Rozdział 78

... Po kilku minutach z kubkiem gorącego napoju poszłam na balkon . Usiadłam pod ścianą , a po chwili obok zjawił się on ... moje szczęście .

-Pomyślę , ale niczego nie obiecuję . - odparłam kładąc głowę na jego ramieniu .

-Chcę byś pojechała bo później możesz żałować . 

-Wiem .

***

25.06.2013 r.

-Dawaj, dawaj . Już jedenasta . - poganiałam blondyna , który pił jeszcze herbatę

-Już idę . 

-Yhyymmm . spóźnimy się przez Ciebie .

-Spokojnie wszystko pod kontrolą . - zaśmiał się i wziął kluczyki od mojego BMW - ... już , chodźmy .

Winda akurat była na piętrze więc nie musieliśmy na nią czekać . Lecz czas , który spędziliśmy zjeżdżając na dół dłużył się nie miłosiernie . Kiedy w końcu byliśmy już na parkingu pospiesznie wręcz podbiegliśmy do samochodu . 

-Nie lubię takich spotkań . - Reus przerwał ciszę i ruszył z piskiem opon 

-Ej , powoli ! Opony trochę kosztują . - zaśmiałam się 

-Biorę to na siebie . - puścił oczko i włączył się do miejskiego ruchu

-Ja też nie . - powiedziałam wracając do wcześniej poruszonej przez niego kwestii 

-Yyy , ale co .? - spytał

-Spotkań na lotnisku , niby to moje pierwsze , ale jakoś czuję , że nie przypadną mi do gustu .

-To też mój pierwszy raz odkąd tutaj jestem . - próbował dodać mi otuchy

-Nasz wspólny , pierwszy raz . - zaśmiałam się

-Tak .

Przez resztę drogi zastanawiałam się dlaczego nie wzięłam chusteczek ? To , że będę płakać jest bardziej niż pewne . Próbowałam też sobie to wszystko wyobrazić . My wszyscy i ta cudowna dwójka , która pójdzie do samolotu i .. no właśnie i co ? I tak po prostu w jednej z kolejek zagrają przeciwko sobie , przeciwko swoim przyjaciołom .? Właśnie ten etap w piłce nożnej jest najgorszy - transfer . Ta drastyczna zmiana otoczenia i opuszczenie klubu , przyjaciół , kibiców . Nie wiem jak jest w innych zespołach , ale w BVB jesteśmy rodziną . Jedną wielką rodziną . Kochamy się i wspieramy , a tutaj nagle dwóch naszych członków ma wyjechać ? Tak po prost ?

-Jesteśmy . - usłyszałam  blondyna .

Wzięłam głęboki oddech i wyszłam z auta . Marco po chwili zjawił się obok i złapał mnie za rękę . Razem kierowaliśmy się w stronę wejścia . Ja .. im bliżej drzwi lotniska tym bardziej się bałam. 

-Hej .! - zawołał ktoś za nami

-Marcel , Jenny . Cześć . - uśmiechnęłam się i przystanęliśmy by dołączyli do nas .

-Mam nadzieję , że się nie spóźniliśmy . - odparł Schmelzer 

-Też mamy taką nadzieję .

-Aha , czyli nie tylko my zaliczyliśmy poślizg . - zaśmialiśmy się razem

 Głęboki oddech i weszliśmy do środka , kilkanaście metrów od nas byli chyba wszyscy . Jedni siedzieli , drudzy stali . Dołączyliśmy do nich niespostrzeżenie . Przywitaliśmy się i jeszcze chwilę pogawędziliśmy.
-"Lot 578532 z Dortmundu do Hannoveru  ..." - po tych słowach każdy spojrzał na siebie 
-To powodzenia chłopaki . - jako pierwszy odezwał się Sebastian
I tak każdy z osobna żegnał się z Leinter'em i Bittencourt'em . Najbardziej było mi szkoda tego , że ich rozdzielą. Zdążyli się zaprzyjaźnić , a tu taki szok . Niestety . W końcu przyszła moja kolej.
-Co ja mogę wam powiedzieć ... szkoda , że tak mało czasu razem spędziliśmy , ale mam nadzieję , że nie raz będziemy się wspólnie bawić . - próbowałam wyjść jak najbardziej przekonująco i się nie rozpłakać 
-Tak , zawsze są jeszcze mecze reprezentacji .
-Dokładnie . Będę za za wami tęsknić . - przytuliłam ich oboje na raz .
-My też . - powiedzieli równo

