Rozdział 46

-Jestem .!!! - zawołałam zdejmując buty .
-Marcela , chodź zobacz kto przyjechał . - usłyszałam mamę
Oczywiście byłam ciekawa kto nas odwiedził .
-Cześć . - uśmiechnął się gość , a ja nie mogłam uwierzyć własnym oczom .
-Cześć . - odpowiedziałam szeroko się uśmiechając .
Stałam i nie wierzyłam . On naprawdę tu jest . Stoi i patrzy na mnie , a ja... jak słup . Na szczęście po chwili ogarnęłam się i podeszłam , mocno go przytulając .
Tak , to był mój najukochańszy wujek Wojtek . Ten sam , który odwoził nas na lotnisko gdy wylatywałyśmy tutaj . Bardzo za nim tęskniłam i nie spodziewałam się , że nas odwiedzi . Wiem , że kibicuje BVB i początkowo nawet dziwiłam się , że nie przyjeżdżał , ale później nie myślałam o tym . W końcu wiedział z kim związała się jego siostra , że niebawem będzie żoną Jurgena Klopp'a . Byłam przeszczęśliwa gdy go zobaczyłam , jest jedną z najważniejszych osób w moim życiu . Zawsze spędzałam z nim dużo czasu , teraz stoi tutaj , a ja tonę w jego objęciach .
-Jak ? Kiedy ? Skąd ? Na jak długo przyjechałeś ? Dlaczego nic nie mówiłeś , że będziesz ? - zarzuciłam go gradem pytań . Gdy bym wiedziała , że przyjedzie to czekała bym na niego od tygodnia .
-Sam nie wiedziałem . - zaśmiał się . - Jutro już jadę , ale musiałem skorzystać z okazji i was zobaczyć.
-Co ? Dlaczego ? Nigdzie nie jedziesz , nie puszczę cię . - jeszcze mocniej go przytuliłam
-Obiecuję , że będę was odwiedzał częściej .
-Może co tydzień , albo chociaż co dwa . Kiedy chłopcy będą grać w Dortmundzie .? - zaproponowałam
-Dobry pomysł .Jak tylko uda mi się kupić bilety to będę . - uśmiechnął się wujek
-Chyba żartujesz , że będziesz kupował bilety . Gwarantuję Ci , że będziesz je miał . - wtrącił się Jurgen
-To załatwione . Dzięki tato . - uściskałam go
-Siadajcie , zrobię herbaty i porozmawiamy . - tym razem mama zabrała głos i po chwili zniknęła w kuchni
Siedzieliśmy i głównie słuchaliśmy wujka . Co u babci i reszty . Później  zmiana i to my opowiadaliśmy co u nas . Musiałam się pochwalić , że mam takich cudownych przyjaciół jak chłopaki i WAG's . Oczywiście mówiłam mu wszystko , po za małymi szczegółami w relacjach Ja-Marco czy Ja-Mario . :) Dowiedział się również o studiach jakie niebawem rozpocznę i jako nieliczny był zachwycony z kierunku jaki wybrałam . Zawsze mówił , że mam robić co kocham , a nie patrzeć na to co mówią inni .Mogłam tak gadać i słuchać na zmianę , ale zadzwonił mój telefon . Spojrzałam na ekran ... Mario .
-Halo . - powiedziałam odbierając połączenie
-Tym razem to ja . - zaśmiał się -Jak masz czas to możemy iść na kort ... poćwiczyć .
-Okey , o której ? -zapytałam mając pewien pomysł
-Wiesz ... ja już jestem . 
-Aha , to zaraz będę . - uśmiechnęłam się sama do siebie
-Dobrze . - odparł i się rozłączył
Schowałam telefon do kieszeni i dołączyłam na chwilę do reszty .
-Wujek , słuchaj . Chcesz poznać Mario ? To właśnie masz okazję . - spojrzałam na niego
-To znaczy .?
-Czeka na korcie , możesz iść ze mną . - uśmiechnęłam się
-Bardzo ciekawa propozycja .
