Rozdział 75

                     Dotarliśmy na Signal Iduna Park . Byłam podekscytowana , to miało być pierwsze w moim życiu zebranie . Nie jestem jeszcze oficjalną praktykantką , ale pozwolono mi w nim uczestniczyć . Ba , zaprosił mnie sam pan Watzke za pośrednictwa trenera . Mile zaskoczona zgodziłam się .   
                     Wzięłam nawet notatnik by zapisywać ... nie wiem jeszcze co , ale na pewno na coś się przyda . Z uśmiechem na twarzy szłam krok w krok za Jurgenem . Nie znałam jeszcze tych wszystkich zakamarków , biur , niczego , ale już niedługo nadejdzie pora gdy będę tam znała każdy kąt . Nie wiedziałam na jaki temat , ani czego będzie dotyczyło to całe zebranie , ale chyba wszystko jak na pierwszy raz wyda mi się ciekawe .
-To tutaj . - uśmiechnął się Klopp , otwierając drzwi i puścił mnie przodem
                        Prawie nikogo jeszcze nie było więc mogliśmy zająć najlepsze miejsca , ale ja postanowiłam usiąść z tyłu . By wszystko doskonale widzieć i nie rzucać się w oczy . Po kilkunastu minutach (ok . godziny 12.00) jak się domyślałam wszyscy zaproszeni przybyli . Zrobiło się dosyć tłoczno , więc cieszyłam się , że zajęłam takie miejsce . Byłam podekscytowana i z niecierpliwością czekałam na rozpoczęcie
-Dziękuję , że przybyliście wszyscy. Witam też serdecznie naszą przyszłą praktykantkę - Marcelę, a zarazem pierwszą kobietę wśród nas . Korzystając z okazji chciałbym przekazać wszystkim , ze prawdopodobnie będziemy mieli jeszcze jednego praktykanta . - przywitał i poinformował prezes Reinhard Rauball .
-Dzień dobry . - wstałam i powiedziałam z uśmiechem .
-Mam nadzieję , że się nie zanudzisz , a nasza współpraca będzie jak najbardziej pozytywna . - dodał
                       Ponownie zajęłam miejsce i z ołówkiem w dłoni , wsłuchiwałam się uważnie w każde wypowiedziane na sali słowo . Bądź co bądź początek za ciekawy nie był , ale cóż.
-Witam , przepraszam za spóźnienie . - do pomieszczenia wpadł jak szalony ... Mario ?!
-Gotze . - powiedział niezadowolony Klopp   
-Dopiero zaczynamy , usiądź . - powiedział z kamienną twarzą P.Reinhard
                       Spojrzałam na niego nieco zdziwiona jego obecnością , on także był troszkę zdezorientowany . Przyglądał mi się jak by zobaczył kogoś z zaświatów , po czym zajął miejsce . Ciekawiło mnie dlaczego tutaj przyjechał , ale może zawsze w tego typu zebraniach bierze udział jeden z piłkarzy . Nie wiem , ale pewnie za chwilę się dowiem . Przywitanie spóźnialskiego i przejście do rzeczy .
-Jak zapewne wszyscy wiemy , przybyliśmy tutaj by dopiąć formalności . Nie do końca dla nas korzystnych , ale cóż . Ta wiadomość nie była dla nas najlepsza , a na pewno zaskakująca , nie koniecznie pozytywnie . - mówił bardzo oficjalnie menadżer klubu
                            Kompletnie nie wiedziałam o czym on mówi , ale starałam się nie zasnąć . :) . Po krótkiej chwili poczułam wibracje w kieszeni . Nie zauważalnie wyjęłam telefon . Wiadomość od Mario . Odczytaj . "Co ty tu robisz ? :)" no tak , mogłam się domyślać , że będzie ciekaw , ale postanowiłam mu nie zdradzać . Nikt ma nie wiedzieć , zwłaszcza z piłkarzy , że będę z nimi spędzać więcej czasu . "Nudziło mi się , więc Jurgen zaproponował bym przyjechała z nim i ... oto jestem . ;)" odpisałam uśmiechając się do ekranu . Kolejna wiadomość przyszła w trybie natychmiastowym "Przepraszam , mam nadzieję , że kiedyś mi wybaczysz ... Pamiętaj , że zawsze będziesz dla mnie ważna . " . Przeczytałam tego SMS'a chyba z dziesięć razy i nadal nie mam zielonego pojęcia o co mu chodzi . Napisałam więc kolejną wiadomość " Nie rozumiem , możesz jaśniej ? " . Z niecierpliwością czekałam aż telefon ponownie za wibruje , a ja dowiem się czegoś więcej o tym tajemniczym zdaniu . " ... zaraz zrozumiesz ..."  . Super, nadal nic nie rozumiałam . O co mu chodzi .? Dlaczego faceci to tak skompilowane osoby ? Wróciłam do słuchania pana Watzke , ale wciąż myślałam o SMS'sie .