***

(Nadal wieczór, herbata, balkon, Marcela i Marco)

-Wtedy był z nami Mario . - mówiłam patrząc w jeden punkt 

-Tak , a teraz czas na niego . - Reus delikatnie gładził moje udo

-Właśnie . Wspomnienia , smutek i łzy . Zwłaszcza dla Ciebie . - spojrzałam na niego 

-Nie tylko dla mnie , ale obiecał , że będzie nas odwiedzał . - uśmiechnął się

-Marco . Dlaczego udajesz twardziela ? - spytałam prosto z mostu

-Ja ? 

-Tak , nie widziałam jeszcze żebyś się w jakiś sposób podłamał , ale to normalne . - chciałam by "wyrzucił" z siebie wszystkie emocje , które wyraźnie go męczyły

-Robi się chłodno i późno . Chodź do środka .
                                    Blondyn pomógł mi podnieść zadek z kafelek i weszliśmy do mieszkania . Miał racje tu było o wiele cieplej . Wstawiłam pusty już kubek do zmywarki i przystanęłam na chwilę . Wzrok skierowałam na chłopaka , który był tuż przede mną . Czas się zatrzymał . Nie słyszałam już tego uciążliwie tykającego zegarka , samochodów sporadycznie przejeżdżających za oknem . Tylko nasze oddechy i my . Podszedł jeszcze bliżej i pocałował . Delikatnie , ale zarazem namiętnie . Objęłam go i dałam wolną rękę jego poczynaniom , w pełni świadoma tego co może się zdarzyć . Chciałam tego tak samo mocno jak on , ale czy jest to odpowiedni czas na tak wielki krok ? Nie wiem . Jednak przerwał patrząc mi głęboko w oczy , w taki sposób jakby chciał prześwietlić moje myśli . Hipnotyzował . W duchu zaśmiałam się z siebie przypominając słowa , które wypowiedziałam kilka lat temu "Mój chłopak będzie miał brązowe oczy ..."  . Mówiłam to patrząc na zdjęcie Gotze'go w internecie . Idol , wzór , marzenie . A tu proszę naprzeciw mnie stoi jego przyjaciel , który zdobył moje serce , ale czy w całości ? Gdzieś tam głęboko czułam coś także do Mario . Ten głos , cudowne oczy , które sprawiają , że dreszcze przechodzą mi po plecach , te zakazane pocałunki . Zgubiłam się sama w swoich uczuciach , ale miałam nadzieję , że gdy wyjedzie wszystko minie i skupię się jedynie na Reus'ie , który jest tutaj obok .
-Już 2 .? - odparłam przerywając panującą ciszę i spoglądając na zegarek za jego osobą
-Yhymm , a co powiesz na krótki spacer ? - spytał uśmiechając się
-Mówisz o spacerze do łóżka ? - odpowiedziałam pytaniem na pytanie
-Dokładnie tak .
-To jak najbardziej się zgadzam .
