Rozdział 76

                             Niestety odpowiedziała mi głucha cisza , ale z uśmiechem na ustach i opakowaniem Merci poszedłem na balkon z przekonaniem , że właśnie tam będzie Polka . Niestety tam jej nie było . Powędrowałem więc na górę , zajrzałem do każdego pomieszczenia ... nic , pusto . Jeszcze kilka razy ją zawołałem i zacząłem się martwić nie na żarty . Pierwsze co mi przyszło do głowy to zadzwonić do reszty . Pierwszy numer ... Gotze

-Co jest ? - spytał odbierając 

-Robisz coś ważnego ? - spytałem

-Nie , planujemy wypad do jakiegoś klubu z Fabianem , a co się stało ? 

-Pojechałem tylko po jej rzeczy i ...

-Stary mój po ludzku . - poganiał mnie

-Marcela ... zniknęła .

-Co ? - jego zdziwienie mieszało się z przerażeniem - ... zaraz u Ciebie będę . - powiedział jeszcze i się rozłączył

                          Przerażony chodziłem w wte i z powrotem . Nie mogłem sobie znaleźć miejsca . Czas w jakim Gotze pokonuje drogę od siebie do mnie wydawał mi się wiecznością . Kilkanaście razy dzwoniłem do Mateckiej , nie odbierała . Bałem się , że pod wpływem emocji zrobi coś głupiego , bardzo głupiego . Nagle drzwi się otworzyły , a ja spojrzałem w ich kierunku z nadzieją , że to Polka . Niestety

-Jesteśmy . - usłyszałem głos Gotze

-Myślałem , że to ona . - odparłem widząc minę przyjaciela

-Cześć , Marco . - za nim do środka weszła chyba cała drużyna z dziewczynami , ale też Fabian i Felix
-Cześć . - odpowiedziałem zaskoczony
-Serio Marcela zniknęła. - zabrał głos najmłodszy brat Mario
 -Tak, nie ma jej . Pojechałem tylko po jej , rzeczy do domu Jurgena , wróciłem i pusto . Miała poczekać . - wyjaśniłem z grubsza
 -Czyli sprawdzałeś wszystkie pomieszczenia .? - tym razem odezwał się Mats
-Yhymm , sprawdzałem , wołałem , dzwoniłem i nic .
-Gdzie ona mogła pójść . ? - dziewczyny zastanawiały się głośno
                         W końcu Lisa przejęła pałeczkę i rozdzieliła nasze trzydziestoosobowe zgromadzenie , na poszczególne regiony miasta . Tak by żadne z nas nie wchodziło sobie w drogę . Chwilę później byliśmy już na zewnątrz ustalając szczegóły . Kto pierwszy znajdzie daje znać wszystkim . Była 21.30 , ciemno jeszcze nie było , ale się zmierzchało . Niemal połowa jeździła samochodami po najróżniejszych zakątkach , druga sprawdzała te miejsca , do których nie dojedzie się autem . Z minuty na minutę bałem się coraz bardziej , księżyc wschodził coraz wyżej co za tym idzie zmierzch powoli zamieniał się w noc . A ja ? Nie miałem pojęcia gdzie może być Matecka . Co prawda miałem kilka typów : park czy kort przy jej osiedlu . Niestety te miejsca sprawdziliśmy jako pierwsze , przez myśl nawet przeszło mi , że mogła pojechać do tego Jannisa , ale też pudło . Fabian zadzwonił do niego , ale on nawet nie był w domu tylko gdzieś w okolicach Berlina . Obawiałem się , że gdy nie znajdziemy Polki będę musiał dać znać Pani Ulli , że jej córka zniknęła .

***

                           Jak tylko zadzwonił Marco z wiadomością , że Marcela zniknęła oniemiałem . Wiedziałem , że to tylko i wyłącznie moja wina i bałem się , że zrobi coś głupiego , a nawet bardzo głupiego . Od razu zgarnąłem wszystkich kto zna Polkę i całą hołotą pojechaliśmy do domu blondyna . Po podziale jaki zrobiła dziewczyna Romana ruszyliśmy na poszukiwania . Starałem się wymyślić gdzie ona może być , ale wszystkie miejsca jakie wpadły mi do głowy okazały się ślepym zaułkiem . Przez chwilę pomyślałem , że ktoś mógł ją skrzywdzić . 

-Mario , co jest ? - z krainy własnych myśli wyrwał mnie Mo 

-Co ? Nic . 

