Rozdział 50 .! :)

-Tak .! Fajnie , że jedziesz z nami . - Nico mnie uściskał i otworzył drzwi
-Też się cieszę . - uśmiechnął się Reus idący za nim
-Yyy , a my będziemy musieli porozmawiać poważnie . - odparłam zamykając dom .
-Czyli .? - Marco spojrzał na mnie pytającym wzrokiem . 
-Jak znajdziemy chwilę to się dowiesz . - rzekłam po czym wsiadałam do auta 
-To jedziemy !? - zawołał radośnie młodszy pasażer .
                          Uśmiechnęliśmy się i ruszyliśmy . Niestety gdy wjechaliśmy do centrum Dortmundu napotkaliśmy ogromny korek. Każdy metr pokonywaliśmy w takim tempie , że szybciej było by pójść piechotą . Intuicyjnie czułam , że będzie to najdłuższe 10 km w moim życiu . Rozglądałam się i przyglądałam przechodniom , gdyż nic ciekawszego jak na tę chwilę na zabicie nudy nie wymyśliłam .
                          Po kilkunastu minutach zrezygnowałam z dotychczasowego , jakże "ciekawego" zajęcia . Oparłam się i teraz moją uwagę skupiłam na aucie jadącym przed nami . Wydawał się nadzwyczaj interesujący . Można by powiedzieć , że nawet próbowałam go zaczarować by ruszał się szybciej . Jak by się udało . Korek trochę się rozluźnił i pokonywaliśmy kolejny odcinek z nieco większą prędkością niż do tej pory . Niestety czerwone światło i ponowny przestój . Tym razem przez przejściem dla pieszych .
-To jedne z "najdłuższych" świateł w całym mieście . Chwilę postoimy . - odparł kierowca otwierając szybę .
                         Masakra . Zrezygnowana oparłam się o oparcie , które znajdowało się między moim , a siedzeniem kierowcy . Marco zrobił identycznie to samo niemal w tej samej chwili . Podniosłam głowę , spoglądając na niego.
-Normalnie ta chwila wyglądała by zupełnie inaczej - mówił patrząc na mnie 
-Czyli teraz wygląda nienormalnie .? - spytałam , podejrzewając o co chodzi 
-I to bardzo .
-Taaaaak . To mógłbyś mnie wtajemniczyć w swoje rozkminy ? - zaśmiałam się
-Może lepiej nie bo jeszcze uciekniesz z samochodu . Kiedy indziej .
-O nie , tak to nie będzie . 
-Wujek , dlaczego podrywasz ciocię ? - zapytał Nico patrząc na nas z zainteresowaniem .
-No właśnie ? - dołączyłam się do pytania 
-I ty przeciwko mnie .? - Marco spuścił głowę .
-Ahaa , dobra już rozumiem . To mam zamknąć oczy ? - ten maluch jest serio domyślny i najwyraźniej zna Reus'a na wylot 
-Nie , Nico . Nie musisz . - uśmiechnęłam się i położyłam głowę na ramieniu kierowcy .
                           Moje zmęczenie i nie wyspanie dawało się coraz to bardziej we znaki . W trybie natychmiastowym potrzebowałam snu , chociaż kilka minut . Mimo przespania tylu godzin , przez imprezę i powrót do domu niemal nad ranem , rozstroił mój plan snu . I właśnie odczuwam tego skutki
-Cześć .!!! - usłyszeliśmy niemal , że piski jakiś dziewczyn . 
                           Otworzyłam oczy by "zbadać" sytuację . Oczywiście trzy dziewczyny niewiele młodsze ode mnie przechodziły akurat przez przejście . Przy samochodzie Marco wyraźnie zwolniły tempo i przyglądali się nam z szerokimi uśmiechami .
-Nie , nie , nie . - szepnęłam 
-Coś się stało ? - spytał obiekt westchnień nastolatek
-W sumie nic takiego , poza tym co właśnie tworzy się w głowach tych dziewczyn . - wyjaśniłam 
                           Kiedy już mijały "nasz" środek transportu pomachały do nas , a my w tym samym momencie odwdzięczyliśmy się identycznym gestem , nadal będąc tak blisko .
                            Po chwili światło w końcu zmieniło kolor na zielony i mogliśmy ruszać . Oparłam się wygodnie o siedzenie i pozwoliłam powiekom czynić swoją powinność . Nawet nie wiem kiedy zasnęłam . Bardzo się z tego powodu cieszyłam bo nie będą mnie denerwowały kolejne przestoje , ani nie będę wzbudzać zbędnych podejrzeń fanek . 

