Rozdział 39

Kilka chwil później , usłyszałam pukanie do drzwi . Podniosłam swoje 4 litery i poszłam otworzyć .
Nie wierzyłam własnym oczom .. myślałam , że dalej śpię i to mi się po prostu śni . 
-Cześć . - przywitała mnie z uśmiechem na ustach .
-Siema myślałam , że ... 
-Żartujesz . Dawaj , dawaj przebieraj się i idziemy . - pośpieszała mnie 
-Nieeeee ... 
-Tak . Raz , raz , ja poczekam . 
To było straszne , jak spełnienie mojego sennego koszmaru =). Czy ona nie może troszkę zwolnić ? A ja głupia myślałam , że mi odpuściła . Bądź co bądź poszłam na górę , przebrałam się   ( oczywiście bluzę sobie podarowałam z powodu przyzwoitej temperatury xD ) i bardzo , ale to bardzo niechętnie wróciłam na dół . 
-Hej .! Więcej optymizmu . - zaśmiała się TA co od jakiegoś czasu mnie męczy .
-Tak , tak . - powiedziałam od niechcenia .
-Mamooo.!!! Idę z Anią ... - zawołałam
-Okey . W razie czego weź kluczyki . 
No cóż , chwyciłam je i wyszłam wraz z karateczką na zewnątrz .
-Już myślałam , że o mnie zapomniałaś . - odparłam zgodnie z prawdą .
-O Tobie zapomnieć .? Nigdy . Mam coś dla Ciebie .. proszę .- uśmiechnęła się  podając mi małą , białą przypinkę .
-Świetna , dziękuję . - uściskałam ją .
Nie jedna fanka jej bloga pragnie ją zdobyć , a mi się poszczęściła bo poznałam Anię osobiście i właśnie dostałam gadżet z serii HPBA .
-Nie ma za co . Przypnij ją , jak ja i biegniemy . 
Zrobiłam jak kazała i ... pobiegłyśmy . Nasza trasa wyglądała podobnie jak ta , którą biegałam czasami samotnie , czyli park niedaleko osiedla . Było tam średnich rozmiarów jeziorko , które w taki słoneczny dzień jak dziś , prezentowało się fenomenalnie .
-Dobra , teraz 15 minut się porozciągamy , a na koniec 3 rundki wokół jeziorka i wracamy na lunch , na który idziemy do mnie . - przedstawiła plan na najbliższe kilkadziesiąt minut 
-A mogę się sprzeciwić .?
-Nie . - uśmiechnęła się 
Przystąpiłyśmy do tzw "rozgrzewki" , która trwała faktycznie 15 minut , ale była tak ... wyczerpująca , że wizja biegu była przerażająca . No , ale co ja mogę , Ania za karę by kazała jeszcze więcej biegać i co ? Więc zacisnęłam zęby i oczywiście wolniejszym tempem niż wcześniej pokonywałam kolejne metry trasy . Prawie 40 minut później dotarłyśmy do domu państwa Lewandowskich . 
Weszłyśmy do środka i jedno o czym w tamtej chwili marzyłam to usiąść ze szklanką czegoś zimnego do picia .
-Rozgość się , a ja zrobię coś do picia . - powiedziała Ania jak tylko przekroczyłyśmy próg 
-W końcu , dzięki Ci Boże . - wyszło to zabawnie , ale mówiłam całkiem poważnie
Karateczka uśmiechnęła się i zniknęła najwyraźniej w kuchni , a ja poszłam tam gdzie można było się położyć czyli do salonu .( jeden ,     dwa ,       trzy , ) 
Padłam na narożnik , oddychając powoli . Nie musiałam zwiedzać domu bo już "z grubsza" wiem co , gdzie . Po dłuższym wylegiwaniu się na niezwykle wygodnym "legowisku" , postanowiłam zajrzeć do kuchni co kombinuje Ania . Nie ukrywając bałam się tego co ona wymyśli czy w ogóle to przełknę . Cichutko zaglądnęłam do pomieszczenia i ujrzałam "panią domu" , która coś właśnie miksuje w blenderze . Poczekałam aż skończy i postanowiłam się ujawnić .
-Co pichcisz ? - próbowałam zajrzeć do szklaneczek .
-Eliksir młodości . - zaśmiała się .
-A czy dam rade to ... spożyć .? - za bardzo nie wiedziałam czy to się je czy pije .
-Dasz , dasz . Dobre jest , może tylko nie wygląda za ładnie . - podała mi moją porcję , a mi ... przeszły ciarki po plecach . 
Miała rację nie wyglądało TO za smacznie . Raczej jak jakiś zmiksowany ufoludek .
-Pij , pij gwarantuję , że przeżyjesz . - odparła jak by czytała mi w myślach .
Wzięłam głęboki oddech i upiłam troszeczkę . 
-I ..? 
Miała rację smakowało o wiele lepiej niż wyglądało . 
-Pycha .! - zawołałam 
-Ugasisz pragnienie i dostarczysz organizmowi duuużo witamin . - uśmiechnęła się
-A za pół godziny zjemy coś dobrego . - dodała 
Poszłyśmy wraz ze swoimi eliksirami do salonu , wygodnie się na nim wyciągając .
-Błagam powiedź , że to co będziemy jadły będzie wyglądało bardziej smakowicie . - powiedziałam , a raczej prosiłam