-Nie przejmuj się , znajdziemy Marcelę i za kilka lat będziemy się z tego śmiać . - Leitner wymusił uśmiech

-Możliwe , ale to moja wina . Tylko i wyłącznie moja wina . Rozumiesz ? To przeze mnie płacze przez cały dzień i za pewne na tym się nie skończy . To ja jestem tym cholernym boi dupą , który nie powiedział jej wcześniej o transferze . To wszystko jest moją zasługą , że jej szukamy , że się martwimy . Gdybym powiedział jej wcześniej było by łatwiej . Jak coś się jej stanie to tylko i wyłącznie ja będę tego przyczyną . 

-Fakt mogłeś powiedzieć jej wcześniej , ale teraz tego nie zmienisz . Czasu nie cofniesz . - przyszły piłkarz Stuttgardu , próbował jakoś mnie wesprzeć

-Martwię się o nią . - powiedziałem cicho
-Jest dorosła , na pewno poszła gdzieś po prostu pomyśleć . Zaraz ją znajdziemy i pójdziemy na piwo . - uśmiechnął się
-Obyś miał rację . - odwzajemniłem uśmiech
-Idę w prawo . - odparł i skręcił
                         Teraz byłem sam , mogłem się obwiniać w świętym spokoju . I tak też robiłem . Szedłem oglądając się wokół . Nic głucha cisza , a od czasu do czasu przejeżdżający samochód . Dostałem SMS od Reus'a z pytaniem czy coś mam . Odpowiedz była krótka "Nie." . Nawet nie zorientowałem się , że jestem na Strobelalle . Może to było to . Może Marcela jest na Idunie , w końcu kocha ten stadion . Pobiegłem pod obiekt . Na ławkach przed jej nie było . Poszedłem więc spytać ochroniarza .
-Dobry wieczór . - przywitałem się
-Mario ? Co tu robisz o tej porze .? - zapytał zdziwiony Pan Tom
-Szukam Marceli . Pasierbicy trenera , widział ją Pan ? - kierując to pytanie miałem nadzieję , ze odpowie twierdząco
-Tak , widziałem . Była tutaj jakieś dwadzieścia minut temu . Siedziała na ławce , płakała . Zapytałem co się stało , odpowiedziała tylko , że zranił ją ktoś kogo kocha . Nie wiem do końca o kogo chodziło , chyba o Marco . W końcu są parą  - nawet sobie nie zdawał sprawy jak ucieszyła mnie ta wiadomość .
-Nie , to nie Marco , a wie Pan gdzie poszła ? - zadałem kolejne pytanie
-Wsiadła do miejskiego autobusu , ale wiesz , że mój wzrok pozostawia wiele do życzenia i nie dowidziałem gdzie pojechała .
 -Dziękuję bardzo . Będę leciał , miłej pracy . - pożegnałem się i biegłem sprawdzić rozkład jazdy autobusów .
                     Spojrzałem na zegarek 23.00 . Dwadzieścia minut temu , hmmm ... około 22.40 jechał autobus na Dortmund-Brackel . Tak , Polka doskonale wiedziała , że tam nie będziemy jej szukać . Nie spodziewała się też , że Pan Tom ją "wyda" i zapewne przez myśl jej nie przeszło , ze to ja trafię na tą wskazówkę . Za pięć minut miał być kolejny autobus . Cierpliwie czekałem , zastanawiając się nad słowami ochroniarza "...zranił ją ktoś kogo kocha..." . Serio chodziło o mnie ? Nawet uśmiechnąłem się pod nosem . Kocha .. mnie , ale jak przyjaciela czy ... ? Nie no Gotze ty idioto , przecież ona kocha tylko i wyłącznie Marco . Z nim jest szczęśliwa , a ja jej tylko mące w głowie .
                       Ni się obejrzałem , a autobus właśnie zatrzymał się w zatoczce . Był prawie pusty co niezmiernie mnie uszczęśliwiło . Kupiłem bilet , skasowałem i zająłem miejsce tak by jak najmniej rzucać się w oczy pasażerom . Ciągle czułem wewnętrzny ból i miałem wyrzuty sumienia . Piętnaście minut później opuściłem autobus i z rękoma w kieszeni przeszedłem około stu metrów .
                        Dortmund - Brackel, czyli dzielnica gdzie jest nasze , znaczy Borussii centrum treningowe . Boiska stanowią główną część całości . Jest ich tam siedem , trenuje tam nie tylko pierwszy zespół , ale każda pierwsza drużyna BVB . Po kilkunastu minutach dotarłem pod bramę . Była lekko wręcz , niewidzialnie nie domknięta co znaczyło , że ktoś tu wszedł i zapewne będzie chciał wyjść . Wszedłem i rozejrzałem się dookoła .