-To idziesz czy później dołączysz ? - spytałam
-Jak się spieszysz to idź , przyjdę jak skończę . - wskazał na kubek z herbatą
-Dobra , to ja spadam . W razie czego dzwoń , ale kort jest blisko więc powinieneś trafić . - krzyknęłam na odchodne .
Było ciepło więc nie brałam bluzy . Szłam sobie sama , przez oświetloną uliczkę osiedla . Kort był niedaleko , z oddali było widać świecące się tam lampy i białego Mercedesa Mario . Po ok.10 minutach byłam na miejscu . Bezszelestnie weszłam przez furtkę na sztuczną trawę , Gotze mnie nie zauważyła . Dalej robił te wszystkie niepojęte dla mnie triki z piłką . Nie żebym nic nie potrafiła , ale moje umiejętności , a jego to dwie odległe galaktyki . Stałam chwilę , dopóki piłka potoczyła się wprost pod moje nogi .
-Ooo. Już jesteś , nie słyszałem jak przyszłaś .
-Wiem . - powiedziałam krótko
-Wybacz , że tak spontanicznie , ale .. - zaczął
-Spokojnie . Przecież sama chciałam się nauczyć . - przerwałam mu
-To dobrze . - uśmiechnął się
-A właśnie bo wiesz ... przyjechał dzisiaj mój wujek . Sama nie wiedziałam , że nas odwiedzi , ale nie o to chodzi . On jest ... no wiesz kibicem Borussii i dołączy do nas . - spojrzałam na niego
-To fajnie . - ponownie na jego twarzy zawitał uśmiech
-Czyli nie masz nic przeciwko ? - chciałam się upewnić
-No coś ty . Żartujesz . Na pewno jest fajnym gościem . - zaśmiał się
-Nawet nie wiesz jak bardzo .
-To zaczynamy ?  - spytał
-Właśnie , pewnie . Tylko błagam ... powoli .
-Postaram się .
Mario wziął piłkę i ... wyglądało to świetnie , ale czy dam radę .? Wątpię , ale noc jest długa . :)
-To jest wbrew pozorom prościzna . Z resztą wszystko jest proste .
-Ta .. dla ciebie na pewno . - powiedziałam ironicznie i podeszłam do piłki .
-Poczekaj , mam jeszcze jedną , ale w bagażniku . - odparł i poszedł do auta . Po chwili wrócił z potrzebnym atrybutem
-Robisz tak , tak i tak . Tylko , że nogą musisz szybko okrążyć piłkę . - wyjaśnił , w skrócie
Spojrzałam na tę piłkę i starałam się rzucić na nią urok by się udało . Chociaż raz . Bardzo mi się ta sztuczka podobała i postawiłam sobie za cel opanowanie jej . Później przyjdzie czas na inne .
-No dawaj , dasz radę . - wspierał mnie .
To , że za pierwszym , drugim , piątym razem mi nie wyjdzie to można było przypuszczać . Nawet rzucanie tego uroku nic nie dało bo za nisko lub za wysoko podbijałam piłkę .
-Cholera jasna .! - zaklnęłam
-Borussia , spokojnie . Nie denerwuj się , tylko skup . Popatrz jeszcze raz . - powtórzył to .. wszystko jak najwolniej mógł .
-No dobra , czaję . Wiem o co chodzi . - prawdą było to , że rozumiem bo to nie było skomplikowane , ale w praktyce wyglądało to nieco gorzej .
-Głęboki oddech i dajesz . - rozluźniony Gotze usiadł sobie i patrzał .
Oczywiście ... nie wyszło . Nie mam pojęcia dlaczego , robiłam wszystko jak mówił .
-Już wiem dlaczego mi nie wychodzi . - doznałam olśnienia .
-Dlaczego ?
-Bo ty się patrzysz . Stresujesz mnie . - wyjaśniłam
-Taaak ? - ponownie spytał niepewnie
-Tak . Odwróć się i spróbuję . Zobaczymy . - poprosiłam
Po chwili Mario się odwrócił , ja wzięłam głęboki oddech i ...