Początkowo karateczka wybuchła śmiechem , ale pocieszyła mnie
-Obiecuję . Będzie wyglądało pysznie , a teraz się relaksuj póki możesz . 
Jej słowa zabrzmiały bardzo groźnie . Bałam się , że zaraz wpadnie na pomysł ponownego treningu , a póki co nie przywykłam do takiego Friendstraining'u .
Położyłam się wygodnie , zamknęłam oczy i ... mogła bym zasnąć . Panowała cisza , czego nienawidzę , więc -A gdzie masz naszego "Pogromcę Realu" ? ;) - spytałam
-Pewnie gdzieś z Marco się szweda po mieście . 
-Wiesz , muszę ci się przyznać , że zazdroszczę ci tego Roberta . 
-Dlaczego .? No może jest troszkę inny od wszystkich , ale bez przesady . - próbowała porównywać go do pozostałych .
-Dobra , dobra dobrze wiesz , że wcale nie jest jak wszyscy . Jesteście tacy wyjątkowi , cieszycie się sobą , świetnie się dogadujecie , a przede wszystkim kochacie . To serio bardzo rzadko spotykane w dzisiejszych czasach .-  wyjaśniłam jej co miałam na myśli .
-Może i tak . - uśmiechnęła się
-Jesteście jak bratnie dusze , które na siebie czekały . Też bym tak chcę .! - rozmarzyłam się
-Marco to dobry chłopak . - uśmiechnęła się dwuznacznie .
Rozmawiałyśmy tak chwilę , po czym usłyszeliśmy , że ktoś wszedł do domu .
-Czyżby nasza "Duma Narodowa" ? - powiedziałam głośniej by usłyszał , jednocześnie pytająco zerkając na Anię .
-Tak Robert , ale nie sam . - uważnie przysłuchiwała się krokom . 
Miała rację , nie był sam bo z Reus'em i Schmelzer'em . Uśmiechnęłam się na ich widok i pokazałam odpowiednim gestem , aby się nie odzywali . Byłam ciekawa czy karateczka zgadnie z kim przyszedł jej przyszły mąż .
-No to z kim przyszedł .? 
-Na pewno z Marco , ale chyba jest ktoś jeszcze . - ponownie się zamyśliła
-Tak to ja . W ogóle to , cześć dziewczyny . - przywitał się blondyn 
Robert podszedł do swojej kobiety , a Reus usiadł obok mnie . Całą piątką czekaliśmy na odpowiedź .
-Obudziła Cię .? - Lewandowski spojrzał na mnie
-Wiesz , właśnie nie . Jak się wstałam po 13 , zjadłam obiad i dopiero mnie wyciągnęła z domu . 
-O której wstałaś ?! - ponownie spytał z niedowierzaniem 
-O pierwszej po południu booo ... - spojrzałam na wczorajszego gościa - późno się położyłam.
-Wiem , Mario ... albo nie poczekaj perfumy - wciągnęła powietrze - Marcel . - zawołała tryumfalnie
-Skąd wiedziałaś .? Po perfumach poznajesz .? - spytaliśmy równocześnie .
-Ha .. ma się to coś . Pogadajcie sobie , a ja idę zrobić ten lunch co obiecałam Marceli bo mi biedna z głodu umrze .- uśmiechnięta zniknęła z pola widzenia 
-No to opowiadajcie . - Schmelle usiadł obok Lewego i spojrzeli na nas .
-Ale co ? - zapytałam zdezorientowana 
-Co tak długo robiliście , że późno się położyłaś .
-Ale ...
-Mów .
Dobra , doznałam małego szoku , z resztą podobnie jak Marco .
-Skąd wiecie , że spędziliśmy czas raze ... w swoim towarzystwie . ? - teraz to my patrzyliśmy wyczekująco na ich  odpowiedź
-Okey , przejeżdżałem obok Twojego domu i widziałem jak Reus wychodzi . - wyjaśnił mąż Jenny .
-Ahaa .. podglądacz .- zaśmiałam się
-Marcela , a jak z Mario .? Rozmawialiście wczoraj .? - Robert był ciekawy czy udało mi się dogadać z przyszłym graczem Bayernu
-Tak , właśnie o nim rozmawialiśmy kiedy Marco był u mnie . Dogadaliśmy się , ale ... ja go nie puszczę do Monachium . Ciebie też , i ciebie , i ciebie . Nikogo . - posmutniałam mówiąc do wszystkich i każdego z osobna
-Nie martw się , przecież będziemy się widywać , on nadal będzie tym kim jest . - chłopcy próbowali mnie pocieszyć .
-Powtarzacie się . Każdy z was mówił mi to samo . Całkiem jak byście uzgodnili wcześniej co macie powiedzieć . - zaśmiałam się .
-Pogodziłaś się z Gotze ? - do kuchni wpadła jak oparzona Ania .
-Tak . 
-Super , chociaż nie będzie napiętej atmosfery na urodzinach Marco , jak na AfterParty . 
I doznałam olśnienia . Przecież za kilka dni są urodziny Reus'a , a ja mam kompletny brak pomysłu na prezent dla niego . Zapomniałam na śmierć , jeszcze później urodziny Mario i Łukasza . Skąd ja nabiorę pomysłów na prezenty ? 