-Mario ? Co ty tu robisz ? - usłyszałem zdziwionego ochroniarza .
-Dobry wieczór . - uśmiechnąłem się
-Zapomniałeś czegoś ?
-Raczej zgubiłem . - odparłem
-Aha , no tak . Marcela ? - spytał prosto z mostu
-Jest tutaj ?
-Tak . - mrugnął i wrócił do siebie
-Dziękuję . - zawołałem
-Nie ma za co , tylko ostrożnie . - ostrzegł i zamknął drzwi , wracając do pracy
                         Jest , dzięki Bogu jest tutaj . Kamień spadł mi z serca . Jedyny problem był ją tutaj znaleźć . Zdałem się na intuicję i od razu skierowałem się w stronę boisk . Na jednym z nich świeciły się lampy co nie jest normalne nocą . Można było tez dostrzec drobną sylwetkę , na 99% Mateckiej .
Podszedłem najbliżej jak się dało , ale tak by nie zauważyła . Przyglądałem się jej dłuższą chwilę . Gdy usłyszałem jakiś monolog po polsku , już wiedziałem , że na pewno to nasza zguba . A co robiła ? Ćwiczyła . Ćwiczyła te sztuczki , których ją uczyłem . Uśmiechnąłem się pod nosem . Całkiem nieźle jej to wychodziło . Patrząc na nią przypomniałem sobie siebie kilka lat temu , z resztą do teraz tak mam , że gdy się z kimś pokłócę , mam ciężki dzień lub po prostu muszę pomyśleć idę na kort i skupiał się na niej . Na piłce . Wtedy jest lżej , łatwiej , lepiej . Wiedziałem , że gdy pójdę do niej będzie to z góry przegrana sprawa . Będzie krzyczeć lub zacznie płakać i doskonale to rozumiem , dlatego wyjąłem telefon i zadzwoniłem do Reus'a .
-Tak ? - usłyszałem zrezygnowany głos przyjaciela
-Marco , przyjedź na Dortmund - Brackel . - powiedziałem i w podświadomości widziałem reakcje blondyna
-Znalazłeś ją ? - dopytywał
-Tak . Jest tutaj , ale lepiej żebyś to ty jej powiedział , że nas wystraszyła niż żebym to był ja .
-Okey , już jadę . - rzucił szybko i rozłączył się
-Dobra . - powiedziałem już sam do siebie , wysłałem jeszcze SMS do każdego kto szukał Marceli i dalej obserwowałem co robi .
                               Rzuty wolne ? No tak , specjalność Marco . Zapewne zdradził jej kilka sekretów , z resztą dała już kilka tygodni temu mały pokaz swoich umiejętności . Miłe wspomnienia , wtedy jeszcze nie wywoływałem takich reakcji jak teraz . Strzały z 20 metrów miała opanowane niemal do perfekcji , sam przeżyłem nie mały szok kiedy kilka razy z rzędu piłka wylądowała w prawym okienku albo nieco pod poprzeczką . Z dotychczasowego zajęcia wyrwał mnie odgłos silnika . Marco . Odwróciłem się i poszedłem do wejścia na teren . Podobnie jak ja uciął sobie krótką rozmowę z ochroniarzem po czym podbiegł do mnie .
-Gdzie ona jest ? - spytał szybko
-Chodź , sam zobaczysz . - szliśmy w ciszy tak by nie zdradzić swojej obecności , gdy dotarliśmy na miejsce ,  z którego przed chwilą ją obserwowałem przystanęliśmy na chwilę .
-Nie zła jest . - szepnąłem
-Tak , ma smykałkę do piłki .
-Yhymm ... rzuty wolne już ma opanowane . - zaśmiałem się
-Dobra uczennica . Idę do niej zanim znowu gdzieś zniknie . - uśmiechnął się i powoli z rękoma w kieszeni poszedł w kierunku dziewczyny . Ja ... stałem i przyglądałem się . Wiem , powinienem zostawić ich samych , ale coś mi mówiło , żeby zostać .
                                 Reus na chwilę przystanął przy wejściu na kort , gdzie aktualnie znajdowała się brunetka . W końcu podszedł bliżej i objął ją w talii , szepnął coś , w skutek czego Marcela odwróciła się przodem do niego i przytuliła . Zazdrościłem mu , mówię to po raz kolejny . Cholernie zazdrościłem mu , że ma przy sobie Borussię . Tak , kocham ją . Kocham tę dziewczynę jak głupi , ale nie chce ranić , ani jej , ani jego .