-Postanowiliśmy przyjąć to jak się mówi w języku sportowym "na klatę" i życzyć powodzenia w nowym klubie . Umowa , którą Mario podpisał kilka tygodni temu , która potwierdzała transfer do Bayern'u Monachium , została już wysłana do stolicy Bawarii . Będziesz naszym zawodnikiem do 30 czerr ... - kontynuował Watzke , ale tego już nie słuchałam .
                        Każde wypowiedziane przez niego słowo docierało do mnie niczym przez ogromną tubę i z kilkusekundowym opóźnieniem . Świat wirował mi przed oczami , nie mogłam uwierzyć w to co słyszę . Mario , Bayern , umowa , transfer , kilka tygodni temu . Jak ? Przecież rozmawialiśmy , że ... Nie to tylko zły sen
-Marcela obudź się , no obudź .!! Wstawaj dziewczyno !!  - krzyczałam do siebie w myślach .
                         Jednak to nie nastało . Wszytko co się teraz dzieje to prawda . Ołówek wypadł mi z ręki , łzy napłynęły do oczu nie miałam ochoty zostawać tam ani sekundy dłużej . Jak mógł ? Jak mógł mnie ponownie okłamać ? Mówił , że to nic pewnego . Dlaczego nikt mi nic nie powiedział ? Zapewne wiedział wcześniej . Na pewno wszyscy wiedzieli . Jak jestem głupia , znowu dałam się nabrać . Idiotka . Biłam się z myślami , a tym czasem . . .
-Mario , chciałbyś coś dodać .? - usłyszałam pytanie
                        Spojrzałam na niego , a on na mnie . Skinął twierdząco głową i poszedł na środek .
-Na początek chciałbym wam wszystkim podziękować , za wszystko , za to kim jestem . To wasza zasługa , zawsze będę wam za to wszystko wdzięczny bo to dzięki Borussii jest jak jest . Ten klub będzie w moim sercu na zawsze . Nigdy się was nie wyprę mimo , że będę tam .  Kto wie , może jeszcze tutaj wrócę . - wymusił uśmiech . - Ale chciałbym jeszcze przeprosić pewną osobę ... Marcela ... - ponownie spojrzał w moją stronę .
                          Znowu poczułam napływający do oczu potok łez , złość i niechęć do jego osoby . Przeprosić ? Mnie ? Chyba nie w tym życiu . Nawet nie wyobraża sobie jak mnie zranił . Jak on tak mógł , ukrywać swój transfer . Kiedy usłyszałam swoje imię nie zważając na okoliczności :
-Przepraszam . - powiedziałam cicho i jak najszybciej wyszłam z sali .
                         Nie mogłam tak siedzieć i słuchać , jego przeprosin . Już raz to mówił i co ? I ponownie skrzywdził . Stracił to co zyskał w moich oczach począwszy od pierwszego meczu w seniorach BVB , po czas , w którym poznałam go osobiście . Był praktycznie niczym . W tej chwili nienawidziłam go , nie chciałam go znać i po raz pierwszy żałowałam tamtego pamiętnego pocałunku.
                            Biegnąc na oślep , nie wiem jak trafiłam na płytę boiska . Chciałam się schować przed światem , najlepiej tak by nikt mnie nie znalazł . Łzy płynęły mi po policzkach . Postanowiłam pójść tam gdzie kiedyś , ale nieco niżej . Na trybunę gdzie obserwowałam jeden z treningów chłopaków ( mowa w rozdziale 20. ) . Usiadłam , w moim tajemniczym miejscu na trybunach Iduny . Schowałam twarz w dłoniach i zaczęła płakać, może to z mojej głupoty, ale i tak obwiniałam Gotze'go. Cały czas myślałam czemu mi to zrobił. Byliśmy "przyjaciółmi" , a on kłamał mi prosto w oczy . To najbardziej bolało . Te wszystkie kłamstwa , transfer ...
-Mario Gotze . Przyjaciel . Żart roku . Idiotka - mówiłam do siebie .
                         Nagle ktoś ukucnął obok mnie i głęboko odetchnął mówiąc :
-Nie mów tak . Chciałem , próbowałem jak jechaliśmy do twojego taty , ale nie potrafiłem... przepraszam - usłyszałam to co w tej chwili było bardzo , bardzo zbędne