***

Cieszyłem się , że pogadaliśmy z Marcelą tak od serca . W końcu . I jeszcze udało jej się pogodzić z Mario . Wszystko idzie w dobrym kierunku . Rozmawialiśmy , popijając gorące kakao , które przyrządziła . Nie czuliśmy mijającego czasu , nie narzekaliśmy na brak tematu . Jeden się skończył , to nawiązywaliśmy do kolejnych . Co utwierdzało mnie w przekonaniu , że jest wyjątkową dziewczyną , a zarazem pozytywną zmianą w moim życiu . Pojawiła się w najodpowiedniejszym momencie bo po moim rozstaniu z Caro . Tak niby zawarliśmy " pakt " , że będziemy nadal utrzymywać kontakt , ale koleżeński . Caroline nie jest zła , po prostu nie czujemy już do siebie tego co czuliśmy na początku. Ona trochę nie rozumiała mojej miłości do sportu , przeciwnie jak Polka . Sama kocha piłkę nożną i chyba to było to coś czego brakowało w Bohn's .
Kiedy poszliśmy z Marcelem do domu Roberta , zostałem pozytywnie zaskoczony tym , że jest tam "Borussia" .Oczywiście to , że Ania wyciągnęła ją na trening pomogło nam . Mieliśmy pewność , że ktoś ma Marcelę na oku i nasz sekret nadal będzie sekretem . Rzecz jasna dostaliśmy wcześniej cynka od Lewandowskiej , że jest i niej . Na wszystko musieliśmy uważać . Każde spotkanie i rozmowa z Matecką odbywało się tak , że musieliśmy się bardzo pilnować , że-by nie sprawić , ze będzie coś podejrzewać . Wtedy cały plan by wziął w łeb. 

***

-Chłopki , zjecie z nami ? - zawołała z kuchni "kuchareczka" 

Spojrzeli na siebie , by za chwilę odpowiedzieć :

-Pewnie .

-To ja jej pomogę . - uśmiechnął się Robert i poszedł na narzeczonej .

-No , moi drodzy co ciekawego powiecie .? - spytałam dwóch blondynów ,  którzy zostali ze mną 

-Hymmm ... w końcu się wyspałem . - zaśmiał się Marcel 

-O fakt , ja też . - Marco przyznał mu rację .

-A Jenny ? - kontynuowałam

-Jenny , miała do ciebie zadzwonić . Chciała , żebyś jej pomogła z dziewczynami samochód wybrać czy coś . - Schmelzer bardzo ciekawie powiedział

-Auto chce kupić .? To pewnie , jestem za . 

-Pewnie jeszcze zadzwoni , ale nie mów , że informacje masz ode mnie . - zaśmiał się .

-Gotowe .!!! - usłyszeliśmy wołanie Ani 

Podnieśliśmy się z narożnika i udaliśmy do jadalni . Pachniało świetnie i miałam pewność , że tak samo smakuje . 

-Siadajcie . - uśmiechnął się Lewy .