-Aaaaa .!!! Mówiłam ! Udało się . - tak udało się , nie był to żart . Taka była prawda .
Byłam szczęśliwa jak bym co najmniej wygrała szóstkę w totolotka . Wiem , mogło to wyglądać głupio , ale zrobiłam to co on .
-Brawo . - usłyszałam za sobą .
Oboje się odwróciliśmy .
-Wujek .! Widziałeś ?! - spytałam podekscytowana
-Tak . Ładnie . - uśmiechnął się
-A właśnie , Mario to jest mój wujek ... Wojtek , o którym mówiłam . Tobie chyba go nie muszę przedstawiać . - zaśmiałam się
-Dobry wieczór . - Gotze podał rękę i uśmiechnął się
-Cześć . - wujek odwzajemnił gest
-To widzę , Marcela uczysz się sztuczek .? - dodał po chwili
-Tak , przynajmniej próbuje , ale jak on patrzy to mi nie wychodzi . - wskazałam na bruneta
-Nie dziwię się , mi też by nie wyszło . Pod okiem takiego trenera , podobnie jak ty bym miał małego stresa . - zaśmiał się
-Borussia , znaczy Marcela dobrze gra w piłkę , nawet grywa z nami na treningach . - do rozmowy dołączył się Gotze .
-O proszę .  To super . Może zostaniesz piłkarką . - spojrzeli na mnie oboje .
-Pewnie , w marzeniach . - zaśmiałam się ironicznie .
-Wy sobie pogadajcie , a ja poćwiczę . Tylko się odwrócić . - dodałam
Mario z wujkiem zaśmiali się i odeszli kawałek , konkretnie usiedli na ławce . Cieszyłam się , że wujek poznał jednego z piłkarzy BVB . Na pewno jest szczęśliwy bo nie jeden kibic chciał by chociaż zobaczyć , a co dopiero poznać piłkarza swojego ukochanego klubu .
                 Oni sobie rozmawiali . Za pewne Wojtek wypytywał go o plany , jak to jest grać w takim klubie . Na bank nie obeszło się bez gratulacji za sprawą dojścia do finału Championes League . Znam wujka na wylot (można tak powiedzieć) Jesteśmy prawie identyczni . Lubimy to samo , jemy to samo , słuchamy tej samej muzyki , kibicujemy tym samym zespołom . Jest serio super gościem i cieszę się , ze akurat częścią mojej rodziny . Oboje gawędzili , a ja ćwiczyłam . Wychodziło nie najgorzej . Oczywiście raz się udało , a dwa nie , ale to wszystko da się dopracować . Najważniejsze , że wiem co robiłam źle i jak to poprawić . W razie czego mogę poprosić o pomoc Jurgena , w końcu też był piłkarzem i zapewne wie jak robić te wszystkie triki .
                      Po ok. 30 minutach ćwiczeń , poczułam zmęczenie . Poddałam się więc i zakończyłam lekcję pierwszą . Dołączyłam do facetów .
-No dobra , ja skończyłam . - oświadczyłam siadając obok Mario
-Dobrze ci szło . - uśmiechnął się młodszy
-Ooo nie , podglądaliście . - udałam obrażoną .
-Ale tylko troszeczkę .:) Poćwiczysz jutro , następnym razem będzie idealnie i będziemy się uczyć czegoś nowego
-Bardzo cię wujek męczył ? - spytałam
-Nie , rozmawialiśmy ...
-O piłce , tak wiem . Wy o niczym innych nie mogliście rozmawiać . - dokończyłam zdanie za niego .
-To ja może już wam nie będę przeszkadzać . Pewnie chcecie pogadać . - wtrącił się wujek
-Okey , zaraz też przyjdę . - uśmiechnęłam się
Wujek opuścił teren kortu, a my siedzieliśmy nic nie mówiąc . Trochę niezręcznie , ale miło :)
-Faktycznie bardzo pozytywny facet . - przerwał ciszę Gotze
-Mówiłam . Szkoda , ze jutro już wraca do Polski . - posmutniałam
-Nom , ale jutro będzie fajny dzień .