                        Nie musiałam , ale mimo wolne spojrzałam w górę, tak to był on - Mario. Patrzył na mnie i chyba przymierzał się do tego żeby mnie pocieszyć. Zaczęłam jeszcze bardziej płakać , nie potrafiłam przestać sama myśl , że za niespełna kilka dni już go nie będzie tutaj w Dortmundzie z nami ... to sprawiało ogromny ból , zwłaszcza , że dowiedziałam się tego nie od niego , a przez przypadek . Nie wiedział , że tam będę . Może chciał powiedzieć osobiście ? , ale kiedy .? Teraz stoi obok , ale za chwile już go tutaj nie będzie .
                       Wstałam , on także . Przez chwilę na niego patrzałam z nienawiścią w oczach . Uderzyłam go kilka razy , w tej chwili nie obchodziło mnie czy go boli . Pod nosem wyzywałam go od najgorszych , ale po polsku tak by nie zrozumiał . A on .. stał , w końcu chwycił mnie za ręce i przytulił . Tak mocno , że nie mogłam wykonać jakiego kolwiek ruchu . Do końca nie wiedziałam co robię . Miałam ochotę jednocześnie go uderzyć i wykrzyczeć wszystko co mi na sercu leży , że go nienawidzę , że cholernie skrzywdził , że nie powiedział wcześniej , że okłamał , że jest nikim , ale też chciałam po prostu przytulić kogoś , tak bez słowa .
-Wykorzystujesz chwile mojego załamania . Wiesz , że później nie będę taka miła .? -przerwałam ciszę , po czym zrobiłam kilka kroków w tył .
            Postanowiłam mu uświadomić , że pożałuje tego , iż nie powiedział mi o tym , że potwierdził transfer . Jednak Mario totalnie i po całości olał moje słowa , a zamiast jakiej kolwiek odpowiedzi przyciągnął mnie , ponownie obejmując jednocześnie . Raz jeszcze odwzajemniłam gest . Uwielbiałam kiedy mnie przytulał . Położyłam głowę na Jego piersi, wsłuchując się w bicie serca.
-Wiem . -spojrzał mi w oczy i odpowiedział krótko
-I najprawdopodobniej znowu nie będę się do ciebie odzywać , przez kilka dni albo już nigdy . Skrzywdziłeś mnie Gotze. - ponownie wtuliłam się w jego ramiona
-Jesteś dla mnie jedną z tych osób , które są całym moim światem . Gdybym poznał cię wcześniej w życiu nie przyjąłbym oferty z Bayernu . Ale pamiętaj , że bez względu na to co się wydarzy jak za chwilę stąd wyjdziemy . Będziesz chciała mnie znać czy nie , czy jeszcze kiedy kolwiek nie będziesz chciała na mnie spojrzeć lub pogadać i tak nadal będziesz tą moją Borussią . Jedyną w swoim rodzaju , najwspanialszą przyjaciółką . I proszę nie myśl , że to ... że ten pocałunek był niczym bo nie był . Gdyby nie Marco prosiłbym abyś poleciała do Monachium ze mną. Nie wiem czy powinienem prosić byś mi wybaczyła , ale spróbuj chociaż zrozumieć .
-Nie wybaczę Ci tego . Nigdy . - szepnęłam
-Mimo wszystko , gdy będziesz potrzebowała porozmawiać , albo po prostu posiedzieć przy kimś w ciszy . Masz mój numer , dostaniesz adres . W każdej chwili możesz zadzwonić czy przylecieć , nie przejmuj się Ann bo będzie musiała to zaakceptować . Zawsze możesz na mnie liczyć . Bez różnicy gdzie będę , nigdy się nie zmienię . Zawsze będę tym samym Mario .-szeptem, wprost do ucha, złożył mi deklarację tego, że mogę na niego liczyć . Zawsze .
-Nie wiem co będzie jutro . Najchętniej zrobiła bym Ci krzywdę , uwierz mi . Nie mówię tego jako przyjaciółka , ale jako kibic . To właśnie boli bo jestem kibicem BVB , Twoim też , ale nie wiem czy potrafię kibicować Ci w Hollywoodzie .
-Ale spróbuj . - po tych słowach przytulił mnie mocniej -...Szkoda, że nie można wyprzytulać na zapas, a potem kiedy się tęskni wykorzystać te dodatkowe uściski . - dodał co sprawiło , że mimo łez uśmiech pojawił się na mojej twarzy
-Idę . Narazie . - powiedziałam w końcu bo nie mogłam .. bałam się , że serio zrobię mu krzywdę . 
-Przepraszam !!! - zawołał, a echo stadionu poniosło jego głos , ten cudowny głos
                  Szlochając zostawiłam go na trybunach i opuściłam stadion . W telefonie miałam kilkanaście nieodebranych połączeń od Jurgena i SMS , że czeka w aucie na parkingu . Szybko dotarłam do Opla trenera i wsiadłam bez słowa .
-Nie płacz . - poprosił patrząc na mnie .
-Możesz zawieść mnie do Marco ? 
-Tak , jasne . 