Na stole już stał posiłek . Zielone , zielone ... troszkę z dystansem podchodziłam do zieleniny , ale czego się nie robi dla przyjaciół .? 

-Smacznego . - głos ponownie zabrał "Pan" domu i zabraliśmy się za zajadanie .

Wcale się nie myliłam , smakowało wyśmienicie .! Ania jest na prawdę super kucharką . Zna się na tym . Chyba mnie przekona do jedzenia podobnie jak królik , ale za to zdrowo .

Szybko lunch znikł z talerzy , co znaczyło , że każdemu smakowało . Była prawie 16.00 więc można to było potraktować jako późny obiad .

-Co robicie jutro .? - spytała karateczka .

Nikt nie miał planów , więc kontynuowała .

-To może byśmy coś zorganizowali . Jakiś wypad za miasto , albo na dyskotekę . 

-Dobry pomysł . - Reus'owi się spodobało  

-Tak , wręcz doskonały . - Schmelzer'owi także

-A ty Marcela , co ty na to ? - Robert zwrócił się do mnie

-Ja .? Wiesz dyskoteki to nie mój konik . Nie potrafię tańczyć . - ta druga część zdania była ... kłamstwem ;)

-Dobry kawał . Tańczyłem z Tobą na imprezie u Mats'a i całkiem nieźle ci szło . - Marco ... wydał mnie . 

Potrafiłam tańczyć , ale byłam nieśmiała . W towarzystwie znajomych można powariować , ale gdzieś  w klubie przy innych . Jeszcze uważać na paparazzi , żeby nie wychwycili jakiejś dwuznacznej sytuacji.

-Idziesz z nami i bez gadania . Będą wszyscy , a jak nie to większość . - Ania przejęła inicjatywę .

-To mam inną propozycję , zrobimy taki meeting (spotkanie) u mnie . - Marcel przedstawił swój wariant 

-O jestem za .! - zawołałam .

-No to ustalone , trzeba jeszcze poinformować resztę .

Czyli jutro imprezka , przepraszam spotkanie w gronie przyjaciół , bardzo kulturalne .

Rozmawialiśmy chwilę , dzwoniliśmy do innych Borussen i obgadywaliśmy szczegóły , gdyż większość z zaproszonych po kilkunastu minutach przybyło do domu Lewandowskich .

Nawet się nie obejrzeliśmy , a było przed 21.00 . Poczułam wibracje . Wyjęłam telefon - Mama .
-Wybaczcie , ale muszę odebrać . - uśmiechnęłam się i wyszłam na korytarz by nie przeszkadzać im w dalszej rozmowie .

***

Tak wiem , w piątek jest impreza urodzinowa Marco , ale pomysł z meeting'iem wpadł mi do głowy spontanicznie . Sezon się już skończył , mój jak i Roberta , tym samym wszyscy mają najprawdopodobniej wolne . Więc dlaczego by się nie spotkać w gronie przyjaciół .. Może Marcela z Reus'em zbliżyli do siebie . Było by świetnie , chociaż wiem , że on ma swój plan . Zresztą , dobry .

***

-Halo .. - odebrałam 

-Gdzie ty jesteś ? - oczywiście mama już się denerwowała i wymyślała niestworzone rzeczy 

-U Ani i Roberta . Przyszło kilka osób , zagadaliśmy się i ... - próbowałam wyjaśnić

-Mogłaś dać znać , że u nich jesteś . Martwiliśmy się . 

-Wcale nie , od razu mówiłem , że jest u Lewego . - zawołał Jurgen do telefonu .

-Dobra , jeszcze chwilę posiedzę i wrócę . - zdecydowałam , że faktycznie powinnam już się zbierać do domu . Kątem oka zauważyłam , że Marco dyskretni mi się przygląda

-Okey . - odparła i rozłączyła się

Schowałam Samsunga do kieszeni i wróciłam do zgromadzonych .

-Wiecie , powoli będę już się zbierać do domu . - oznajmiłam 

-Już ? Nie możesz jeszcze chwilę zostać .? - spytała Ania , która najwyraźniej nie chciała , żebym jeszcze się z nimi żegnała 

-Ale tylko chwilkę . - uśmiechnęłam się

I skończyło się jak zawsze ta "chwilka" , trwała prawie półtora godziny . Mama mnie zabije , normalnie zabije . Miałam wrócić za chwilę , a okaże się , że do domu dotrę po dwóch godzinach .