***

                                 Byłem właśnie na drugim końcu Dortmundu gdy zadzwonił Mario . Zrezygnowany odebrałem byłem niemal pewny , że powie "nigdzie jej nie ma" , ale dzięki Bogu znalazł ją . Szczęśliwy wsiadłem w samochód i pojechałem do ośrodka treningowego BVB . Modliłem się by nie zniknęła przed moim przyjazdem. Po dziesięciu minutach byłem na miejscu . Przywitałem się z ochroniarzem i pobiegłem do Mario . W ciszy poszliśmy tam gdzie była Matecka . Uśmiechnąłem się gdy chwilę obserwowaliśmy jak wykonuje rzuty wolne . Przed oczami miałem obraz dnia , w którym spotkałem ją na korcie . Jak by to było wczoraj , poprosiła bym nauczył ją wykonywać rzuty wolne , ale to było zbędne . Po prostu potrzebowała wskazówek jak zrobić to prawidłowo , resztę doskonale potrafiła . Zostawiłem Mario i z rękoma w kieszeni poszedłem do Polki . Podszedłem i objąłem ją w talii . Drgnęła
-Yhymm , nawet Messi by się nie powstydził . - szepnąłem
-Marco . - powiedziała do siebie
-Tak mam na imię .- zaśmiałem się cicho
-Co tu robisz ? - spytała odwracając się do mnie przodem
-Przyjechałem po Ciebie .
-Myślałeś, że sobie coś zrobię ?
-Martwiliśmy się. Nic nie powiedziałaś, że wychodzisz, nie napisałaś SMS, ani nawet żadnej kartki . Zadzwoniłem do Mario, myślałem, że poszłaś do niego pogadać, ale niestety . Więc zebrał ekipę i wszyscy Cię szukaliśmy . Później zadzwonił do mnie, że jesteś tutaj . To on Cię znalazł . Nadal jest tym kim był . Spójrz . - wskazałem na stojącego w cieni Gotze , który jak by intuicyjnie wiedział , że o nim mówię , zrobił kilka kroków w przód , gdzie padało światło lampy i pomachał .  Marcela chwilę przyglądała się brunetowi , ale odmachała . Ucieszyłem się bo to był mały znak , że wszystko , a zwłaszcza ich stosunki mogą wrócić do normy .
-Dobranoc . - zawołał niebawem były już piłkarz BVB
-Dobranoc . - odpowiedziałem , a ten poszedł.
-Wracamy do domu .? - zapytałem
-A może zagramy ? - uśmiechnęła się za do dostała całusa .
-Jasne .
-I zostawiłam kartkę, że wychodzę i nie wiem, o której wrócę . - dodała 
-Przecież na stole nic nie było . - zdziwiłem się
-Na blacie w kuchni .