***

                             Przyznaję zaplanowałem to , iż spróbuję namówić Matecką by potowarzyszyła mi w opiece nad małym . Trochę mnie sparaliżowało , gdy zobaczyłem , że ogląda wywiad dla Borussii TV . Od razu próbowałem sobie przypomnieć o co pytali i jak odpowiadałem . Na szczęście nie było tam nic co mogło by wzbudzić w niej podejrzenia , chociaż z drugiej strony może było by łatwiej . Normalnie pewnie bym już dawno powiedział co mi na sercu leży , ale ona jest inna , wyjątkowa . To jak się zachowuję i co czuję gdy jest blisko jest czymś nowym . Mimo , że byłem wcześniej w związkach chociaż by z Caro , lecz przy niej nie czułem się tak jak przy polce . Z jednej strony boję się , że nieumyślnie skrzywdzę Marcelę . Jakimś głupim tekstem lub gestem i będę tego żałował do końca życia . Jest to dla mnie coś nowego , pierwszy raz jestem tak onieśmielony przez dziewczynę , która z pozoru twarda i stawiająca na swoim , w środku delikatna . Jeden błąd i wszystko może legnąć w gruzach .Dlatego cieszyłem się i to bardzo , że Marcela jedzie z nami . Pozna moje siostry , które mam nadzieję nie powiedzą czegoś głupiego , a pomogą mi w dalszym postępowaniu . 

                               Przyznam też , że jestem bardzo wdzięczny Nico , za jego pomysłowość . To był pomysł godny mistrza . Nawet pomógł mi w tym by pojechała do Mengede . Niestety droga nie mijała tak jak byśmy tego chcieli . Zakorkowane miasto i fani , którzy poznają nie tylko mnie , ale też innych piłkarzy Borussii wszędzie . Tym razem było podobnie , ale szybko udało nam się z nimi uporać . Z resztą nie musieliśmy nic robić . 

                             Polka odkąd tylko przyszliśmy do niej była wyraźnie niewyspana . No , nie dziwię się ja też nie jestem całkowicie wypoczęty , ale przywykłem . Kiedy na kolejnym przymusowym "przystanku" spojrzałem na moich pasażerów oboje spali . Cudownie wyglądali , tak beztrosko . Zrobiłem nawet zdjęcie , które zachowam dla siebie . Ku mojemu zdziwieniu jakieś pięć minut później korek zaczął się zmniejszać i po dwudziestu minutach zaparkowałem przed domem rodziców . 

-Już ? - usłyszałem zaspany głos siostrzeńca.

-Tak , możesz wstawać . - uśmiechnąłem się i oboje wyszliśmy z samochodu .

                          Nie miałem serca by przerywać sen Marceli , dlatego zostawiliśmy ją w środku , oczywiście z otwartymi szybami . 

-A ciocia ? - spytał mały kiedy wchodziliśmy do środka

-Śpi bo jest zmęczona . - odparłem

-Cześć . Kto jest zmęczony ? - do korytarza weszła Melanie .

-Ciocia , śpi w samochodzie . - wyjaśnił Nico 

-Siemka , znaczy Marcela . - dodałem 

-Marcela ... to nie jest niemieckie ... - zaczęła 

-Z Polski . - przerwałem jej

-Dlaczego jej nie zaprosiłeś do środka .? - pytała 

-Bo śpi . Nie chce jej budzić .

-Wykorzystaj urok osobisty ... Nico . - uśmiechnęła się

-Cześć młody . - dołączyła do nas druga siostra , a mama Nico Yvonne

-Cześć , mogę twojego syna na chwilę .?

-Co ? - spytała nie wiedząc o co chodzi .

-Nasz braciszek przywiózł dziewczynę , ale zasnęła po drodze i boi się ją obudzić . - wyjaśniła Melanie

-Wybaczcie , ale ja muszę lecieć . Do zobaczenia . - dodała i zniknęła
-Budź ją i powiedz , że bez herbaty jej nie wypuszczę . - zaśmiała się starsza siostra

-Okey , Nico chodź idziemy obudzić ciocię ? - zapytałem

-Pewnie .! - mały radośnie wybiegł na zewnątrz .

                      Podążyłem za nim , aby pomóc mu otworzyć drzwi . Pociągnąłem za klamkę i uchyliłem je , a mały przystąpił do działania .

-Ciocia . Ciociu wstawaj . - mówił nachylając się nad nią .