***

                    To wszystko miało wyglądać zupełnie inaczej . Kibice czują do mnie nienawiść i chyba najlepiej by się mnie pozbyli raz na zawsze . To jakoś przeżyje , ale tego , że Marcela wręcz mnie znienawidziła i zapewne nie chce mnie znać ... boli . Chciałem jej powiedzieć , ale dałem się zbyć by porozmawiać później . Mogłem też powiedzieć jej wtedy w Londynie . Gorzej już chyba być nie mogło . Nie miałem zielonego pojęcia, że będzie na tym zebraniu . Gdybym wiedział , że wszystko się tak ułoży powiedziałbym jej od razu . Miała by więcej czasu i może by wybaczyła lub zrozumiała . Ta dziewczyna sprawiła , że zacząłem wątpić czy ten transfer to dobry wybór . Jak wcześniej wspominałem ona pokazała mi co to znaczy kochać klub . Do tej pory myślałem , że ja , Kevin czy Nuri kochają BVB , ale Marcela kocha o wiele bardziej , prawdziwie . Dlaczego nie poznałem jej wcześniej . ? Wystarczyły dwa tygodnie wcześniej ... wtedy nie podpisał bym kontraktu z Bayernem , baa .. nawet bym nie przeglądał ich oferty, od razu wylądowała by w śmietniku . Najchętniej poszedłbym teraz do Marco , ale zapewne poszła tam Borussia więc odpada . Piwo ... tak piwo to jest to . Miałem tylko jeden problem , sam ... raczej nie wypada iść samemu do baru . Na szczęście Fabian jest w domu . W końcu to mój brat , nie mamy przed sobą tajemnic .