***

                         Siedziałam pod Iduną dobrą godzinę . Z paczką chusteczek, wypłakiwałam swoje smutki i żale. Wielu ludzi powiedziałoby , że żyję jak w bajce . Mieszkam w Dortmundzie , o którym zawsze marzyłam , moja mama ma bardzo dobrze płatną pracę , baaa jest narzeczoną Jurgena Kloppa . Borussia Dortmund stała się dla mnie nie tylko klubem i piłkarzami , których chciałam poznać , ale czymś więcej . Mój chłopak i przyjaciele są częścią tego wszystkiego , a ja będę już niebawem . Faktycznie , brzmi jak bajka , którą czytał mi tata przed snem , ale niemal w każdej bajce nie było lekko . Bywały lepsze i gorsze dni , a skoro jestem jedną z tytułowych księżniczek właśnie mam ten gorszy czas w życiu . Co ja mówię , przecież życie to nie bajka ! Wszystko może pięknie brzmi , ale w rzeczywistości jest odwrotnie . Mama rozwiodła się z tatą , który został w Polsce . Rodzicielka prawie w ogóle nie potrafi ze mną normalnie rozmawiać , zawsze coś jest nie tak i dosłownie krzyczymy na siebie . Jurgen - on ma ze mną lepszy kontakt niż ona . Potrafi pogadać , pocieszyć , pośmiać się z byle powodu . Jest identyczny jak mój biologiczny ojciec , którego bardzo mi brakuje . Tylko z Marco jeszcze się dobrze układa , ale zapewne jak zawsze wcześniej czy później będzie jakieś spięcie i cięższe dni , ale póki co jest wszystko okey i staram się tym nacieszyć .
                            20 nieodebranych połączeń od Marco , 10 od Mario i reszty . Telefon dzwoni bez przerwy , ale nie chciałam teraz z nikim rozmawiać . Musiałam posiedzieć sama z sobą i pomyśleć jak będą wyglądać najbliższe dni . Spodziewałam się , że lada moment Reus przyjedzie tutaj i zabierze mnie do domu lub usiądzie obok . Dlatego opuściłam dotychczasowe miejsce i pojechałam tam gdzie mało kto mógłby się spodziewać . Dortmund-Brackel . Zdążyłam już dobrze poznać bardzo miłego pana ochroniarza i byłam pewna , że wpuści mnie na teren ośrodka . Poszłam na przystanek i akurat podjechał autobus jaki był jej potrzebny . Wsiadłam . Po piętnastu minutach opuściłam pojazd i wolnym krokiem podążyłam do miejsca docelowego . Po krótkim dialogu z Panem Michaelem wraz z piłką , którą mi udostępnił poszłam na jedno z boisk . Tam mogłam robić to co uwielbiam , czyli grać , kopać , strzelać . Mogłam też się zrelaksować i oderwać na chwilę od codzienności , zwolnić , pomyśleć .
                           
-Widzisz ? Jest . - odparłam gdy tylko weszliśmy do mieszkania Reus'a
-Gdzie ? - podszedł do mnie
-Tutaj . - podniosłam białą kartkę z blatu .
-Ojć . Może lepiej nie mówmy o tym małym niedopatrzeniu naszej "ekipie ratunkowej" ? - uśmiechnął się i stanął po drugiej stronie kuchennej wyspy
-Masz racje , ale ta Twoja "ekipa" była zbędna .
-Martwiłem się . - podszedł do mnie i objął w talii , przez moje ciało przeszedł dreszcz , za sprawą jego oddechu
-Nie potrzebnie . - odpowiedziałam cicho
-Może i tak . - odparł składając delikatne pocałunki na mojej szyi
-Wystarczyło się rozejrzeć po mieszkaniu . - zaśmiałam się
-I tak bym poszedł Cię szukać .
-Dałabym sobie rade , jestem już dużą dziewczynką . - delikatnie przejechałam swoją dłonią po jego
-Nawet dużym dziewczynką przychodzą do głowy głupoty .
-Myślałeś , że sobie coś zrobię ? - spytałam i odwróciłam się do niego przodem
-Yhymm , przeszło mi to przez myśl .
-Chcesz mi coś powiedzieć prawda . - zadałam kolejne pytanie patrząc mu w oczy .
-Kocham Cię . - uśmiechnął się i pocałował
-Ja Ciebie też , ale nie o to chodzi .
-Może lepiej nie . - ponownie zbliżył się do mnie by pocałować , ale odwróciłam głowę - ... Marco . - chłopak wziął głęboki oddech
-Mario robi w piątek pożegnalną imprezę , chciał byśmy przyszli . - z kolejnym słowem ściszał głos
                             Uwolniłam się z jego uścisku i usiadłam na narożniku . Udało się zapomnieć , a blondyn znowu przypomniał . Siedziałam ze spuszczoną głową . Reus stał nadal w kuchni , najwyraźniej żałując , że akurat teraz zdecydował się mi o tym powiedzieć . Oparty o blat , podobnie jak ja ze spuszczoną głową .
-Tak będzie już zawsze ? - spytał ni z tego ni z owego
-W sensie ?
-Zawsze jak wspomnę o Mario będziesz tak reagować ?
-O co Ci chodzi ? - póki co na wzajem rzucaliśmy w siebie pytaniami
-Zrozum , zaprzyjaźniłaś się z piłkarzami . Tak już jest , że pojawiają się transfery . - zaczął
-Ty nic nie rozumiesz . - stwierdziłam wstając i patrząc na niego - ... Transfer transferem , nie pochwalam podobnie jak tysiące innych i Ty pewnie też . Ale on mnie okłamał , rozumiesz ? Patrzył w oczy i bezczelnie kłamał , " nie pewne " . Co jak co , ale ja kłamstwa nie znoszę , zwłaszcza gdy kłamie przyjaciel . Tobie powiedział dwa miesiące temu , miałeś czas pogodzić się z jego decyzją , a ja ? 4 dni ? Miał wiele okazji , żeby mi powiedzieć . Londyn , Malediwy , nawet tutaj w Dortmundzie , ale nie zrobił tego . Rozumiesz , do cholery ? Nie zrobił .!!! - wręcz krzyczałam do niego . Zdenerwował mnie i zaczynałam podejrzewać , że nie rozumie tego wszystkiego . Stałam tak chwilę i przyglądałam mu się . On robił identycznie to samo . Kiedy poczułam napływające do oczu łzy poszłam do jednego z pokoi gościnnych . Zamknęłam drzwi i zsunęłam się po ścianie . Schowałam twarz w dłoniach . I co ? I płakałam . Znowu , tym razem nie tylko przez Gotze , ale też przez blondyna .
-Marcela .. co z Tobą ? Przecież Ty nie płaczesz przez facetów . - powiedziałam sama do siebie , ale nie potrafiłam przestać ronić łez . Kochałam ich , właśnie dlatego płakałam .

