Rozdział 40

Po tymże krótkim pożegnaniu całą trójeczką szliśmy do domu .

***

-Jak myślisz dobrze zrobiliśmy ? - spytałem Anię zaraz po ich wyjściu 

-Ale , że co ?

-No , że puściliśmy ich razem. - wyjaśniłem

-Kochanie , dadzą sobie radę . Przecież Marco nie pozwoli zrobić jej krzywdy i pewnie odprowadzi ją pod same drzwi . - zaśmiała się

No tak , miała rację . Reus jest tak bardzo zakochany , że poza Marcelą świata nie widzi . Wcale mnie to nie dziwi , że zdecydował się ją odprowadzić .
-Ale wiesz ile im ta trasa może zająć czasu ? - zaśmiałem się
Pewnie po drodze kilkanaście razy pobudzą śpiących ludzi , gwałtownymi wybuchami śmiechu .
-Miejmy nadzieję , że szybko pokonają ten dystans . Zrobię kolację. - odparła moja narzeczona .
-Może pomogę .?

***

-Jak tylko wróci muszę z nią pogadać . Tak nie może być . - zdenerwowała się Ulla

-Daj spokój . 

-Jak .? Miała być po treningu z Anią , później "za chwilę" , a jest 22 i jej dalej nie ma .!

-Wyolbrzymiasz , ciekawe jak ty słuchałaś rodziców w jej wieku .- starałem się uspokoić narzeczoną
-Wtedy były inne czasu . - próbowała się wybronić .
-Wcale się dużo nie różniły  . Też byłaś nastolatką i przeżywałaś ten "bunt" więc kobieto daj spokój . - zaśmiałem się 
-Jak nie zjawi się za pół godziny to idziemy jej szukać .
-Ulla , do jasnej anielki . Na pewno jest lub była u Ani i nikt nie pozwolił jej iść samej o tej porze . Odwiozą ją lub odprowadzą . - rozmowy z chłopakami na treningach są łatwiejsze od prób uspokojenia narzeczonej
-No mam nadzieję . - prychnęła
-Jak na nią będziesz krzyczeć . Będzie cie traktowała na dystans i coraz bardziej będzie się "oddalać" , a chyba tego nie chcesz .?
-Musi wiedzieć , że ze mną się nie pogrywa . 
Dobra , chyba muszę się poddać . Skończyły mi się argumenty do obrony pasierbicy , ale i tak uważam , że Ulla trochę wyolbrzymia . Racja , może jej dać do zrozumienia , że nie będzie tolerować takich zachowań czy dać upomnienie by się nie spóźniała albo chociaż dała znać . Lecz to nie był powód by robić jej awanturę . Takie są nastolatki na to nic się nie poradzi . W dodatku jestem pewien , że jest bezpieczna , bo na 100% nikt by jej samej nie wypuścił z domu tym bardziej Ania czy Robert , u których najprawdopodobniej jest .
-Dobra , idź sobie zaparz herbaty , najlepiej meliski na uspokojenie i się połóż , a ja na nią poczekam . - zaproponowałem 
-Ta rozmowa i tak się odbędzie . Dziś czy jutro . - rzuciła i zniknęła w kuchni
Chwyciłem pilota i włączyłem TV , akurat leciał program sportowy podsumowujący cały sezon Bundes Ligii . Ciekawiło mnie co powiedzą na temat BvB

***

 Siedziałem w domu wraz z braćmi przed telewizorem oglądając "Hangover" czyli Kac Vegas . To jeden z moich ulubionych filmów , mimo , że znam go prawie na pamięć mogę go oglądać bez przerwy 

. Nie poszedłem do Lewandowskich i reszty bo nie czułem się najlepiej , ale obiecałem , że na jutrzejszym spotkaniu będę obecny ;)

-Idę po coś do picia . Chcecie coś ?- spytałem rodzeństwo

-Nom . - powiedzieli zgodnie 

Poszedłem więc po wodę bo tylko tym można było obecnie ugasić pragnienie . Wyciągałem właśnie szklanki gdy usłyszałem dzwonek do drzwi.

-Ktoś dzwoni .! - zawołałem

-Matko , doceń to , że właśnie z treningu wróciłem . - wstał niechętnie ten młodszy - Felix

-Oooo ...cześć . - przywitał się z gościem

-Jest Mario .? 

-Młody kto przyszedł . ! - spytałem

-Sam zobacz . - odparł ironicznie .

Wyszedłem z kuchni , nie wiem dlaczego , ale myślałem , że to Marcela . Jednak się pomyliłem ...

-Ann ...o.O - zdziwiłem się na jej widok 

-Jak widać . 