***

                              
-Ooo. ! Zobacz wstała . - zawołał uśmiechnięty Nico
-Dzień dobry . - dodał Marco
-Jesteśmy w miejscy docelowym ? - spytałam i bardzo niechętnie otworzyłam oczy , po czym niemal natychmiast oślepiły mnie promienie czerwcowego słońca 
-Tak , chodź pokażę ci mój pokój . - mały ciągnął mnie za rękę .
-Spokojnie , daj cioci się obudzić . - zaśmiał się Reus
-Przecież wstała .
-Niby tak , ale jeszcze nie do końca kontaktuje .
-I tutaj jestem zmuszona się z tobą zgodzić . - rozejrzałam się
-Ładnie tu. - dodałam wychodząc z samochodu
                      Szłam do jednego z wejść w asyście dwóch "ochroniarzy" . Faktycznie jeszcze nie do końca kontaktowałam , ale po woli dawałam radę . Okolica ? Świetna , cisza , spokój . Podobnie jak u nas na osiedlu . Ciekawiło mnie kto mieszka w drugiej części bliźniaka , ale póki co nie pytałam . 
-W tamtej części mieszkają rodzice , a tutaj Yvonne . - powiedział jakby czytając mi w myślach blondyn 
-Właśnie się nad tym zastanawiałam . 
-A i sama pani domu powiedziała , że nie wypuści nas bez herbaty .
                       Nico otworzył drzwi i wbiegł do środka . Weszliśmy zaraz za nim . Mieszkanie od progu biło ciepłem rodzinnym . Aż chciało się wejść dalej . Mijając korytarz , z pomocą Marco , który z rękoma na moich ramionach prowadził mnie prosto , w efekcie dotarliśmy do salonu (1  2   3 ) . W kuchni (1   2 ), która była z nim połączona krzątała się kobieta . Najwyraźniej mama Nico .
-To jest właśnie ... - zaczął
-Cześć . Jestem Marcela - przerwałam mu
-Cześć , Yvonne . - odparła uśmiechnięta 
-Czego się napijesz kawy ... - zaczęła
-Jeśli można herbaty . - przerwałam jej 
-Okey , już się robi . Usiądźcie . 
                         Jak powiedziała tak zrobiliśmy . Zajęliśmy miejsce i czekaliśmy . Nic nie mówiliśmy , tylko wymienialiśmy się spojrzeniami . Początkowo czułam się nie swojo , ale zawsze tak bywa jak jest się gdzieś pierwszy raz . 
-Ciocia , chodź pokaże ci mój pokój . - wrócił najmłodszy
-Nico , teraz jesteśmy zajęci . - odparł Marco 
-Widać , ale zabiorę ją tylko na chwilkę i zaraz przyprowadzę . - posmutniał
-Już idę . - uśmiechnęłam się 
-Super , zobaczysz spodoba ci się . - od razu się rozweselił .
                            Jego królestwo było na górze . Szłam za nim niczym za przewodnikiem . Mijałam kolejne drzwi i w końcu dotarliśmy do tych właściwych .
-To właśnie mój pokój . Fajny , co nie ? - odparł
-Pewnie . Najlepszy jaki widziałam .
                       Mogłam się spodziewać , ze właśnie tak będzie urządzony . W końcu ma we krwi piłkę . Widać , ze bardzo lubi ten sport , będę trzymać za niego jak i jego przyszłość kciuki .
-Wiedziałem , że Ci się spodoba . 
-I to bardzo . Sama kiedyś chciałam mieć taki , ale nie wyszło . 
-Szkoda . 
-Niestety , zostajesz czy wracasz ze mną na dół - spytałam 
-Muszę Cię odprowadzić . Obiecałem . - odparł 
-No tak , to chodźmy .
                       Odprowadzona przez młodego dżentelmena wróciłam do rodzeństwa Reus'ów , którzy sobie gawędzili . 
-Jestem . - powiedziałam zajmując miejsce koło blondyna
-Jak mówiłem , przyprowadziłem ciocię . - uśmiechnął się mały
-Dobrze , dziękuję . - odparł Marco odwdzięczając się tym samym  .
-Tutaj jest Twoja herbata . - wskazała na kubek pani domu
-Dziękuję .
-Mogę o coś spytać ? - ponownie Yvonne zabrała głos
-Pewnie .
-Jak się tutaj znalazłaś .? Marco mówił , że przyjechałaś z Polski 
-Tak , dokładnie z Poznania , a przyjechałam z mamą , którą przywiało tutaj za miłością . - zaśmiałam się 
-Romantycznie . 
-Można tak powiedzieć . Wystarczyło kilka wyjazdów by Jurgen zamieszał jej w głowie . - uzupełniłam wypowiedź 
-Aha . I jak Ci się podoba w Dortmundzie .?
-Zakochałam się w ... tym mieście . Chociaż mało widziałam bo tyle co osiedle , Idunę i miasto , ale zza szyby samochodu nawet jest piękne .
-Idunę ? Kibicujesz Borussii . - uśmiechnęła się
-Pewnie .! Chyba jak wszyscy tutaj , kocham BVB . Mimo wszystko . Nawet mam tam ... - urwałam swoją wypowiedź 
-Przyjaciół . - wymyśliłam na poczekaniu , mało co i wygadała bym się o praktykach .
-Można powiedzieć , że już się zaaklimatyzowałaś tutaj . I doskonale mówisz po niemiecku . 
-Tak , mama jest Niemką . Mimo , iż nie za bardzo podobał mi się ten język bo jest dosyć trudny , ale jakoś się udało .