***

-Idiota !!! - skarciłem się w duchu
                      Sam nie wiem dlaczego to powiedziałem . Nie miałem tego na myśli , ale ostatnio dużo się dzieje i chyba za sprawą tych zdarzeń nie myślę co mówię i właśnie skrzywdziłem Marcele . Nie powinienem tak mówić . Doskonale wiem jak ciężko znosi całą sytuację to jeszcze na nią naskakuje . Widziałem jak ją zabolało to co powiedziałem , niby nic takiego , ale teraz jest szczególnie rozdrażniona i wcale się nie zdziwię jak powie , że wraca do domu . Poczułem ukłucie tam w środku gdy stała i patrzyła na mnie ze łzami w oczach i koszmarnymi wyrzutami .
                      Matecka poszła na górę , a ja usiadłem na narożniku . Męczyło mnie sumienie , a rozsądek wraz z sercem kazali iść i wręcz błagać o przebaczenie . Wiedziałem jednak , że dziewczyna nie będzie chciała ze mną rozmawiać . Jest uparta , ale gdy trzeba potulna . To chyba jedna z wielu "rzeczy" , które tak cholernie mnie pociągały . Doskonale wiedziałem , że trzeba się bardzo postarać by chociażby ją przeprosić . Postanowiłem jednak ruszyć zadek i pójść do niej . Jednak gdy tylko wstałem polka zjawiła się w salonie . Spojrzała na mnie z chęcią zabicia
-Jeśli chcesz mogę iść do domu . - powiedziała sucho
-Marcela ... - szepnąłem i zrobiłem krok w jej stronę
-Mam iść .? - spytała
-Nie . Oczywiście , że nie . - odpowiedziałem szybko
-Gdzie są moje rzeczy ?
-Yyyy .. na górze .
-Dzięki , że je przywiozłeś . Wezmę tylko szklankę wody , jeśli mogę . - spojrzała na mnie pytająco . Była tak oschła , że każde wypowiedziane w ten sposób słowo cholernie bolało
-Kochanie . - teraz już byłem naprzeciwko niej - ... Przepraszam , nie powinienem . - odparłem cicho i dopiero po kilku sekundowej ciszy , przypomniałem sobie , że trzymam w ręce Merci - ... Proszę , to dla Ciebie . - podałem jej słodkości i uśmiechnąłem się
-Dziękuję . - w końcu .! W końcu w jej głosie usłyszałem to ciepło .
-Pójdę już się położyć . Dobranoc . - dodała biorąc wodę
-Dobranoc . - odpowiedziałem
                          I co ? I dalej nie porozmawialiśmy . Po raz drugi w niedługim czasie stwierdziłem , że muszę do niej iść . Zgasiłem światła , zamknąłem drzwi na zamek i poszedłem na górę . Od razu skierowałem się do sypialni w głowie układając sobie zdania , które wykorzystam . Przystanąłem na chwilę tuż przed drzwiami , wziąłem głęboki oddech i wszedłem . Jednak w sypialni było pusto , walizki brunetki też nie było , czyli wkurzyła się na mnie nie na żarty . Poszedłem więc do pokoju gościnnego , który bardzo jej się podobał gdy przyjechała tutaj po raz pierwszy . Zapukałem i czekałem .
-Proszę . - usłyszałem
-Dlaczego śpisz tutaj . - spytałem gdy wszedłem i zobaczyłem dziewczynę siedzącą na skraju łóżka
-Bo tak . - odpowiedź była krótka , ale na temat
-Ej .. - podszedłem i ukucnąłem na przeciw niej -... wiem , że powiedziałem o kilka słów za dużo , że nie powinienem . To było chamskie z mojej strony , ale ta ciężka atmosfera udziela się także i mi . Chce żebyś wiedziała , ze nie miałem tego na myśli . Marcela , Przepraszam .
-Może mi jeszcze powiesz , ze piłkarze tak mają ? - powiedziała ironicznie
-Nie , czasami tylko powiedzą coś czego bardzo żałują , raniąc przy tych których kochają . - odparłem patrząc jej w oczy
-No , nie da się ukryć . Dobranoc . - położyła się i zamknęła oczy
-Dobranoc . Kocham Cię . - szepnąłem wychodząc
-Nagrabiłeś sobie Reus , oj nagrabiłeś . - powiedziałem sam do siebie

