście znalazły się w niej rzeczy , które dostałam od zarządu , ale udało mi się też zmieścić kilka moich ciuchów . Może będzie okazja by nałożyć jeansy . Nastawiłam budzik na 4.25 z racji tego , że samolot wylatuje o 5.39 . Wszystko zostało zaplanowane tak byśmy wraz z Timem i Panem Watzke byli obecni na porannym treningu . Oczywiście zdążylibyśmy też na śniadanie , ale udało mi się wynegocjować bym nie musiała tam być . W końcu miałam nie zdradzać , że to ja jestem tą praktykantką , o której wspominał Reus . Nie zdążyłam odłożyć Samsunga , gdy zaczął dzwonić . Spojrzałam na wyświetlacz i uśmiechnęłam się szeroko .
-Cześć . - przywitałam się odbierając połączenie
-Cześć . Co tam ? - spytał
-Siedzę w pokoju . Mama zaraz po obiedzie pojechała do Hamburga  .
-Sama w domu ? Rób herbatę już idę . - zaśmiał się 
-Tato by Cię znalazł . Jak powrót do treningów ? Pewnie wszyscy umierają . 
-Hehe , jeszcze żyjemy , ale trener dał wycisk  od początku . On tak ma . Męczy nas i męczy , ale przetrwamy to . 
-A nowi ? Są w porządku ? - zadałam kolejne pytanie
-Są w porządku , pogadaliśmy , pośmialiśmy się . Znamy się z boiska , Miki jest z Doniecka , Papa z Bremy , a Auba ... no go nie kojarzę . - z grubsza przedstawił mi nowych graczy BVB , co prawda mogłam ich poznać bo od jakiegoś czasu są w Dortmundzie , ale jakoś nie skorzystałam , po drugie byli na lotnisku dziś rano . Wiedziałam jedynie jak wyglądają , lecz ich nazwisk , imion czy wcześniejszych klubów nie znałam
-Aha , to powiedz mi jeszcze jak praktykanci ? - bardzo umyślnie spytałam akurat o to i czekałam na odpowiedź .
-Nie masz o co się jeszcze martwić zazdrośniku . Będą jutro , dziewczyna i chłopak , pewnie są parą , więc spokojnie . - podśmiewał się - Kochanie ... 
-Oho , brzmi groźnie .
-Rozmawiałem z Mario . -  po wypowiedzeniu tych słów zamilkł 
-I co u niego ? - przerwałam ciszę
-Mówił , że ... nas odwiedzi , jeśli się uda to jeszcze w tym miesiącu . Też jest na obozie , Guardiola też daje im wycisk ... I prosił , żebym Cię pozdrowił . 
-Dziękuję . Pozdrów go też jak zadzwoni . Wybacz , ale chyba się położę . - na zegarku widniała 22 , a ja za sześć godzin miałam wstać .
-Obiecaj , że nie będziesz znowu myślała o tym wszystkim . 
-Marco ... obiecuję . - uśmiechnęłam się pod nosem
-Kocham Cię , odezwę się rano po treningu .
-Ja ciebie też , dobrze . Będę czekać na telefon .
-Dobranoc ... Mycho . - wymawiając ostatnie słowo zaśmiał się 
-Tylko nie mycho . - powtórzyłam to co zawsze odpowiadam 
-Myszko moja , kochana śpij dobrze . -  droczył się ze mną
-Oberwiesz jak tylko przyjedziesz . - zapewniłam go - ... i dobranoc . - dodałam , a po chwili zakończyliśmy połączenie . 
                Zeszłam na dół by upewnić się , że drzwi i garaż jest zamknięty . Wzięłam szklankę soku brzoskwiniowego i wróciłam na górę . Poszłam do łazienki wziąć szybki prysznic , nałożyłam na siebie piżamę i wróciłam do pokoju . Wsunęłam się pod cieplutką kołdrę , spojrzałam jeszcze która godzina 23.07 no ładnie . Zanim zasnę będzie dwudziesta czwarta , a jutro taki pełen wrażeń dzień . Dostałam także wiadomość od blondyna "Tęsknie :( , ale Kevin obiecał , że się mną zaopiekuje :) " , zaśmiałam się czytając i odpisałam "Ja też :* a Kevin niech lepiej za bardzo się nie angażuje w tą opiekę =) " .  Odłożyłam komórkę na szafkę nocną i po dłuższym wpatrywaniu się w sufit zasnęłam . 