                                     Chwycił mnie za rękę i poszliśmy na górę . Może i miał rację - byłam zmęczona . Nie rozmową z Mario , a ostatnimi wydarzeniami .Gdy byliśmy już pod drzwiami sypialni , blondyn przystanął . Zastanawiałam się przez moment o co chodzi , ale stwierdziłam , ze chciał być kulturalny i puścić mnie w drzwiach więc wyminęłam go . Poczułam jednak szarpnięcie . Odwróciłam się i blisko spotkałam ze ścianą . Przede mną uśmiechnięty Marco . On blisko mnie , jego ręce na moich biodrach , a usta ... na moich . Zarzuciłam ręce na jego kark i trwaliśmy tak , łapiąc trwającą chwilę . W końcu przytulił mnie mocno i prowadził do sypialni . Szłam za nim nie przerywając pocałunków . Powoli , a łóżko było bliżej niż myślałam . Stał przy nim i opadł na materac ciągnąc mnie ze sobą .
-Ałć . - powiedział pod nosem
-Co się stało ? - spytałam , patrząc na niego z przerażeniem , a blondyn z pod głowy wyjął pilota od telewizora . Wybuchłam niepohamowanym śmiechem i położyłam się obok .
-To nie jest śmieszne . - powiedział poważnie , ale nie wytrzymał długo .
-Widzisz , kochany to był znak od losu , że mamy iść grzecznie spać .
-Dzięki Ci losie . - wycedził pod nosem
-Ale powiem , że ładnie to wszystko obmyśliłeś , a teraz idź się myj . -odparłam odwracając się w jego stronę
-Dobra , dobra . Już idę . - oczywiście przed pójściem skradł jeszcze całusa . Gdy nikł za drzwiami łazienki , ja postanowiłam nie tracić czasu i poszłam do gościnnej wziąć prysznic . I jak to często bywa odeszła ochota na sen . Liczyłam , ze szybko wróci . Po 20 minutach odświeżona wróciłam do sypialni , reprezentant Niemiec właśnie opuszczał łazienkę .
-Możesz .. ej , jak ? - spytał ze zdziwieniem .
-Gościnna . - odpowiedziałam krótko
-Osz Ty cwaniaro . - zaśmiał się i położył obok
-To idziemy spać . - stwierdziłam i przymknęłam oczy
-Marcela , mogę Ci coś powiedzieć ?
-Jasne . Coś się stało ? - oparłam się na łokciach i spojrzałam na niego
-Nie , tylko ... miałaś rację . - mówił wymijająco
-Ale z czym ? - pytałam dalej
-Że udaje . Tak na prawdę non stop po głowie chodzi mi Mario i ten transfer . Nie pochwalam , ale wspieram go . Przyjąłem to identycznie jak ty , ale zaparłem się w sobie , że nie dam się . Codziennie budzę się i wiem , że lada moment się wyprowadzi . Będzie daleko i nasze spotkania nie będą tak częste . - po tych słowach łza spłynęła po jego policzku
-Marco , damy radę . Przywykniemy . - uśmiechnęłam się i przytuliłam do niego