-Dobra , wywiad zakończony . -wtrącił się Marco 
-Poplotkujecie kiedy indziej , przy okazji . Powiedz mi czy jest tata . - dodał
-Nie ma . Pojechał do miasta . - zaśmiała się
                         Porozmawialiśmy jeszcze chwilę . Okazało się , że Yvonne jest bardzo miłą , ciep i otwartą osobą , z którą mogłabym rozmawiać cały dzień . Na zewnątrz już się zmierzchało więc , wypiliśmy zawartość kubków i zbieraliśmy się do wyjścia .
-To do zobaczenia . - pożegnałam się
-Tak , mam nadzieję  , do zobaczenia . - odparła puszczając oczko do brata
-Wybacz . - odparł blondyn gdy byliśmy już w aucie .
-Ale co ?
-Yvonne zawsze musi dobrze poznać każdego . Jak by pisała biografię . - zaśmiał się
-Przecież nic się nie stało .
-To w takim razie jedziemy do domu .
                       Mieliśmy już ruszać gdy na podjazd podjechało jakieś auto , a za kierownicą siedział mężczyzna w średnim wieku . Domyśliłam się , że to ojciec Marco .
-Cześć tato . - uśmiechnął się , wychylając przez szybę
-Ooo , przyjechałeś odwiedzić starego ojca ? - spytał podchodząc do samochodu .
-Właśnie się zbieramy .
-Chyba jednak nie . Na drodze był wypadek i przez minimum dwie-trzy godziny jest nie przejezdna . - poinformował nas .
-Żartujesz . - powiedział zrezygnowany
-Nie , a kogo do nas przywiozłeś ? - spojrzał na mnie.
-Marcela . - przedstawiłam się
-Thomas . Miło mi poznać . Więc zapraszam do środka bo chyba dziś nie dotrzecie do domu .
                           Reus , zgasił silnik i wyszliśmy z auta. Czyli mam okazję zobaczyć drugą połowę domu . Weszliśmy do środka . Zdjęliśmy buty i podobnie jak przed kilkoma minutami poszliśmy do salonu (one , two , three , four , five , six ) . Bardzo pozytywnie mnie zaskoczył styl w jakim były urządzone pomieszczenia .
-Cześć mamo .! - zawołał Marco , a po chwili na schodach pojawiła się kobieta w średnim wieku .
-Marco .! Cześć synku , dawno Cię u nas nie było . - uśmiechnięta zeszła na dół i wyściskała go
-Tak , jakoś nie miałem czasu , ale .. jestem . - zaśmiał się
-To jest ... - zaczął
-Marcela , miło mi . - przerwałam mu
-Znowu .?! - spytał z niedowierzaniem
-Manuela , mi także . - ponownie uśmiech zawitał na jej twarzy
-Synku czy wy... ? - spojrzała na blondyna
-Mamo . - zaśmiał się
-Dobrze nie wnikam . Może się czegoś napijecie .? - dodała
-Jeśli ma Pani sok , to z chęcią . - odparłam
-Tak , pewnie . Zaraz podam , a wy siadajcie .
                            Zajęliśmy miejsca , ponownie siedziałam obok Marco , ale cóż . Spodziewałam się , że za chwilę możemy rozmawiać o mnie . Pytania typu skąd jesteś , są jak najbardziej zrozumiałe . Rodzice  zazwyczaj chcą wiedzieć z kim zadaje się ich dziecko .
-Proszę . - dołączyła do nas P.Reus
-Dziękuję
-Marcela , czy mogę o coś spytać .? - zwróciła się do mnie
-Oczywiście . - uśmiechnęłam się
-Skąd jesteś ?
                              I miałam rację , jak nazwał to Marco "wywiad" czas zacząć . Pytania jakie padały były niemal identyczne do tych , które zadawała Yvonne . Grzecznie odpowiadałam , a blondyn śmiał się pod nosem . Czułam się jakbym przyjechała do rodziców chłopaka , a oni chcą wiedzieć o mnie wszystko . No tak , był chłopak , ale póki co nie mój .:) Chyba zdałam egzamin i zrobiła się nieco bardziej luźniejsza atmosfera . Rozmowa po pewnym czasie zeszła na całkowicie inne tory .
-Mówią o tym wypadku . - powiedział P.Thomas i wszyscy skierowali swój wzrok w telewizor
-Policjanci odradzają podróż w kierunku Dortmundu . Droga jest całkowicie nieprzejezdna ,która  nadal jest niemal na całej długości zatarasowana przez tiry , które zderzyły się czołowo . Najprawdopodobniej dopiero nad ranem ok.2 droga będzie przejezdna .- usłyszeliśmy w rejonowych wiadomościach
-Mówiłem , ze zostaniecie do jutra . - uśmiechnął się Pan domu .
-No nie wiem . Marcela jeśli chcesz możemy jechać okrężną drogą . - zwrócił się do mnie Marco .
-A nie będziemy przeszkadzać ? - zwróciłam się do gospodarzy .
-Żartujesz . Będzie nam bardzo miło . - odparła Manuela
-W takim razie wrócimy jutro rano .- uśmiechnęłam się
-Dobra . - powiedziała klubowa jedenastka
-To ja przygotuję kolację . - mama Reus wstała z miejsca
-Może pomogę ? - zaproponowałam
-Nie musisz , poradzę sobie .
-Przecież to żaden problem . - uśmiechnęłam się i dołączyłam do niej