-Co ty tu robisz , miałaś być ... na sesji . - nadal byłem w szoku

Nic nie powiedziała , że wraca wcześniej . Zazwyczaj dzwoniła , żeby odebrać ją z lotniska czy PKP , a teraz ... sama sobie poradziła .

-Coś taki zdziwiony ? Nie cieszysz się , że jestem ? - zaczęła pytać /

-Nie no , cieszę ... pewnie , że się cieszę . - wymusiłem uśmiech .

Zapanowała chwila ciszy , patrzyłem to na nią to na braci . Wcale nie byłem szczęśliwy , że przyjechała wcześniej . Wolałem być sam ...

-Może chodźmy do mnie . - zaproponowałem 

Ann tylko kiwnęła twierdząco głową i poszliśmy na górę . Po chwili byliśmy w pokoju . Blondynka usiadła na łóżku i rozejrzała się po pokoju . Chciałem stworzyć pozory więc usiadłem obok niej i objąłem ją . Jej wzrok zatrzymał się na tych trzech zdjęciach , które podobały się Marceli . Na jednym z nich staliśmy przytuleni .... tak po przyjacielsku . W tle były trybuny Iduny . Fotka moim zdaniem prezentowała się świetnie . Dwie pozostałe były w identycznie tym samym miejscu tylko później doszedł Reus , po nim Lewy , a na końcu cała drużyna , ale zdjęcie grupowe wisiało na innej ścianie .

-Kto to jest ? - spytała Brommel nie odrywając wzroku od fotografii

-Marco , Lewy ... - zacząłem 

-Nie pytam o nich tylko o nią . 

-Marcela . - odpowiedziałem krótko 

-Ta co ją ostatnio odwoziłeś i ... - zaczęła

-Ta co zasnęła tu ostatnio . - dokończył za nią Fabian , który właśnie szedł do swojego pokoju . Zdążyłem tylko obdarować go morderczym spojrzeniem wiedząc , że dziewczyna będzie robiła z igły widły

-Co ? - spojrzała teraz na mnie 

-No ... zasnęła jak tutaj była , a później ją odwiozłem . Coś w tym złego ? - odpowiedziałem zgodnie z prawdą .

-Zaraz , zaraz ... skąd o tym wiesz jak ciebie tu nie było ? - spytałem po chwili

-I mam w to uwierzyć ?! - podniosła głos , a starszy brat przyszedł ponownie i oparł się o futrynę .

-Przestań . Mówię ci prawdę , a ty jak zwykle podejrzewasz mnie o nie wiadomo co . I jeszcze mi nie odpowiedziałaś- zirytowałem się

-Nie ważne skąd wiem . Może ci się podoba ? Hymm . ? - już obudziła się w niej zazdrość

-Oj , Ann ... wiesz , jak by ci to powiedzieć . Marcela jest taka ...hmmm... naturalna , jeśli wiesz o czym mówię . - po tych słowach Fabiana wiedziałam , że będzie wojna . 

-Co sugerujesz .? - spytała ...

-No nie udawaj , że nie wiesz . Może i w jakimś procencie jesteś ... ładna . - odparł ironicznie . - ale wszyscy wiemy , że natura cię taką nie stworzyła . W przeciwieństwie do przyjaciółki Mario .

Tak , miał rację tego nie da się ukryć , ale nie musiał tego mówić . Mógł zachować to dla siebie , a nie rozpoczynać wojnę .

-Przegiąłeś . - Brommel wyraźnie się zdenerwowała .

-Nie , po prostu stwierdziłem fakty . W razie czego wiesz gdzie mnie znaleźć . Polecam się na przyszłość . - uśmiechnął się i wyszedł

Tak było najlepiej , wkurzyć ją i zostawić mnie na pożarcie .

-Też tak sądzisz ? - spytała ze łzami w oczach .

-Yyy ... nie . Tylko ... - nie wiedziałem co powiedzieć .

-Tylko co zakochałeś się w tej nowej . Co ? 

-Nie ... , tylko się przyjaźnimy . - tutaj skłamałem ... przecież szaleje za nią , ale obiecałem , że nic między nami nie będzie poza przyjaźnią

-Kłamiesz .! Przemyśl sobie czy nasz związek ma jeszcze jaki kolwiek sens . - wykrzyczała i szybkim krokiem wyszła z pokoju . Po krótkiej chwili , usłyszałem trzaśnięcie drzwi od domu i zaraz po tym od samochodu .

-Musiałeś ? - zapytałem zdenerwowany brata .