***

                            Poszedł . Niechętnie , ale poszedł . Widziałam w jego oczach , że z przyjemnością by tu został . Tak , jest kochany i opiekuńczy , ale musiał chociaż chwilkę pocierpieć . Leżałam tak myśląc nad tym co dziś między nami zaszło . Przeprosił , ale czy powinnam zapomnieć ? Niby nic takiego złego nie powiedział , lecz ... Poruszył tez temat imprezy pożegnalnej . Czyli Gotze nawet się bał spytać mnie osobiście . Nie wiedziałam czy pójdę , pewnie Marco nie odpuści i będzie prosił cały dzień .
                        Odwracałam się z boku na bok nie mogąc sobie znaleźć miejsca . Chciałam by Reus był przy nim , przytulić i zasnąć . Spojrzałam na zegarek 2.38 .  W końcu po długim rozpatrywani za i przeciw , wstałam i wyszłam z pokoju . Na palcach powędrowałam tam gdzie powinnam być już ponad 3 godziny temu .

-Śpisz ? - spytałam wchodząc cicho do jego sypialni

-Marcela . Coś się stało ? - pospiesznie przybrał pozycję siedzącą

-Nie , tylko ... miałam straszny sen . - odparłam

-Hymmm . ? - spojrzał na mnie dziwnie

-Śniło mi się , że naskoczyłeś na mnie ... Ogólnie zachowałeś się jak dupek . - stwierdziłam

-Chodź . - uniósł lekko kołdrę po swojej lewej stronie , a ja poszłam na miejsce gdzie spałam już nie raz. - ... muszę Ci coś powiedzieć . 

-Tak ? 

-Przepraszam .

-Zapomnijmy o tym "piłkarzu" i nie wracajmy do tego . Może faktycznie zareagowałam zbyt gwałtownie i emocjonalnie , ale teraz wszystko mnie denerwuje . - wyjaśniłam

-Ja też mam z tym problem .

-Mam nadzieję , że niebawem to minie .

-Kochanie , na prawdę przepraszam ...

-Powtarzasz się . - przerwałam mu

-Wiem , ale piłkarze to czasami wstrętne dupki .

-Nie da się ukryć . - zaśmiałam się cicho

-Twoja szczerość jest ... zbyt szczera .

-Dupek czy piłkarz , nie ważne . Ważne , że mój . - odparłam , a blondyn z uśmiechem na ustach mocno mnie przytulił

-Kocham Cię . - szepnął wprost do ucha 

-Też Cię kocham .

_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_
Cześć =)

Powiem wam , ze absolutnie nie podoba mi się ten rozdział : /

Ale ocenę zostawiam wam :D Przy 75 było 17 komentarzy , co mnie bardzo uszczęśliwiło , dlatego na koniec weekandu oddaje wam 76 . :D


PS. Pamiętajcie ... DZISIAJ FINAAAAAŁ :D . Kibicujemy naszym siatkarzom !! :D

#dobojuPolskoooo #FinałjestNasz #TheBest