***

                        Stałam pod drzwiami Reus'a . Łzy strumieniami płynęły po moich policzkach . Po chwili sterczenia jak kołek , zapukałam . Nie musiałam długo czekać bo po zaledwie kilku sekundach blondyn otworzył drzwi . Spojrzał na mnie z przerażeniem w oczach , w końcu nie wiedział co się stało .
- Marcela ... chodź . - chwycił mnie za rękę i weszliśmy do środka .
- Marco ... - powiedziałam cicho , spuściłam głowę i ponownie zaczęłam płakać
- Kochanie , co jest ?. - podszedł bliżej , delikatnie palcem uniósł mój podbródek tak bym na niego spojrzała
- Przytul mnie , proszę . Tylko mnie przytul . - chłopak niemal natychmiast spełnił moją prośbę i mocno przytulił .  Staliśmy tak dobre piętnaście minut . Ja płakałam jak dziecko , on jakby instynktownie wyczuł moją niechęć do rozmowy i nic nie mówił . Dopiero po chwili się odezwał
- Zrobić Ci coś do picia ? - zajęliśmy miejsce na narożniku
- Wiedziałeś , prawda ? - spytałam całkiem z innej beczki
- Yyy ... 
- Wiedziałeś o transferze Mario , doskonale wiedziałeś , że odchodzi do tych bawarskich patałachów . - złość, która nazbierała się we mnie od czasu zebrania , znalazła ujście
- Rozmawiałaś z nim ? - zapytał , a raczej stwierdził ze stoickim spokojem
- Nic mi nie powiedziałeś , nic . Mydliliście mi oczy , przez ten cały czas . Myśleliście , ze co ? Że głupia małolata nie powinna widzieć .? - wręcz krzyczałam na niego , a Reus ... jak gdyby nigdy nic wstał i poszedł do kuchni , skąd po chwili wrócił
- Proszę . - odparł stawiając na stole dwa kubki jakiejś herbaty i usiadł obok
- Przepraszam , nie powinnam na Tobie się wyładowywać . Ale ... chyba miałam prawo wiedzieć . Miałabym czas nacieszyć się nim . 
- Nie szkodzi , rozumiem . I tak , wiedziałem . Powiedział mi jak tylko dostał ofertę . Później , że podpisał kontrakt na 4 lata . Mnie też to zabolało , jest dla mnie jak brat . Był jednym z powodów dla , których jestem tutaj , w Dortmundzie . A teraz on wyjedzie , znowu będziemy grać przeciwko sobie . - mówił patrząc w podłogę
- Marco , ja ... - głupio mi było , ze tak na niego naskoczyłam , przecież oni są ze sobą bardziej związani
- Chciałem Ci powiedzieć , ale prosił bym tego nie robił . Obiecał , że powie Ci sam . Dlatego dopytywałem czy rozmawialiście . Prosiliśmy z Robertem i resztą by zrobił to jeszcze przed wyjazdem do Londynu , ale on nie wiedział jak .Bał się , że Cię skrzywdzi . Spodziewał się jak zareagujesz , że będziesz załamana , bał się , że go znienawidzisz . Później to kłamstwo , że to nic takiego jak znalazłaś ten kontrakt . Wtedy to zabrnęło za daleko i już sam nie wiedział co zrobić . Miał powiedzieć Ci dzisiaj , ale chyba tego nie zrobił . Wiem nie powinienem go usprawiedliwiać , ale ... to mój przyjaciel . - blondyn spojrzał na mnie , zauważyłam pojedynczą łzę na jego policzku , a moje zakłopotanie sięgnęło zenitu . 
- Nie , nie on mi to powiedział i właśnie to mam mu za złe . - ponownie zaczęłam płakać , nie wiem dlaczego , po prostu nie potrafiłam przestać .
- Ja osobiście jako przyjaciel , nie popieram jego decyzji , jako piłkarz rozumiem . Chciał spróbować czegoś nowego , a Bayern to nie oszukujmy się marka sama w sobie , klasa światowa . Po drugie Pep będzie ich nowym trenerem , Mario zawsze marzył by trenować u niego . 
- Borussia też jest klasą światową i już nie raz to udowodniliście . - mówiłam broniąc swojego , ukochanego klubu
- Chodź do mnie . - uśmiechnął się i rozłożył ręce , a ja ponownie zatonęłam w jego ramionach - ... Moja kochana fanka . - ucałował mnie w czoło
- Nie dam skrzywdzić BVB , nawet Tobie . - po raz pierwszy od wielu godzin się uśmiechnęłam , a Reus się zaśmiał
- Mogę Ci obiecać , że dla Bayernu , ani Schalke nigdy nie zagram . - szepnął
- Ja myślę . - odparłam
- Ale nie skrzywdziłaś Mario ? - spytał poważnie
- Nie , jeszcze żyje .
                         Siedzieliśmy tak , słuchając tykającego co sekundę zegarka , który stał na półce . Mały , czarny , który wraz z upływem czasu zaczynał mnie koszmarnie denerwować . Tik - tak , - tik - tak , no ile można . Próbowałam zająć myśli czymś innym , ale oczywiście od razu do mojej głowy wkradał się Gotze i z dwojga złego wybrałam ten cholerny zegarek . Spojrzałam na wskazówki . Yhymm , pora obiadu . O dziwo nie czułam głodu , nie chciało mi się jeść ani pić , przeciwnie niż blondyn .
-W brzuchu Ci burczy . - zaśmiałam się przerywając ciszę
-Tak , słyszę .
-Zrobić coś do jedzenia ? - spytałam
-Myślałem raczej , żeby coś zamówić .
-Daj spokój , przecież można coś szybkiego upichcić . - już wstawałam gdy ten pociągnął mnie za rękę i wylądowałam w jego ramionach .
-Nie . Ty usiądź , a ja zrobię specjalność szefa kuchni . - uśmiechnął się i ruszył do kuchni .