-Wybacz , nie mogłem się powstrzymać . - zaśmiał się pod nosem 

-Ale powiedź , że nie mam racji . - dodał po chwili .

Machnąłem ręką , zszedłem na dół , chwyciłem kluczyki od auta , zawołałem , ze wychodzę i wyszedłem z domu i podobnie jak Ann trzasnąłem drzwiami .

Z jednej strony byłem na niego wściekły , nadal coś czułem do Brommel , ale w mniejszym stopniu niż wcześniej . Fabian zachował się chamsko , mówiąc takie rzeczy . Mógł lepiej zachować to dla siebie , ale cóż to już przeszłość . Kiedy wszedłem do samochodu pierwsze co mi przyszło do głowy to pojechać do Ann i ją przeprosić , ale chwilę później pomyślałem , że lepiej odwiedzić Marco i z nim pogadać . Byłem już niedaleko jego mieszkania , gdy przypomniało mi się , że przecież poszedł na spotkanie do Ani i Roberta , teraz żałowałem , że tam nie pojechałem .Postanowiłem więc pojechać na kort . Tam będę sam i wyładuje emocje .Po drodze dużo myślałem i stwierdziłem , że wszystko jest całkiem inaczej niż sobie planowałem . Począwszy na transferze , po akcję z Marcelą , do dzisiejszej "wymianie" zdań między Ann , a Fabianem .
 Zaparkowałem przy pierwszym lepszym boisku , wziąłem z bagażnika piłkę , zawsze tam jest tak na wszelki wypadek taki jak dziś i poszedłem .
Kopałem jak najdalej się dało . W takich chwilach wyłączałem myślenie . Nic mnie nie obchodziło zupełnie jakby nic drażniącego nie miało miejsca . Kiedy po raz kolejny chciałem uderzyć w piłkę zauważyłem jakąś zbliżającą się postać . Była 1 więc tym samym było ciemno i nie mogłem precyzyjnie ocenić kto zmierza w moim kierunki lecz nie musiałem długo czekać ...
-Co ty tu robisz ? - zapytałem nieco zdziwiony 
-Nawet nie pytaj .

***

Na zewnątrz panowała już noc . Niebie pokryte tysiącem migoczących gwiazd i księżyc , który oświetlał drogę . Zaczynałam rozumieć dlaczego Robert nie chciał pozwolić na to bym wracała sama .

-Ej , czekajcie . ! - usłyszeliśmy wołanie . 

Odwróciliśmy się za siebie i zobaczyliśmy Leo .

-A ty co ? - spytał Marco zszokowany widokiem kolegi .

-Nie chce mi się iść samemu więc , pójdę z wami . Trochę okrężna droga , ale chociaż będzie weselej .

-Dzięki . - powiedziałam ni z tego ni z owego

-Za co . ? - zapytali równocześnie

-Że idziecie ze mną . - wyjaśniłam

-Przecież to normalne . Nie pozwolilibyśmy żebyś sama szła o tej porze . - Moritz dał mi do zrozumienia , że jednak jestem jedną z nich . I nie zostawili by mnie na pastwę losu .

-Jesteście kochani .! - zawołałam

Chwilę szliśmy w ciszy . Wiał chłodny wiaterek co było normalne w maju o 10.00 w nocy . Postanowiłam "wejść" między chłopaków , konkretnie między Marco , a Mo i chwyciłam ich po rękę .

-Marcela . Możesz nam opowiedzieć coś o Polsce . Wiesz niby tam niektórzy z nas byli . - Leo spojrzał na Reus'a i Leitnera- ale ja nie miałem okazji .Warto się tam wybrać ? - spytał

-Pewnie . Pięknie jest , a zwłaszcza jesienią . Nie wiem czy tutaj w Niemczech też jest tak kolorowo , ale Polska jesień jest naj .! - zareklamowałam cząstkę siebie .

-Brzmi zachęcająco . - uśmiechnął się

-A po drugie oni byli w samych dużych miastach . Warszawie , Gdański czy Poznaniu , osobiście za Warszawą nie przepadam , Gdańsk ujdzie , ale Poznań ma swój charakter i poznasz go jak wiesz gdzie go znaleźć . Na pewno nie w centrum , a na uboczach miasta , nawet w sąsiednich wsiach . Tam dopiero poznasz prawdziwą Polskę . - mówiąc to wróciły mi wspomnienia z beztroskich lat , kiedy nie chodziłam jeszcze do szkoły , a tato z mamą zabierali mnie na wypady za miasto , na których świetnie się bawiliśmy .