***

                                Inaczej wszystko planowałem , ale wyszło jak wyszło . Siła wyższa nic na to nie mogę poradzić . Gdyby nie tata właśnie stalibyśmy w kilku lub kilkunasto kilometrowym korku . Więc może to i lepiej , ze na spokojnie się prześpimy i wrócimy rano lub popołudniu bo wątpię czy mama wypuści nas bez obiadu . Rodzice chyba polubili Marcelę co mnie bardzo ucieszyło . Nie przepadali za bardzo za Caro , więc jeśli wszystko się uda będzie wspaniale . Polka ku mojemu zaskoczeniu nie miała nic przeciwko by zostać tutaj na noc , dlatego mogłem pogadać z tatą . 

-Możemy pogadać . - spytałem go kiedy Matecka poszła do kuchni z mamą

-Pewnie . 

-Ale nie tutaj .

-Dobra , to chodźmy na taras . - zaproponował

-Okey . My za chwilę wrócimy . - poinformowałem mamę i Marcelę

-Jakiś problem ? - spytał od razu 

-Nie . Tak , chyba tak . - zająknąłem się

-To mów . - usiedliśmy na ławce , która stała pod ścianą .

-Kiedy wiedziałeś , że mama , że chcesz z nią spędzić resztę życia ? - zapytałem trochę niepewnie

-Hmm .. - odetchnął głęboko - Po prostu . Czułem , że jest to kobieta jedyna w swoim rodzaju . Najpiękniejsza , najcudowniejsza , idealna . Mogłem z nią rozmawiać godzinami o wszystkim i o niczym , uwielbiałem być przy niej . - odparł spoglądając przez szybę do kuchni , też to zrobiłem

-Aha , ale skąd , kiedy .?

-Zakochałem się w niej jak tylko ją zobaczyłem . Wiesz taka miłość od pierwszego wejrzenia . Początkowo zachowywałem się w jej towarzystwie jak głupek . Dosłownie . Później sobie uświadomiłem , że ją kocham , że nie potrafię bez niej żyć . - kiedy tak opowiadał na jego ustach pojawiał się uśmiech .

-Dlaczego pytasz .?

-Bo wiesz chyba sobie uświadomiłem , że się zakochałem . Prawdziwie . 

-Świetnie , czyli kochasz ją .?

-Czy jeśli nie potrafię przeżyć dnia by jej nie zobaczyć czy usłyszeć . Kiedy ją widzę mam ochotę tak po prostu bez słowa przytulić . Chcę być zawsze blisko . Bym po przebudzeniu widział właśnie ją . Jest perfekcyjna w każdym calu . Ideał . Kocham ją . Nie potrafię bez niej żyć . - wyznałem to co czułem .

-To teraz idź do niej , powiedz to samo co przed chwilą . - uśmiechnął się

-Nie , narazie nie mogę .

-Twoja już w tym głowa , ale Marcela to dobra dziewczyna . Na pewno będziecie wspaniałą parą . - poklepał mnie po plecach 

-Zaraz , ale skąd wiesz , ze chodzi o nią .? - spytałem zdziwiony 

-Marco , może i jestem stary , ale nie aż tak ślepy . Z resztą nawet ślepy by zobaczył , że ona ci się podoba i odwrotnie . Jesteście dla siebie stworzeni .