-To ja jadę . - zawołałam biorąc kurtkę i wychodząc z mieszkania
-Astonem ? - spytał gdy otwierałam drzwi
-Nie , Twoje dziecko zostawię , wezmę Lange Rover'a. - zaśmiałam się
-Okey , do zobaczenia ...
-Tak , tak wiem . Jedź ostrożnie . - skończyłam za niego
-Dokładnie . Kocham Cię . - podszedł jeszcze by mnie pocałować
-Ja Ciebie też .Pa . - rzuciłam i zamknęłam drzwi
                           Tak , za dwa dni Mario wylatuje do Monachium , ale zaczęłam już "żyć" normalnie . Od czasu imprezy pożegnalnej się nie widzieliśmy . Może to nie najlepiej , lecz dzięki temu nie myślę o transferze . Reus spotyka się z nim tak często jak tylko może , zawsze stara się mnie wyciągnąć z domu bym poszła z nim , ale udawało mi się jakoś wymigać . Teraz także , blondyn rano poinformował mnie , że Gotze wpadnie z wizytą . (tak dalej pomieszkuję u Marco) Na szczęście zadzwonił Jurgen , że na 10.35 jedziemy na spotkanie z panem Watzke i w ten sposób minę się z brunetem . Oczywiście musiałam wymyślić jakąś tanią wymówkę , ale piłkarz ją kupił i mogłam bez komplikacji pójść na rozmowę .
                            Czekając na windę , non stop spoglądałam na zegarek . Dziesiąta osiem , zaraz się spóźnię i znając życie zapewne zjawi się Mario . Bardzo mi zależało by nie wpaść na niego dlatego z podejrzeniem , iż w windzie jest właśnie on postanowiłam iść schodami .Niemal , że zbiegłam z drugiego piętra . Przystanęłam na chwilę by złapać oddech przy drzwiach prowadzących na parking .
-Cześć. - usłyszałam za sobą
-O nie . - powiedziałam po polsku bo już wiedziałam , ze mój plan się nie powiódł - .. Cześć . - dodałam
-Znowu znikasz ? - spytał prosto z mostu
-Co ? Ja ? Nie , skąd . Mam sprawę do załatwienia . - wymusiłam uśmiech
-Yhymm ... i tak od dwóch dni ?
-Tak się złożyło . Wybacz . - odparłam z ironią
-Borussia , unikasz mnie . - miał rację , rozgryzł mnie . No trudno .
-Dlaczego ? - teraz to ja zadałam pytanie
-Ty mi powiedz . - zbliżył się
-Sorry , muszę lecieć . - chciałam już się ulotnić lecz nie było mi to pisane, Gotze skutecznie mi to uniemożliwił przytrzymując za nadgarstek
-Proszę Cię , nie traktuj mnie tak . - mówił patrząc mi w oczy
-Na prawdę , muszę . - próbowałam nie pęknąć i ponownie się nie rozpłakać
-Jak chcesz . - powiedział zrezygnowany
-Na razie . - rzuciłam i zniknęłam za drzwiami zostawiając go na klatce
                            Cholernie dużo kosztowała mnie walka z samą sobą by się nie odwrócić w tył . By nie spojrzeć na niego . Może nie powiedział tego wprost , ale z kontekstu wynikało , że chciałby spędzić ze mną więcej czasu przed przeprowadzką . Bardzo chciałam by się mylił , lecz chyba miał rację . Nacisnęłam odpowiedni przycisk na kluczyku samochodu by centralny zamek się otworzył i wsiadłam za kierownicę . Oparłam głowę o zagłówek i uświadomiłam sobie , że tak ... pragnę się z nim spotykać kilka razy dziennie , ale nie dopuszczałam do siebie chociażby myśli . Zaczynam się od niego "odzwyczajać" , a przez częste spotkania na nowo bym się przywiązała do jego głosu , oczu , śmichu , rozmów i naszych tradycyjnych już maratonów z filmami , a zwłaszcza z najlepszym "Trzy metry nad niebem" . Wiedziałam , że moja metoda raczej nikomu nie przypadnie do gustu , ale była jedyną jaką wymyśliłam . Spotkania z Mario ograniczyć do minimum , a później po prostu jakoś przetrwać .