                     Zaśmiałam się pod nosem i przez chwile przyglądałam się poczynaniom chłopaka , ale później zostawiłam go sam na sam z obiadem i poszłam na balkon , z którym mam dobre wspomnienia . :) Oparłam się o balustradę i patrzyłam na zabieganych ludzi nie zauważających czasami szczegółów , bardzo ważnych . Jak ta pani z córką , która rozmawiając przez telefon , nie zauważyła że dziecko zostało zapatrzone w wystawą sklepową  lub ten chłopak , który najprawdopodobniej skończył właśnie lekcje i z uśmiechem na ustach i głowa w chmurach idzie do domu nie orientując się , ze ta zgrabna ciemnowłosa dziewczyna przygląda mu się z uwagą . Para zakochanych , która właśnie przechodzi przez przejście nie zauważyła , że blondynka z aparatem właśnie zrobiła im kilka zdjęć . Niby szczegół , niczym nie ważny , ale jakże decydujący o tym jaki zrobimy następny krok . Może ta dziewczyna była ideałem uśmiechniętego chłopaka i akurat są sobie pisani , ale on jej nie zauważył . Łatwo tak mówić i dostrzegać szczegóły gdy samemu się zwalnia na chwilę .Zapewne sama popełniłam kilkanaście błędów jak ci ludzie . Szczęściarze , którzy zamieszkują Dortmund . Gdy byłam w Polsce bardzo im tego zazdrościłam , że są tak blisko mojej , kochanej Borussii . Zapewne gdybym nie znała chłopaków broniących czarno-żółtych barw , w codziennym biegu nie raz bym ich minęła czy nawet wpadła przez przypadek nie orientując się , że to ci , do których wzdychałam oglądając mecze Bundesligi na szklanym ekranie. Przykład ? Nie zauważyłam tego , że Gotze się przenosi , że zmienia klub , że coś przede mną ukrywał , nie tylko on bo wszyscy skutecznie kryli transfer , tak bym ja się nie dowiedziała , ale by to sam "bohater" mi powiedział . W czasie swoich rozmyśleń poczułam , że ktoś obejmuje mnie w talii , a po chwili kładzie głowę na moim ramieniu . To był oczywiście ten , który jest mi teraz bardzo mocno potrzebny .
- Dalej myślisz o Mario ?
- Też . Bo nie potrafię zrozumieć . - powiedziałam cicho , niemal nie słyszalnie , jednocześnie próbując powstrzymać łzę , która natarczywie próbowała spłynąć po policzku
- Nie płacz . To wszystko z czasem przejdzie .
- Raczej nigdy go nie zrozumiem , a 27 czerwca będę bardzo źle wspominać . - odpowiedziałam po chwili milczenia i odwróciłam się do niego przodem
- Kochanie , wy musicie pogadać . Tak jak przyjaciele . Bez krzyków .
                   Może i miał rację , ale chyba jeszcze nie byłam gotowa , na konfrontacje z Gotze . Ale za to chwilowo udało mi się oderwać na chwilę myśli od bruneta i uważnie przyjrzałam się temu , który teraz jest ze mną . Marco może to nie idealny ideał, ale ten jego przenikliwy wzrok, ten słodki uśmiech... i nagle uświadomiłam sobie, że właśnie kogoś takiego szukałam . Że to on jest tym kogo kocham , tak bezwarunkowo i na zawsze . Bez słowa pocałowałam go delikatnie , był lekko mówiąc zdziwiony , ale oddał pocałunek , a jego ręce zaczęły wędrować po moim plecach , moje natomiast w jego dziwnie delikatnych blond włosach .
- Zostaniesz ? - spytał przerywając pieszczotę
- Nie mam piżamy , kosmetyczki . - odparłam przytulając się najmocniej jak dałam radę
- To nie jest problem .
- Pojedziesz do mnie do domu ? - spytałam wyczuwając jego intencje
- Tak . - uśmiechnął się
- A pojedziesz sam ? Nie chce mi się rozmawiać teraz z Jurgenem na temat ... na jego temat .
- Okey , ale może zrób mi listę co zabrać . - jego propozycja wydawała się być doskonała , ale zamiast listy napisałam SMS do mamy co ma mi spakować oraz informacje , że za chwilę po wszystko przyjedzie Reus .
- Dobra to ja jadę , a Ty najlepiej się połóż i nie myśl o piłce . - na odchodne cmoknął mnie w policzek , a wychodząc jeszcze cudownie uśmiechnął i ... zostałam sama
                     Koszmarna cisza , zalała mieszkanie . Sama w tym miejscu jestem po raz pierwszy i trochę dziwnie się czuje . Usiadłam na narożniku i co miałam robić myślałam . Myślałam dlaczego akurat dziś , akurat Mario i jedno największe pytanie dlaczego Bayern . ? W końcu położyłam się i patrząc w sufit biłam się z myślami . Gdy już myślałam , że sobie wszystko poukładałam , ten mały głosik w głowie wszystko psuł i łzy powoli znajdowały ujście , spływając po policzkach . Kilka minut później stwierdziłam , że będąc w jednym pomieszczeniu z tym cholernym , natarczywie tykającym zegarkiem nie jest najlepszym rozwiązaniem , dlatego chwilowo przeniosłam się na balkon . Tym razem niebywale interesujące były lądujące i wzbijające się w powietrze samoloty . Sama uwielbiałam właśnie tę część podróży . Przez tą ciszę nawet na balkonie było słychać tik-tak , tik - tak . Dlatego definitywnie musiałam zmienić swoje położenie .