-Tak myślisz ?

-Na 100% . 

-Jak tylko się upewnię to obiecuję , że zrobię wszystko co w mojej mocy . - złożyłem obietnicę

-Mam nadzieję , bo drugiej takiej nie znajdziesz .

                      Uśmiechnąłem się i wróciliśmy do środka , gdzie na stole już było mnóstwo jedzenia .

***

                       Przyrządzanie kolacji z Panią Manuelą to sama przyjemność . Świetna kobieta . Śmialiśmy się i rozmawialiśmy między innymi na temat Marco . Opowiedziała także kilka śmiesznych historyjek ze swojego życia , ja także . Było bardzo miło.

-To chyba już wszystko . Możemy ustawiać na stół . -odparła gdy wszystko było już na talerzach .

                        Jak powiedziała tak zrobiliśmy , a po chwili przyszedł Marco z P.Thomasem i usiedliśmy do kolacji, która była pyszna .

                      Po kolacji oczywiście pomogłam w posprzątaniu bałaganu . Raz , raz i po kłopocie . Razem zawsze raźniej . Pan Reus , znikł gdzieś niepostrzeżenie , Marco usiadł przed telewizorem , a jego mama poszła po coś na górę

-Powiem Ci , iż nie myślałem , że zgodzisz się , aby zostać . - uśmiechnął się blondyn gdy zajęłam miejsce obok ze szklanką wody w dłoni

-Dlaczego ? - spytałam

-Za chwilę się dowiesz .

-Marcela , w pokoju na górze naszykowałam piżamę i ciuchy , abyś jutro miała na przebranie . - wróciła uśmiechnięta P.Manuela .

-Dobrze , dziękuję . - odwzajemniłam uśmiech i wzięłam łyk wody

-Jeszcze jedno . Będziecie spać razem , prawda ? - spytała

                     Dlaczego ja zawsze muszę pić , akurat w takich momentach ? Gdy usłyszałam słowa pani domu , dziękowałam Bogu , ze obok był Marco i w porę zareagował bo umarła bym w wyniku zakrztuszenia się .

-Coś się stało ? - zapytała z troską 

-Wszystko okey . - odetchnęłam 

-Ja się prześpię tutaj . - uśmiechnął się Marco .

-Aha , przepraszam . Myślałam , ze wy ... Jak zawsze jakąś głupotę palnęłam . 

-Nic się nie stało . - powiedzieliśmy równo .

-Pójdę pościelić łóżko . - odparła i ponownie zniknęła na górze

-Mówiłem . - zaśmiał się blondyn

-Mogłeś uprzedzić .

-Co robimy ? Idziesz spać czy obejrzymy jakiś film ? - spytał przeglądając program .

-Możemy coś obejrzeć , ale najpierw pójdę się przebrać bo później nie będzie mi się chciało . - niechętnie wstałam z miejsca .

-Jeśli chcesz w każdej chwili mogę pomóc .

-Dzięki , ale dam radę . - odparłam i skierowałam się na schody .

-Yyy... a gdzie jest ... - zaczęłam

-Drugie drzwi po lewej stronie . - przerwał

-Dziękuję bardzo .

-Ależ proszę . - uśmiechnął się , a ja poszłam na górę.