No , ale cóż mam poradzić , że tak doskonale mi się z nimi rozmawia i spędza czas .? To są po prostu tak przyjacielscy , otwarci i pozytywni ludzie , że nie da się tak po prostu wrócić do domu . Uwielbiam z nimi spędzać czas i już . Mimo , że są starsi i to niektórzy dużo . Kocham ich i kropka . Inni mogą mi tylko zazdrościć takich wspaniałych przyjaciół . Nie wyobrażam sobie tego , że za kilka tygodni nasze towarzystwo w jakimś procencie się zmieni . Jednych będziemy widzieć rzadziej , ale też z pewnością poznamy nowych , pozytywnie postrzelonych zawodników Borussii . 

-Ludzie , ja spadam . - przerwałam gorące dyskusje zgromadzonych i wstałam z miejsca .

-No ej .!! - zawołali niemal wszyscy

-Miałam się ulotnić , półtora godziny temu , ale zostałam na "chwilkę" . - zaśmiałam się
-Ale będziesz jutro ? - dopytywała się Jenny
-Oczywiście , wezmę auto trenera i przyjadę . Nie mam zamiaru taki kawał iść pieszo . - odparłam
-Mogę Cię zabrać po drodze . - zawołał Moritz .
-Albo ja .- przekrzyczał go Leo .
-Dobrze dziękuję bardzo za propozycje . Odezwę się .
Wyszłam z "zebrania'' musiałam w końcu znaleźć kluczyki , które wzięłam jak wychodziłam z Anią . Po kilku minutach znalazłam .
-Wiecie my też będziemy się zbierać . - usłyszałam głos Nuri'ego 
-Tak , Omer jest u babci . - dodała Tugba .
-To my też lecimy . - niemal od razu powiedzieli Marcel wraz z małżonką .
No ładnie , przeze mnie wszyscy się rozejdą . To właśnie jest najgorsze . Jak jedna osoba pójdzie wtedy reszta zrobi to samo . Niestety ja musiałam iść . Nie byłam nawet jeszcze pełnoletnia . 
-Serio , szkoda . - Lewy też był niepocieszony , ze wszyscy się rozchodzą .
Niemal cała gromada przyszła do korytarza , w którym właśnie ubierałam buty .
-Ej , a ty sama chcesz iść .? - zapytał mnie Robert .
-No .. tak .

-Chyba żartujesz . Nawet drogi dobrze nie znasz . - zaśmiał się 
-Dam radę . W końcu jakość tu z Anią dotarłam . 
-Nie ma mowy , odwiozę cię . - Lewandowski chwycił kluczyki od samochodu i zaczął zakładać swoje Nike .
-Chyba zgłupiałeś . Jestem duża , poradzę sobie . - uśmiechnęłam się , a klubowa dziewiątka na mnie spojrzała wzrokiem "Dorosła .?!"
-Ania , powiedz mu . - szukałam pomocy u pani domu .
-Robert ma rację . Niech cię odwiezie . Nie chcę mieć cię na sumieniu . - karateczka wcale nie pomogła
-Ludzie zmiłujcie się . !- zawołałam po polsku .
-Nie do końca rozumiem co powiedziałaś , ale Lewy odprowadzę ją . - uśmiechnął się Marco .
-Na pewno bo mogę . . . - Lewandowski pomachał kluczykami . 
-Spokojnie , dam radę . - i ponownie ten cudowny uśmiech Reus'a
-To jeśli zakochani nie mają nic przeciwko , pójdę z wami . Mieszkam po drodze . - do rozmowy dołączył się Moritz .
Pech , jego pech chciał , że stał pomiędzy mną , a blondynem . Za sprawą słowa "zakochani" , dostał cios w łopatkę . Starałam się być poważna , ale gdy kątem oka zauważyłam , że Marco zrobił identycznie to samo co ja . Zaśmiałam się . 
-Aućć .. Zlitujcie się .- zawołał Mo .
Na co wszyscy zareagowali podobnie jak my - śmiechem .
-Dobra , kochanie jak mamy iść to idziemy - zaśmiałam się do Reus'a
-To do jutra , wszystkim . Leitner idziesz ? - spytał blondyn 
-Dobranoc , widzimy się o 17.00 ! - zawołała Ania .
Po tymże krótkim pożegnaniu całą trójeczką szliśmy do domu . ;))
_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_
Wybaczycie ???
Nie wiem dlaczego , ale tak opornie mi szło .;(
Czekam na komentarze , w których mam nadzieję zobaczyć co sądzicie o blogu .
A i jak sądzicie , co się stanie w drodze do domu ? ;))