***

                        Tak , dowiedziała się . Nawet nie wiem od kogo , ale na pewno nie od Mario . A ten szczegół jest teraz nie ważny , teraz trzeba zaopiekować się Marcelą . Pomóc jej się oswoić z tą myślą . Wiem , że to ciężka chwila zwłaszcza , że Gotze pierwszego lub drugiego lipca już wyjeżdża , a to za trzy - cztery dni . Ma bardzo mało czasu , a z pewnością musi go pożegnać na lotnisku . Ja przyjąłem to mniej więcej jak ona , z małą różnicą , a nawet dwoma . Po pierwsze powiedział mi o tym wszystkim osobiście , po drugie ... miałem ponad dwa miesiące na przywyknięcie do tego , że nie będziemy grać w jednej drużynie , ani mieszkać w jednym mieście . Też bolało i też byłem wściekły , ale w końcu zacząłem myśleć jak piłkarz , nie jak przyjaciel , który lada chwila będzie musiał utrzymać tę więź na odległość bądź kilku spotkaniach na kilka tygodni . 

                            Gdy Polka do mnie przyszła nie musiała mówić co się stało , od razu wiedziałem , że jedna sprawa mogła ją aż tak załamać . Wiem , że razem z Gotze świetnie się dogadywali co było doskonale widać między innymi na Malediwach . Cieszyłem się , że jedne z najważniejszych osób w moim życiu się tak dobrze rozumieją . Mario czasami zachowuje się nieodpowiedzialnie , ale już przywykłem . Sam utrudnił sobie zadanie . Skłamał , zamiast od razu jak facet powiedzieć prawdę . 

                       Starałem się pocieszyć Matecką jak tylko potrafiłem , ale wiem z własnego doświadczenia , ze teraz najlepsza jest samotność , dogłębne przemyślenie wszystkiego za i przeciw . Najprawdopodobniej nie wybaczy mu tego , ale może chociaż zrozumie lub postara się . Właśnie dlatego postanowiłem zaryzykować i zostawić ją samą . Spodziewałem się , że będzie chciała zostać na noc , a nawet kilka . Dlatego pojechałem sam by miała chwilę dla siebie . Co prawda bałem się , ze może zrobić coś głupiego , ale ufałem jej . Gdy zatrzymałem się pod domem trenera , mój telefon zaczął dzwonić . Spojrzałem na ekran ... Mario .