                              Potrząsnęłam głową , przekręciłam kluczyk w stacyjce , pierwszy bieg i ruszyłam prosto na Signal Iduna Park . Już dziesiąta dwadzieścia mam dziesięć minut by nie spóźnić się na spotkanie . Lepiej żebym zdążyła bo pan Watzke raczej nie będzie zadowolony jak nie przybędę na czas . Dzięki Bogu na mieście nie było dużego ruchu i punkt 10.27 zaparkowałam przed gmachem stadionu . Wzięłam torbę z siedzenia pasażera i wysiadłam z auta , w biegu naciskając przycisk by Lande Rover "się zamknął" . Najszybciej jak potrafiłam pędziłam przed siebie . Udało się . Trzydzieści minut po dziesiątej lub jak kto woli za trzydzieści minut jedenasta zapukałam do drzwi z napisem "J.Watzke" . Gdy tylko słyszałam "proszę" weszłam do środka gdzie czekał już Jurgen i ... no właśnie , kim był ten nieznany mi ktoś ? Przez chwilę mu się przyglądałam . Wysoki , ciemne włosy i zielone oczy , szczupły , ale nie tak jak chłopcy w klubie . Uśmiechnięty i jego styl ubierania .. jak to w liceum . Na oko w moim wieku czyli lat dziewiętnaście (nie podaje zdjęcia bo w ten sposób każda z was może sobie go wyobrazić na swój sposób) . Może to nowy piłkarz , zastępca Gotze , który będzie reprezentował żółto-czarne barwy w nowym sezonie . Ale nie , nie wygląda na piłkarza .
-Dzień dobry . - uśmiechnęłam się
-Dzień dobry . Usiądź z nami . - odparł wskazując na wolne miejsce obok Klopp'a -... Jesteśmy już w komplecie więc możemy zacząć . - dodał bardzo poważnie
-Mogłaś zadzwonić bym podjechał . - powiedział cicho ojczym
-Byłabym szybciej , ale Mario mnie zatrzymał . - wyjaśniłam i skupiłam się na "zebraniu"
-Tak więc ... to jest Tim Arens . - i już wiedziałam jak nazywa się tajemniczy ktoś , także się przedstawiłam i słuchałam dalej - ... Tim będzie Twoim kolegą na studiach . Będziecie należeć do jednej grupy tam i odbywać razem staż tutaj .
                                 Dalej było już tylko gorzej , w sensie nudno . Raz jeszcze wysłuchałam co będzie należało do naszych obowiązków , że istnieje możliwość pozyskania pracy w Borussii gdy się sprawdzimy . To , że jeździmy za drużyną niemal wszędzie (oczywiście o ile szkoła pozwoli) znaczy : obozy i zgrupowania klubu , mecze każde (towarzyskie , ligowe , pucharowe , itp ) . Rozmowy z chłopakami przed meczami i po nich w ramach praktyki z psychologii oraz możliwość spróbowania swoich sił w przeprowadzeniu wywiadu po meczu . I tak dalej , i tak dalej . Tim .. także dostał torbę z klubowymi rzeczami , mi. z dresem .
-To do zobaczenia w Austrii . - Watzke uśmiechnął się i po godzinie mogliśmy opuścić gabinet
-Do widzenia . -odwzajemniliśmy gest
-Marcela . - powiedział niepewnie Tim
-Tak ? - odwróciłam się i spojrzałam na niego
-Miło mi Cię poznać . - uśmiech zawitał na jego twarzy
-Mi też , mam nadzieję , że będziemy się dogadywać . - odparłam
-To do zobaczenia .
-Do zobaczenia .
                                 Okey , ten koleś jest miły , ale chyba za bardzo . Liczę , że poznamy się lepiej w Austrii no i mam znajomego na wykładach . Zawsze to lepiej niż jak bym nikogo nie znała . On poszedł najprawdopodobniej na autobus , a my z Jurgenem na parking . Szczerze mówiąc nie wiedziałam po co ja tam byłam , ale jak mus to mus . Może chcieli zapoznać mnie z nowym nabytkiem . Wiedziałam jednak , że wielkimi krokami zbliża się 5 lipca . Czyli oficjalnie będziemy praktykantami , a później tuż przed rozpoczęciem nowego sezonu będziemy zaprezentowani jako część zespołu . Na samą myśl mam ciarki i ten nieprzyjemny ból brzucha , spowodowany stresem.
-I jak Ci się podoba nowy kolega . - zagadał Kloppa
-Taki ... jakiś dziwny , ale to może przez to , że pierwszy raz się widzieliśmy . - odparłam