-Marcela . Już 4.30 . - szepnęła mama przez otwarte drzwi .
-Co ? - spytałam zdziwiona 
-4.30 . - zaśmiała się 
-Wyłączyłam budzik przez sen . - powiedziałam sama do siebie i półprzytomna poszłam do łazienki 
-Przygotuję śniadanie . 
-Okey , dzięki mamo . - zawołałam i weszłam pod prysznic .
               Boże Drogi , kto tak wcześnie zamawia bilety . Czuję się jakbym przez tydzień nie spała , ale liczę , że uda mi się zdrzemnąć w samolocie . Po 20 minutowym , jakże orzeźwiającym "deszczu", nałożyłam na siebie klubowy dres . Jak prosił pan Watzke . Gdy miałam go już na sobie czułam ... radość , szczęście i dumę , że przez kilka miesięcy będę częścią klubu . Wyprostowałam jeszcze włosy by zebrać je później w kucyk . Z uśmiechem od ucha do ucha zeszłam na dół , biorą ze sobą walizkę , która nie ważyła mało . 
-Zrobiłam tosty . - poinformowała mama
-Ooo , dziękuję 
-Psuje Ci ten dres . - odparła siadając naprzeciwko mnie
-Jeszcze sama w to wszystko nie wierzę . 
-Uwierzysz , a na pewno będzie fajnie . Mówiłaś chłopakom , ze będziecie wręcz nierozłączni ?
-Nie , nie , nie .. to niespodzianka . - uśmiechnęłam się chytrze
-Aha , rozumiem .
               Jadłyśmy w ciszy . Żadna z nas nie chciała przerywać tego błogostanu bo w każdej chwili mogła wywiązać się awantura . Czas dłużył mi się nie ubłaganie . Co chwilę spoglądałam na zegarek , chciałam już być w Austrii i pośmiać się z chłopaków . Wyczekiwałam telefonu od pana Watzkę , który miał po mnie przyjechać wraz z Timem . Kończyłam właśnie pić herbatę kiedy usłyszałam dzwonek do drzwi . Pospiesznie poszłam otworzyć ... tak to był "mój transport" :D <3
-Dzień dobry . - przywitałam się z menagerem BVB
-Dzień dobry . Gotowa ? - spytał z uśmiechem , zapewne by się zaśmiał widząc moje podekscytowanie , ale zachował kulturę
-Tak , jak najbardziej.
-To jedziemy . Ulla porywam Ci córkę . - zwrócił się do mamy
-Okey , pod warunkiem , ze wróci cała i zdrowa . - zażartowała
-Jurgen i Marco , zapewne tego dopilnują . - puścił oczko w jej kierunku 
-Pa mamo . - przytuliłam ją
-Pa i miłej zabawy . - wyściskała mnie

_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_
Wiem ... 80 miał być zakończeniem , ale mam jeszcze kilka pomysłów na kolejne rozdziały :)

Dodaje (z małym opóźnieniem) więc 81 i liczę na komentarze !!! , które chyba nie muszę wam powtarzać motywują jak nic i nikt ... no chyba , że BVB zostanie MISTRZEM NIEMIEC , ale jak już to dopiero w maju :P dlatego jeszcze musicie się postarać i pokomentować :P

Marco , poleciał . Marcela za chwile doleci .. zero emocji , ale z czasem przyjdzie jej wybierać . Będzie musiała podjąć kilka bardzo ważnych dla niej i jej przyszłości decyzji .. On z resztą też . Miłość to transakcja niebywale ryzykowna , zwłaszcza dla nich .

Mam nadzieję , że zachęciłam was do dalszego śledzenia bloga :)