-Siema . - przywitałem się odbierając połączenie

-Cześć . - po jego głosie dało się wyczuć , ze jest wyraźnie przybity

-Ty też ? - spytałem z nadzieją , że nie usłyszy

-Co też ?

-Nic .

-Jak Borussia ? 

-A nie najlepiej , ale stabilnie . - odparłem

-Mieliście racje , kurde . Dlaczego jej nie powiedziałem .? - pytał sam siebie

-Już wiesz dlaczego prosiliśmy być zrobił to wcześniej . - odparłem 

-Wiem , tak , ale to nie było takie proste . Z resztą stało się i już . Dzwonie , żeby powiedzieć , ze pojutrze robię imprezę .

-Pożegnalną .? - dodałem bo podświadomie wiedziałem , ze to słowo nie może mu przejść przez gardło

-Właśnie . Przyjdziecie ?

-Wiesz , że ja oczywiście , ale Marcela ...

-Poproś ją , chciałbym jeszcze z nią porozmawiać , a to będzie idealna okazja . 

-Jasne , zrobię co się da . - to było bardziej niż pewne , że nie będzie chciała iść na imprezę do Gotze , ale nie zaszkodzi spróbować

-Kończę . Dzięki wielkie . 

-Nie ma za co . - odpowiedziałem i się rozłączyliśmy

                       W końcu wyszedłem z samochodu i zapukałem do drzwi . Otworzyła mi pani Ulla , ale zaraz za nią pojawił się Klopp . 

-Jak Marcela ? - spytali niemal równo 

-Jakoś się trzyma . Chwilowa załamka , ale minie . - uśmiechnąłem się

-Mam nadzieję . - odparła Pani domu

-Będzie dobrze . - zapewniłem narzeczonych

-Ah , Marco tutaj masz spakowane rzeczy , o które prosiła .- Ulla podała mi torbę 

-Dziękuję , będę leciał . 

-Do zobaczenia . - ponownie chórkiem mnie pożegnali 

                          Wrzuciłem torbę do bagażnika i ruszyłem do domu . Po drodze zajechałem jeszcze do sklepu po coś słodkiego . Z reguły słodkości poprawiają humor dziewczynom , więc zaopatrzyłem się w tak owe . Po niecałej godzinie byłem z powrotem . Zaparkowałem i obładowany , windą na górę i do mieszkania . 

-Jestem . - zawołałem w progu i poczułem się dziwnie . Nigdy nie dawałem znaku , że wróciłem . Gdy była tu Caro robiłem wszystko jak najciszej się dało by nie dostrzegła , że już jestem bo nigdy nie potrafiła zrozumieć , że jestem zmęczony . Dla niej to było dziwne , że chcę się położyć i poleżeć. Teraz sam z siebie , krzyczę jestem . Tata miał racje ... zmieniłem się .

                            Niestety odpowiedziała mi głucha cisza , ale z uśmiechem na ustach i opakowaniem Merci poszedłem na balkon z przekonaniem , że właśnie tam będzie Polka . Niestety tam jej nie było . Powędrowałem więc na górę , zajrzałem do każdego pomieszczenia ... nic , pusto . Jeszcze kilka razy ją zawołałem i zacząłem się martwić nie na żarty . Pierwsze co mi przyszło do głowy to zadzwonić do reszty . Pierwszy numer ... Gotze

-Co jest ? - spytał odbierając 

-Robisz coś ważnego ? - spytałem

-Nie , planujemy wypad do jakiegoś klubu z Fabianem , a co się stało ? 

-Pojechałem tylko po jej rzeczy i ...

-Stary mój po ludzku . - poganiał mnie

-Marcela ... zniknęła . 

_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_
Siemka :D

Jest ten oto długo wyczekiwany przez niektórych rozdział . Burza , burza , burza . Jak myślicie co będzie dalej ? A może na tym skończymy ? :D  Kolejny rozdział nie wiem kiedy .... będzie jak napiszę bo raz mam pomysł , a innym razem się męczę i wychodzi kicha :) 

Czekam na komentarze , a i jeszcze jedno ... minimum 15 komentarzy ? dacie radę ? :)