-Miły chłopak , widziałem się z nim tydzień temu . Też jest kibicem Borussii więc dogadacie się .
-Mam nadzieję .
-Przyjechałaś z Marco ? - spytał wyraźnie zdziwiony na widok samochodu blondyna
-Nie , sama . - podniosłam w górę rękę , w której trzymałam kluczyki .
-Aha , to może wpadniesz do domu ? Mama nic nie mówi , ale stęskniła się za tobą . - odparł
-Co ? Mama ? Stęskniła ? Żartujesz . - powiedziałam z niedowierzaniem
-Serio , to jedziemy ?
-Okey i tak muszę coś ze sobą zrobić . - uśmiechnęłam się i otworzyłam samochód
-Dlaczego ?
-Mario jest u Marco . - wyjaśniłam krótko .
-Unikasz go ? - zadał kolejne pytanie
-Od razu unikasz .. przyzwyczajam się do jego nieobecności .
-Chyba nie muszę Ci mówić , że żałuje ...
-Tak , tak , że wcześniej mi nie powiedział . To jedziemy ? - przerwałam mu
-Jasne . - uśmiechnął się i wsiedliśmy do samochodów .
                                 Tuż za bramą parkingu stało kilka pojazdów . Nie widziałam ich tutaj wcześniej więc olałam sprawę , ale gdy już opuściłam teren Borussii , przeraziłam się . Było tam chyba z dwudziestu fotografów . Wiedziałam , że biedacy myślą , iż ja to Reus , ale cóż . Zrównałam się z Kloppem , a ten wskazał ręką na siebie i w prawo , a później na mnie i w lewo . Co znaczyło , ze się trochę zabawimy z plotkopisarzami . Zrobiłam jak prosił i oboje na pełnym gazie ruszyliśmy do domu . Ja jechałam dobrze znaną mi drogą , natomiast Jurgen miastem . Widziałam , że kilka z aut jedzie za mną więc przyspieszyłam doskonale wiedząc , że gdy tylko wjadę na nasze osiedle oni niestety będą zmuszeni zrezygnować . To był jeden z plusów strzeżonych osiedli . Tak też się stało . Pan ochroniarz od razu zatrzymał fotoreporterów , a ja spokojnie podjechałam pod dom , gdzie stał już samochód ojczyma .
-Siemaneczko . - zawołałam gdy weszłam do środa
-Marcela ? - usłyszałam głos mamy
-To ja . - odparłam wchodząc do kuchni .
-Jak ja się za tobą stęskniłam . - od razu się do mnie przytuliła , a ja spojrzałam wymownie na siedzącego przy stole trenera .
-Mamo , przecież ja się nie wyprowadziłam . Po protu od kilku dni jestem u Marco , wrócę do Was za kilka dni . - uśmiechnęłam się - ... Tatko, szybki jesteś - zawołałam
-Lata praktyki . - powiedział , a po chwili się zaśmialiśmy
                                     Rodzinne pogawędki , herbatka i jak się okazało obiad . Nie wierzyłam w to jak zachowuje się mama . Nie ona , podmienili mi mamę !!! Miła , uśmiechnięta i ciekawa co robię , co dzieje się u Marco . Szok , jeszcze tydzień temu najchętniej by mnie komuś oddała , a tu proszę . Kuracja szokowa jest super . Chyba muszę zaproponować Reus'owi , że będę częściej u niego zostawać bo wtedy z przyjemnością wracam do domu . Pewnie sam nie uwierzy jak mu powiem , że moja rodzicielka była tak miła , a nawet mnie przytuliła . o.O .I to bez żadnych kazań i uwag . Niesamowite .
                                       Spędziliśmy tak całe południe . Było fajnie , a nawet bardzo , ale to co dobre szybko się kończy . Z nadzieją , że przyszły gracz Bayernu opuścił już mieszkanie Marco zaczęłam się zbierać do wyjścia .
-Będę już lecieć . - powiedziałam wstając z miejsca
-Już ? - rodzicielka wyraźnie posmutniała
-Tak , powiedziałam Marco , że wrócę za godzinę . - skłamałam , ale to była chyba jedyna szansa na wyjście z domu
-A ... Marcela muszę Ci coś powiedzieć . - odparł zakłopotany Jurgen
-Słucham .
-Jutro Borussia wzbogaci się o trzech nowych piłkarzy . - wydusił z siebie z udawanym uśmiechem
-Trzech straciła to trzech zyska . - powiedziałam ironicznie pod nosem