-Muszę tam kiedyś pojechać . - postanowił sobie Bittencourt 

-To mam doskonały pomysł .! - zawołałam
Cała trójka spojrzała na mnie wyczekując na rozwinięcie myśli .
-Pojedziemy do mojego taty .! 
-Ale my nie chcemy robić kłopotów . - zająknął się Moritz .
-Pokażę wam coś . - wyjęłam telefon i wybrałam numer do taty .
Po kilku sygnałach odebrał :
-Marcela !! Co u ciebie słychać ? -spytał na wstępie
-Cześć tato .! Nic specjalnego właśnie wracam do domu . 
-O tej porze .?!
-Nie martw się nie sama . - uspokoiłam go  
-To gdzie ty byłaś ? - nadal pytał
-U Roberta i Ani . - wyjaśniłam
-Ahaa , na szczęście masz towarzyszy . -odetchnął z ulgą
-Dokładnie Mo , Leo i Marco postanowili mnie odprowadzić , ale  ..- nie skończyłam bo mi przerwał
-Pozdrów ich , powiedź , że ...
Włączyłam na głośnik , wiedziałam , że nie zrozumieją , ale tę radość w głosie musieli usłyszeć .;)
-Że zagrali genialny mecz i to im należał się puchar Ligi Mistrzów . 
Chłopcy uśmiechnęli się , a ja postanowiłam im wyjaśnić i przetłumaczyć 
-Powiedział , że zagraliście fantastyczny mecz i to wy powinniście wygrać Championes Leauge , a i pozdrawia was . 
-Co mówisz ? - spytał zdezorientowany tata
-Tłumaczyłam chłopakom twoje słowa .Nie za bardzo znają polski . - zaśmiałam się .
-Dobra , lepiej mów po co dzwonisz o tej porze .? - w końcu zapytał 
-Właśnie bo wiesz opowiadałam tej trójcy jak to jest w Polsce i wpadłam na pomysł , że ... - ponownie nie dał mi skończyć .
-To przywieź ich tutaj .- odparł tym razem w języku niemieckim całkiem jakby czytał w moich myślach 
Chłopcy zaśmiali się .
-Ale nie chcemy robić problemu . - zawołał Marco do telefonu 
-Żartujesz . Będę zaszczycony was gościć . - tata zawsze był otwarty na nowe znajomości 
-Dobra , będę kończyć . Jak coś ustalimy damy znać . - zaśmiałam się
-Pewnie , czekam na informacje . Dobranoc . 
-Dobranoc tato . - pożegnałam się .
Spojrzałam na trójcę świętą , która mi towarzyszyła . Wyobraziłam sobie ich pobyt w Polsce , u taty w domu . To by było czyste szaleństwo . Non stop zasypywał by ich pytaniami lub opowiadał o różnych historiach z życia wziętych . Choć wiedziałam też , że taki "zwyczajny" pobyt na polskiej ziemi był by czymś nowym dla Marco , Leo i Mo . Są raczej przyzwyczajeni do hoteli , słońca i luksusów . 
-Fajnego masz tatę . - uśmiechnął się Bittencourt 
-Tak , bardzo pozytywny i wiecie to przez niego pokochałam piłkę nożną . 
-To na prawdę musi być super facetem . - Leitner'owi najwidoczniej spodobało się , że tatuś jest fanatykiem piłki i przekazał mi w genach smykałkę do tego sportu
Chwilowo panowała cisza . Szliśmy przed siebie . Puściłam chłopaków , po czy zadarłam głowę do góry i podziwiałam te miliony gwiazd , na które bardzo lubiłam patrzeć . Są takie normalne , ale wyjątkowe . Jak ludzie , niby tacy sami , ale każdy inny . Ponownie zaczęłam się zastanawiać co się dzieje w Polsce . Co u taty już wiedziałam , ale u innych ... nie miałam bladego pojęcia . Uśmiechałam się do ciemno-granatowego nieba i podziękowałam w duchu za wszystko , ale głównie za przyjaciół , których mam tutaj . Są dla mnie bardzo ważni , oczywiście nie zapominając o Majce .
-Marcela .!!! Uważaj !!! - usłyszałam głos Moritza


_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~


Cześć .! :)
Rozdział troszkę krótki , ale mam nadzieję , że mi wybaczycie .^^
Mam do was jak zawsze pytania związane z blogiem :
1. Jak myślicie kogo zobaczył Mario ? xD
2. Co stało się Marceli ?
3. A co z Ann-Kathrin ? 
4. Tak w ogóle chcecie bym zadawała takie pytania czy nie ? =)
Mimo wszystko czekam na komentarze i odpowiedzi , w miarę możliwości jak najwięcej .! ;)