-Tak , na pewno . Kupiłeś już prezent ?
-Yhymm , Jacka Danielsa . - uśmiechnął się
-Też mu kupiłam procenty . :D
-Czyli nie zabraknie . A jak facebook ?
-Nie wiem bo nie zaglądałam , ale muszę coś z tym zrobić .
-Coś ci pokaże . - wyciągnął telefon , a po chwili zalogował we wspomnianym portalu
-Widzisz , wszystko po blokowane i jest jako tako spokój . - dodał
Faktycznie na jego profilu była zablokowane wszystko co możliwe i nie miał tylu powiadomień co ja nie wspominając o zaproszeniach .
-Też muszę tak zrobić .
-Ale poczekaj , zobacz tutaj . - teraz przełączył się na swojego fanpaga , niektórym znanego jako oficjalna strona na fejsie
O tak , tam było powiadomień o kilka razy więcej od moich .
-Dobry jesteś . - zaśmiałam się .
-Kurcze to już po dwunastej . - zdziwiłam się zerkając na godzinę
-Troszkę zleciało . - zaśmiał się
-To ja się zbieram do domu . - wstałam z ławki
-Poczekaj podwiozę cię . Chyba nie myślisz , że puszczę cię samą . - spojrzał na mnie spojrzeniem starszego brata
-Okey , nie będę się kłócić bo siłą mnie zapakujesz do auta .
-Co racja to racja . Wsiadaj .
                       Po chwili byłam już domu , w kuchni siedział jeszcze Jurgen .
-Już jestem . A ty ... dlaczego nie śpisz .? - spytałam bo zazwyczaj o tej porze był już na górze
-Zgłodniałem . Ale ciii . - szepnął
-Aha , rozumiem . Ja idę spać dobranoc . - zaśmiałam się
-Dobranoc .
Dlaczego cicho ? Bo mama nie pozwala podjadać , healthymania trwa . Jak głoszą prawie wszystkie zasady zdrowego odżywiania nie można podjadać wieczorami , tym bardziej w nocy bo to nie zdrowo . Najwidoczniej Klopp'o musi uzupełnić zapasy :) Mama jak by wiedziała to by się zezłościła i to bardzo , a w ramach "nagrody" gotowała by jakieś szpinaki czego oboje nienawidzimy . Często tez bywa tak , że gdy rodzicielka wyjeżdża gdzieś w delegacje na cały dzień lub kilka to ja przejmuję pałeczkę w kuchni i porezentuję Jurgenowi przepyszną , polską kuchnię . Moim daniem popisowym jest schabowy , którego ojczym także uwielbia , ale to jest nasza tajemnica , o której nikt nie może się dowiedzieć :)
                  

-Marcela !!! Ania przyszła . - usłyszałam wołanie mamy z dołu .
Tak leżałam jeszcze w łóżku , spałam w najlepsze , ale nie . Po co spać trzeba biegać .
-Już , dajcie mi 15 minut . - zawołałam od niechcenia .
Kierunek jak co dzień . Łazienka , szybki , rozbudzający prysznic , później dres . Słońce świeciło więc , zamiast legginsów , nałożyłam krótkie spodenki .Zeszłam na dół , a tam stała już Ania ze szklanką ciepłej wody z cytryną .
-Cześć - uśmiechnęłam się
-Siemka , proszę bardzo pij . - podała mi trunek
Nie przepadałam za nim , ale wypity jednym duszkiem nie jest najgorszy .
-Grzeczna dziewczyna . - zaśmiała się Lewandowska
-To idziemy . - dodała , nie czekając na moje słowa sprzeciwy , pociągnęła mnie za rękę . I w ten oto sposób znalazłam się na zewnątrz .