-Są sympatyczni , będą do nas pasować .
-Yhymm , zobaczymy . Spadam . Pa - uśmiechnęłam się i wyszłam
-Narazie . Pozdrów Marco . - zawołali
                                         Gdy byłam już na zewnątrz , myślałam o tym co powiedział Klopp'o ... nowi zawodnicy ? Chyba teraz właśnie doszło do mnie , że Mario serio już nie będzie . Do teraz jeszcze gdzies tam w środku wierzyłam , że jednak zostanie .Wsiadłam do auta gdzie podobnie jak rano oparłam się wygodnie i myślałam jak to będzie . Obóz w Austrii i Ci nowi , zapewne będą się starać być mili , ale nie wiem czy odpłacę tym samym . Najchętniej oddała bym ich , mimo , że się nei znamy , a wzięła z powrotem Gotze . W końcu ruszyłam przed siebie , ruchem ręki pożegnałam portiera i obrałam cel : mieszkanie Reus'a . Pojechałam dłuższa drogą . Przez centrum , kompletnie zapomniałam o fotoreporterach i cholernie skupiłam się na tym by nie zabłądzić . Był spory ruch więc wlokłam się za pozostałymi uczestnikami ruchu . Jednak przejeżdżając obok jednego z parków , zauważyłam znaną mi sylwetkę , siedząca na ławce. Nie wiele myśląc , a podświadomie czując , że coś się stało , zaparkowałam na pierwszym wolnym miejscu . Czym prędzej podeszłam do niego .
-Felix ? - spytałam kucając przed nim
-Marcela . Cześć - odpowiedział bez entuzjazmu ze spuszczoną głową
-Cześć , dlaczego tak sam siedzisz ?
-Tak jakoś .
-Chodź odwiozę Cię do domu . - zaproponowałam
-Nie , jeszcze chwile tu posiedzę .
-Jest zimno , a ja mam samochód . - uśmiechnęłam się
-Naprawdę , poradzę sobie .
-Felix coś się stało ? - zadałam kolejne pytanie wyczuwając , że chłopak wyraźnie chce mnie zbić z tropu
-Nie . - powiedział za wszelką cenę unikając mojego spojrzenia
-Ej , spójrz na mnie . - po chwili ciszy , w końcu zerknął niepewnie -... Matko , Felix co się stało ? - miał niezłe limo pod okiem i rozbitą brew
-Nic .
-Yhymm , chodź zawiozę Cię . - tym razem powiedziałam to bardziej stanowczo i w końcu zrezygnowany Gotze powędrował ze mną do auta . Wsiedliśmy do środka . Początkowo panowała cisza . Nie wiedziałam czy zadzwonić do Mario czy może lepiej nie .
-To jak powiesz mi ? - odezwałam się w końcu i włączyłam do ruchu
-Takie wariacje w szkole . - uśmiechnął się
-W to , że w szkole jestem w stanie uwierzyć , ale w wariacje raczej nie .
-Okey , pobili mnie w szkole . - odparł cicho , wręcz wyszeptał
-Co ? Dlaczego ? - ponownie zapanowała cisza , a mi w głowie zaświtało - ... przez Mario ? - spytałam
-Tak jakby .
-Nie mogą pojąć , że przenosi się do ... Bayernu ?
-Powiedzieli " Wynoś się stąd , razem ze swoim braciszkiem " - zacytował
-I niech zgadnę , nikt jeszcze nie wie o "wariacjach w szkole" ?
-Nie .
-Dobra , pogadam z Mario . - i tak to już jest . Unikanie go już tak dobrze mi szło , a tu proszę , Pobity Felix , znając życie nie przyzna się nikomu , że pobili go właśnie z winy bruneta . Dlatego to ja jestem skazana na rozmowę z byłym graczem BVB .
-Może lepiej nie ? - spytał gdy byliśmy już pod jego domem
-Felix muszę z nim porozmawiać . Rodzicom i Fabianowi możesz opowiedzieć bajkę o zabawie , ale on musi wiedzieć . Teraz chodź , przemyjemy tą brew . - uśmiechnęłam się i opuściliśmy auto
                              Młody miał szczęście nikogo nie było jeszcze w domu . Miał więc czas by wymyślić jakąś dobrą historyjkę . Było mi go szkoda bo przecież nic nie zawinił , a oberwał . Nie rozumiem też zachowania jego kolegów . Jeśli mieli coś do Mario mogli z nim porozmawiać , na pewno mają adres , ale woleli wyżyć się na słabszym .
-Macie apteczkę ? - spytałam gdy weszliśmy do środka .