                     Według instrukcji weszłam w drugie drzwi po lewej . Śliczny pokój . Niby urządzony normalnie , ale miał to coś . Pani Manuela , akurat ubierała pościel .
-Może pomogę ? - zaproponowałam
-Nie , nie , dziękuję . Już kończę .- uśmiechnęła się
-Tutaj leżą . - dodała i wskazała na ubrania , złożone w niemal symetryczną kostkę
-Dziękuję , a gdzie znajdę łazienkę .? - spytałam
-Na przeciwko . - odparła
-Dziękuję . - powtórzyłam się , ale tego wymagała kultura
                      Weszłam do pomieszczenia , a moim oczom ukazała się łazienka marzeń .:) Chwilę stałam i cieszyłam oczy sposobem urządzenia . W końcu się ogarnęłam i zrobiłam co miałam zrobić .Przebrałam się w piżamę , która nie ukrywając bardzo mi się spodobała . Moje ubrania złożyłam i zaniosłam do pokoju , w którym mam spać . Chwyciłam tylko telefon i wróciłam na dół .
-Mogę ? - spytałam podnosząc sok .
-Ale co ? - odpowiedział pytaniem na pytanie nie odrywając wzroku od telewizora
-Jak się odwrócisz to będziesz wiedział . - odparłam nieco ironicznie
-Aaa ... no nie wiem . - spojrzał na mnie i wstał z miejsca idąc w moim kierunku .
-Znaczy ?
-Bo wiesz , coś za coś . - uśmiechnął się i oparł o blat .
-Proszę o rozwinięcie twojej wypowiedzi .
                           Nic nie odpowiedział tylko zabawnie poruszył brwiami .
-Głupek . - zaśmiałam się i nalałam soku do szklanki
-Też chcesz ? - spytałam
-Pewnie .
                          Uzupełniłam zawartość drugiej , wróciliśmy do salonu . Teoretycznie w nim byliśmy , ale praktycznie nie . Udało mi się zająć miejsce , w dłuższej części narożnika . Co znaczyło , że mogę się wygodnie ułożyć podczas "seansu" .
-Oj , kusisz . - uśmiechnął się
-Więc co znalazłeś ? - postanowiłam zmienić temat
-Fajny film , oglądałaś "Igrzyska śmierci" ?
-Nie , tylko proszę żadnego horroru .
-Tak myślałem .
-Włączać ? - dodał
-Pewnie .
                                Blondyn włączył film . Słyszałam o nim , ale nie miałam przyjemności go oglądać . Więc nie wiem czego mogę się spodziewać . Położyłam się wygodnie i czekałam na rozwój akcji .
-My idziemy spać . - usłyszeliśmy głos P.Thomasa
-Okey , dobranoc . - odpowiedział mój towarzysz .
-Dobranoc . - dodałam
                                   Wróciliśmy do oglądania . Już po kilku minutach wciągnęłam się całkowicie . Był to film w jakimś procencie psychologiczny , a takowe uwielbiam . Tylko trochę się zawiodłam motywem miłosnym , który w moim mniemaniu jest już trochę przereklamowany , ale cóż . Marco śmiał się gdy widział jak przeżywam losy bohaterów .
-Mogę .? - spytał po chwili .
-Zależy co . - odparłam nie odrywając wzroku od telewizora
-Zobaczysz , ale .. obiecuję , że ro nie podstęp . - zaśmiał się
-W takim razie okey , ale już cicho .
                              Chwilę pooglądałam gdy po pewnym czasie poczułam , że Reus lekko uniósł moją głowę .
-Co robisz ? - tym razem ja zapytałam

-Kładę się .
-Aha .
                               Jak można było się domyślić . Blondyn położył się , a ja wygodnie oparłam się o jego klatkę . Najgorzej nie było , ale da się żyć .
                               Po pewnym czasie jednak  zaczęła nachodzić mnie ochota na sen . Starałam się z tym "walczyć" , ale chyba jednak akcja nie zakończyła się powodzeniem bo obudziłam się w pokoju , tym drugim po lewej ok 8.00 rano .

***

                            

                              Oglądaliśmy film , z resztą bardzo fajny . Zbliżał się koniec , a ku mojemu zdziwieniu Marcela ani drgnęła . Jednak postanowiłem nic nie robić w tym kierunku tylko doczekać do końca .
-Rozumiem , że śpimy razem . - zdecydowałem w końcu się odezwać .
                               Jednak odpowiedziałam mi cisza , co znaczyło , że mimo , iż wcześnie film bardzo ją zainteresował zasnęła . Przez myśl mi przeszło by po prostu to zignorować i spać z nią tutaj . :) Chwilę na nią spoglądałem , ale jednak postanowiłem zanieść ją na górę . Powoli wstałem i wziąłem ją na ręce . Nie była ciężka wręcz przeciwnie . Lekka jak piórko . Najciszej jak się dało , wszedłem na górę , później do pokoju . Delikatnie położyłem ją na łóżku .
-Dobranoc . - uśmiechnąłem się sam do siebie i wyszedłem .

***

                                 Rozejrzałam się dookoła i byłam niemal pewna , że to sprawka Marco , iż jestem tutaj . Wstałam więc , pościeliłam łóżko , ubrałam się , odwiedziłam jeszcze łazienkę i zeszłam na dół po szklankę wody . Było cicho , więc tak samo się zachowywałam . Chwyciłam butelkę źródlanej i nalałam . 

-Cześć . - usłyszałam i mało serce mi nie wyskoczyło .

                                Odwróciłam się i zobaczyłam blondyna leżącego w salonie .

-Cześć , serio tu spałeś ? - spytałam i nalałam jeszcze jedną szklankę

-No tak . 