Bieganie , rozciąganie , bieganie , ćwiczenia i tak w kółko . Tak , chciała bym być taka jak ona , ale czasami się po prostu nie chce . Brak chęci , motywacji . Brak wszystkiego , ale bywają tez dni kiedy wręcz czekam na aż Lewandowska przyjdzie i pójdziemy trenować . Może problem polega na tym , iż ona ćwiczy bądź co bądź już 15 lat , a ja dopiero zaczynam . Nie wiem , zobaczymy później jak będzie ze mną . Mimo wszystko jestem jej wdzięczna , że wyciąga mnie na to poranne bieganie bo inaczej sama bym się chyba nie zmotywowała do takiego wyczynu .
-Ania , wiesz muszę ci podziękować . - mówiłam zmęczona
-Za co ?
-Że mnie tak męczysz . - zaśmiałam się
-Nie ma za co . Każdy potrzebuje motywacji .:)
-To może w ramach wdzięczności zostaniesz i napijemy się ... wody ? - zaproponowałam kiedy zorientowałam się , że jesteśmy już pod domem
-Okey , ale na chwilkę . - uśmiechnęła się
Jak mówiłam , nalałam do szklanek wody , oczywiście z filtra bo taka najzdrowsza .
-Mam nadzieję , że nie wybierasz się do Reus'a w dresie ? - zaśmiała się
-Przyznam , iż rozważałam taką możliwość , ale chyba jednak nie .
-No i dobrze bo sama bym cię ubrała .
-Ale wiem jedno ... nie ubieram butów na obcasie .
-Zobaczymy . - spojrzała na mnie
-Chodź do pokoju , znajdziemy ci coś ładnego . - dodała
-Yyy , dobra .
Nic nie miałam do stracenia , mogłam jedynie stracić . Ania ma już trochę wprawy w dobieraniu ciuchów na różnego rodzaju okazje więc na pewno wymyśli mi jakąś ciekawą stylizację na wieczór . Poszłyśmy na górą , a brunetka nie czekając podążyła do garderoby . Szukała , ja wolałam nie przeszkadzać bo wejście jej w drogę może skończyć się prawym sierpowym .:) Jeszcze chcę pożyć więc oparłam się o ścianę i przyglądałam jej poczynaniom .
-To nie , to też nie . Ooo to jest fajne , ale trzeba jeszcze jakieś spodnie znaleźć . Albo nie poczekaj te spodnie są super , ale ta koszulka nie pasuje .- przebierała koszulki i spodnie .. wszystko
-To może stwórz kilka zestawów i wybierzemy jeden . - zaproponowałam zachowując bezpieczną odległość
-Dobry pomysł to masz . - wręczyła mi koszulkę i spodnie , o których wcześniej wspomniała .
-Okey , położę na łóżku .
          Mijały minuta , a Ania nie wychodziła z garderoby . Wręcz przeciwnie non stop podawała mi jakieś nowe rzeczy .
-Kochana wiesz , że już po 14 ? - zdecydowałam się poinformować ją , że czas zleciał bardzo szybko .
-Kurcze to bardzo źle . Już wychodzę i zaraz coś wybierzemy . O poczekaj to też jest dobre . - wychodząc chwyciła jeszcze jeszcze jakąś bluzkę
Łóżko wyglądało jak szafa . Pełno ciuchów , ale jednego byłyśmy pewne , że buty będą czarne i niestety ... na 7 cm obcasie . Niby nic , ale ja nawet takich nienawidziłam . Jednak zdecydowałam się poddać i ulec namowom karateczki .
-Na początek ubierz te czarne spodnie i białą koszulkę . - podała mi rzeczy
-Nie , dobra nie pasuje ściągaj . Ubierz tą .- zawołała
Jak mówiła tak zrobiłam założyłam na siebie tą beżową , którą przed chwilą mi podała
-Jeszcze masz to i załóż te buty . - podawała mi kolejne atrybuty
-Teraz wyglądasz bosko . Marco padnie z wrażenia. Chodź jeszcze ci włosy wyprostuję. - zachwycała się patrząc w moje odbicie w lustrze .