-Tak , zaraz przyniosę . - odparł i poszedł do kuchni . Ja usiadłam na kanapie w salonie i czekałam na niego
-Wystarczy gaza , woda i plaster . - zawołałam gdy nie było go już przez dłuższy czas
-Okey , mam . Ale wiesz , że dam sobie radę . - mówił dołączając do mnie
-Wiem , ale ... daj . - powiedziałam z uśmiechem i na początek obmyłam niewielkie rozcięcie wodą utlenioną .
-Ałć . - jęknął
-Przepraszam , ale chwilę będzie piekło . Powiedz mi ... ten co się pobił , też tak wygląda ? - zadałam nieco luźniejsze pytanie
-Było ich dwóch , ale chyba wyglądają trochę gorzej . - odparł z nutka tryumfu w głosie
-To dobrze . Proszę gotowe . - uśmiechnęłam się przyklejając plaster
-Dzięki .
-Jeśli chciałbyś z kimś kiedyś pogadać to dzwoń .
-Będę pamiętał . Bo wiesz , każdy inaczej przeżywa ten transfer . Ja wiedziałem o nim wcześniej i tak trochę już jestem przygotowany na to , że on będzie tam . Narazie nie chciałem się przenosić do Monachium , choć były już takie spekulacje byśmy wszyscy tam zamieszkali , ale ... póki co zostajemy , Nie wiem na jak długo bo może od nowego sezonu lub w połowie się przeprowadzimy . Z jednej strony będzie fajnie bo nikt nam nie będzie mówił , że Mario zdradził Borussię , ale z drugiej ... to tutaj mam przyjaciół . - młody Gotze najwyraźniej potrzebował rozmowy tu i teraz
-Masz rację . Sama dowiedziałam się kilka dni temu i szczerze ... najlepiej zrobiłabym mu krzywdę . Nigdy nie zaakceptuję jego wyboru i nigdy mu tego nie wybaczę , tym bardziej , że to Ty chyba najbardziej ucierpiałeś , ale to jest mój przyjaciel . Musze jakoś przywyknąć , że nie będę się cieszyć z jego bramek , ani widzieć kilka razy dziennie .
-Mnie też zszokował , gdy powiedział , ze rozmyśla nad ofertą Bayernu . Rozumiem kibiców , ale z drugiej strony ...
-Taka jest piłka . - skończyłam za niego
-Właśnie , ja pewnie też kilka razy jeszcze zmienię klub , ale chyba powiem o wszystkim wcześniej bo wyjście jakie wybrał mój mądry brat chyba nie było najlepsze .
-Dokładnie . Zrobił źle nic nie mówiąc , wszyscy poczuli się zdradzeni i wątpię czy kiedy kolwiek będą mieli do niego taki respect jaki mieli .
-I to jest najgorsze . Marcela , dziękuję . Że pogadaliśmy , ze mnie wysłuchałaś . - powiedział przytulając się co bardzo , bardzo mnie zaskoczyło
-Nie ma za co . Polecam się .
-Jestem . - usłyszeliśmy ten cudowny głos , autora całego zamieszania w Dortmundzie .
-Siema . - odpowiedział Felix i poszedł do kuchni
-Marcela ?! - nie krył zdziwienia 
-Jak widać  . - podniosłam się z kanapy
-Coś się stało ? - spytał podchodząc bliżej
-Tak , musimy pogadać . - powiedziałam to tak oschle i poważnie , że sama byłam zdziwiona
-Okey , chodźmy do mnie . - zdziwiony puścił mnie przed sobą

_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_
TADAAAAAAAAM :D
Mamy to 78. już niedługo 80 , a tam ... chwila , na którą czeka może mniejsza część z was (nie będzie to noc Marco i Marceli :P ) , ale rozdział już mam i powiem , że wyszedł tak jak chciałam . :D , ale na niego musicie poczekać :D

Wracając do 78. on wygląda tak jak chciałam pisać od początku czyli duuuużo opisów , mniej dialogów . Nie wiem jakie wy wolicie .? 

Dziękuję za wiele ciepłych i miłych słów o blogu jakie zamieszczacie w komentarzach , których i tak (wiem jestem bezpośrednia) jest mało ... jak na to , że czyta go tyle osób :( :'( , ale może dacie radę na więcej ... spójrzcie wstecz ... 26 komentarzy :D Było nie lada wyczynem :) Uda się wam to powtórzyć ? (Łącznie wszystkich komentarzy mama ... 955 )