-To powiem , że mnie zaskoczyłeś . Proszę . - podeszłam i podałam mu wodę
-Dzięki . Dlaczego ?
-Myślałam , że jednak będziesz spał ... ze mną .
-Trzeba było mówić , a nie na tym twardym czymś się męczę . - odparł rozmasowując sobie ramię
-Innym razem , ale dziękuję , za odtransportowanie . - zaśmiałam się
-Wiesz ile mi  zajęło wniesienie cię na górę . Z 30 minut chyba
-Bardzo zabawne . O której wracamy ? - zapytałam
-Możemy zaraz . - uśmiechnął się
-Tak tylko pytam .
-Jeśli chcecie jechać , to radzę szybko , póki Manuela śpi bo później to was bez obiadu nie wypuści . - zaśmiał się p.Thomas
-Okey , to już się ubieram . - Marco pośpiesznie wstał i nakładał na siebie kolejno ciuchy
                               Jak powiedział tak się też stało , po kilkunastu minutach byliśmy w samochodzie .
-Do widzenia - pożegnaliśmy się z gospodarzem i odjechaliśmy
                          Na szczęście droga była już przejezdna , a ruchu nie było wiec w nie całe 20 minut byliśmy i mnie pod domem .
-Dziękuję bardzo za wycieczkę . - uśmiechnęłam się
-Nie ma za co , polecam się na przyszłość .
-To idę , w razie czego dzwoń lub wpadaj .
-Sam .? - zapytał
-Też możesz , ale z chłopakami też jesteś mile widziany . - zaśmiałam się i wyszłam z auta .
-Okey . - zawołał i odjechał .
                            Od razu po wejściu , wzięłam się za śniadanie . Nie wiem dlaczego , ale przygotowałam je z przepisu Ani.

 ***

                    Miałem wracać do domu kiedy zadzwonił Robert .

-Siemka . - powiedziałem odbierając połączenie 

-Cześć , co robisz .?

-Jadę do domu , a co

-Może wpadniesz ? - zaproponował

-Nie ma sprawy , ale rób kawę . - zaśmiałem się do telefonu

-Okey . - rozłączył się .

                  Po kilku minutach byłem pod domem Lewandowskiego , zaparkowałem na jednym z podjazdów i skierowałem się w stronę drzwi . Miałem już pukać , gdy drzwi się otworzyły .

-Ooo . Cześć Ania .  - przywitałem się z brunetką

-Cześć i do zobaczenia . - uśmiechnęła się

-Już lecisz .? - spytałem 

-Tak , pobiegać . - odparła

-Lecę . - zawołała najwyraźniej do Lewego

-Okey , kocham cię . - odkrzaczył najwyraźniej po polsku

                    Wszedłem dalej do salonu gdzie był Robert . 

-Co to znaczy ? - zapytałem od razu bo już te słowa słyszałem

-Ale co ? - zapytał zdezorientowany 

-To co powiedziałeś . - popędzałem go

-Kocham cię ? - powtórzył po czym się zaśmiał 

-Tak , właśnie .

-Ich liebe dich .(kocham cię) - odparł

-Serio ? - musiałem się upewnić .

-Tak , o co ci chodzi .? - dopytywał

-Marcela tak powiedziała , na balkonie u mnie na urodzinach . - odparłem i wybiegłem czym prędzej .

                  Wsiadłem do samochodu i z piskiem opon ruszyłem tam gdzie niedawno byłem . Do domu Mateckiej . Droga zajęła mi 7 minut z zegarkiem w ręku . Zatrzymałem samochód pod domem i pośpiesznie wysiadłem kierując się ku drzwiom wejściowym . Zapukałem .

***

                        Kończyłam właśnie robić śniadanie , gdy usłyszałam pukanie . Poszłam otworzyć , a tam Reus . Zdziwiłam się jego widokiem

-Marco , co tu robisz ? - zapytałam

-Jesteś sama . ? - odpowiedział pytaniem na pytanie

-Tak .

                        Tylko tyle powiedziałam bo blondyn przytulił mnie i pocałował ... 

_~_~_~_~__~_~_~_~__~_~_~_~__~_~_~_~__~_~_~_~__~_~_~_~__~_~_~_~__~_~_~_~__~_~_~_~

 Jest . 50 .!! Mamy okrągłą sumkę rozdziałów .

Przyznam , ze w połowie miałam blokadę i nie wiedziałam co napisać ,ale się udało .

Podoba się ? Mam nadzieję , ze tak . Marco dowiedział się o czymś czego Marcela się nie spodziewała .:) 

Chyba wiecie co będzie dalej ? 

A może kończymy ?

Liczę na duuuużą liczbę komentarzy .!! :) <3 :**