-Yhymmm , tak pewnie . - powiedziałam od niechcenia .
Wcale nie cieszyły mnie te ... buty . Postanowiłam jednak , że wezmę w torbę baletki .:) i przebiorę w trakcie .
-Poczekaj mam pomysł . - uśmiechnęła się i wyjęła Iphona
-Zrobimy sobie zdjęcie i wstawimy na facebook'a z życzeniami dla Marco .
-Dobry pomysł .
Zrobiłyśmy kilka zdjęć . Były takie "normalnie" i "nienormalne" także . Pośmiałyśmy się , Ania uruchomiła aplikacje , która wybrała zrobione przed chwilą zdjęcia i zmieniła je w fantastyczny kolaż .
-Super , teraz dodajemy . Co napisać ? - spytała
-Hymmm... Może " Dla wariata , którego kochają wszyscy . Spełnienia marzeń . A&M"
-Dobre . - napisała i umieściła zarówno na swojej , mojej i jego tablicy świetne zdjęcie
-Marcelaaaaaaaaaaa .! Obiad . - usłyszeliśmy z dołu .
-Oo .. mama cie woła . To ja też będę lecieć . - uśmiechnęła się i chwyciła bluzę z łóżka
-Może zostaniesz na obiad .? - zaproponowałam
-Nie mogę . Robert pewnie czeka .
 -Ahaa , szkoda .
Zeszliśmy na dół gdzie była już mama z Jurgenem i wujkiem .
-Kochan , jak ty ładnie wyglądasz . - skomplementowali mnie chórkiem
-Dziękuję .
-A nie mówiłam . Jest ślicznie i tak idziesz . - Ania była zachwycona stylizacją swojego autorstwa
-Będę lecieć . Dasz znać czy jedziesz z nami . Do zobaczenia . - dodała i wyszła
-Pa.


                  Zdrowy posiłek już znikł z talerzy . Rozmawialiśmy jeszcze chwilkę bo zaraz wujek miał samolot do Poznania . Kilka chwil później dostałam SMS . "Dziękuję za zdjęcie . Jest świetne ." .. Marco , najwyraźniej już przeszukiwał internet . :) "Nie ma za co . :) " .
-Marcela , jedziesz z nami ? - usłyszałam mamę , która właśnie zniknęła w kuchni
-Ale gdzie.?
-Odwieźć Wojtka na lotnisko .
-O której jest samolot .? - spytałam bo wyczuwałam okazję . Konkretnie by zawieźli mnie do Reus'a
-Za za godzinę i ... czterdzieści pięć minut . To jedziesz ? - dopytywała się
-Tak , tylko się ogarnę , a mogli byście mnie podwieźć do Marco .?
-Okey , to po drodze . - wtrącił się Klopp bo tylko on wiedział gdzie mieszka dzisiejszy jubilat .
-W takim razie zaraz wracam . - uśmiechnęłam się i poszłam na górę .
Musiałam znaleźć jakąś torbę na prezent . Jak na złość przeszukałam cały pokój i nic nie było . Poszłam nawet do sypialni mamy i pokoju gościnnego , gdzie często się znajdują rzeczy , które  tam być nie powinny . Czas mijał , a ja biegałam po domu szukając jednej małej torby .
-Długo jeszcze ? - spytała mama kiedy akurat przebywałam w salonie
-Nie wiem , nie mogę znaleźć .
-Czego szukasz ? - zapytał w końcu Jurgen
-Torebki na prezent .
-Tutaj są . Trzeba było mówić . - zaśmiał się wyciągając zaginiątko z szafki w korytarzu
-Dzięki . Nie wpadła bym na to by tutaj jej szukać . - powiedziałam i szybko poszłam na górę
Spakowałam procenty , napisałam jeszcze wiadomość do Reus'a "Mogę być troszkę wcześniej? " byłam niemal pewna , że odpowiedź będzie twierdząca , ale wolałam zapytać . SMS zwrotny nadszedł prawie natychmiast "Pewnie , czekam :) . A trafisz ? " . Miałam rację .Więc pozostaje tylko jedna sprawa , a mianowicie adres . Mam nadzieje , że trener zna dokładny bo nie chciała bym pytać sąsiadów gdzie mieszka Marco Reus . Odpisałam jednak "Tak , mam pomocnika .:P"  i zeszłam na dół bo jeszcze wujek by się spóźnił na samolot i nie było by miło .
-Jestem , możemy jechać . - zgłosiłam gotowość
-Dobra . Załogo do auta . - zaśmiał się tata
Jednak zanim wyszliśmy postanowiłam pożegnać się z wujkiem bo przecież nie przytulę go w samochodzie .
-Kiedy nas odwiedzisz ? Tylko tak na dłuuużej . - spytałam .. przytulając go
-Na pewno cię uprzedzę .:)
-Mam nadzieję , żeby nie było tak , że akurat gdzieś będę wychodzić .
-Będzie nam ciebie brakowało . - posmutniałam i odkleiłam się od wujka .
-Okey , jedziemy . - zarządziła mama .
No to jak jazda to jazda . Zapakowaliśmy się do auta i ruszyliśmy .
-Tylko pamiętajcie , że ja po drodze wysiadam . - przypomniałam
-Wybacz wujek , że nie mogę cię pożegnać na lotnisku , ale obiecałam , że będę na urodzinach . - wytłumaczyłam się
-Któż to ma takie względy u mojej siostrzenicy ?
-Marco , ma dziś urodziny .
-Reus , Marco Reus ?- spytał trochę niedowierzająco
-Tak właśnie , a w niedzielę urodziny ma Mario . - zaśmiałam się
-To złóż mu ode mnie życzenia . - poprosił
-Dobrze . Będę pamiętać .
-To tutaj , odprowadzić cię ? - spytał Jurgen , który najwyraźniej wiedział gdzie dokładnie mieszka jubilat
-Tak , proszę .
Wysiedliśmy z samochodu . Rozejrzałam się , żeby "obcykać" okolicę , w której mieszka . Była całkiem nie zła , ale jedno było pewne . Ma mieszkanko w bloku . Uśmiechnęłam się sama do siebie , myślałam , że będzie miał jakiś super dom , a tutaj proszę .
Weszliśmy do jednego z nich i powędrowałam za Klopp'em prosto do windy .
Co znaczyło , ze mieszka wysoko i nie chce mu się iść schodami :P
-Tutaj , numerek 8 . Ja lecę . Udanej zabawy . - uśmiechnął się
-Dzięki .
Poszłam tam gdzie kazał . Sprawdziłam czy jestem pod drzwiami z numerkiem osiem . Tak . Więc zapukałam . Czekałam miałam właśnie zapukać drugi raz gdy drzwi się otworzyły .
-Cześć , jednak trafiłaś . - Marco i ten jego uśmiech
Stałam tak chwilę patrząc na niego , chyba "się zawiesiłam" , ale tylko na sekundę .:)
-Marcela , wchodzisz czy będziemy stać w korytarzu ? - spytał , a ja "wróciłam" do rzeczywistości
_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_
Udało się.!!!
Napisałam . Mam nadzieję , ze się będzie podobał .:)
Kogo zaskoczył gość ? Nikt się nie spodziewał , że to wujek Wojtek :) Udało mi się was zaskoczyć ? :)

Powiedzmy , że to taki prezencik pod choinkę , a właśnie pochwalcie się co wam Mikołaj podarował . :) 

Mi także możecie zrobić prezent i pobić rekord (21) w komentarzach będę na prawdę szczęśliwa. Niby nic , ale każdy komentarz cieszy i to bardzo .! :)

Więc czekam .. zobaczymy . Liczę na was i jeszcze raz Wesołych Świąt . !!