Rozdział 52

-Ale jeszcze jedno ... Jesteście parą prawda ? - zapytał ni stąd ni zowąd Mario
                          Ooooooo , niee ... jak , gdzie , kiedy , skąd , dlaczego ? Nie dobrze , nie dobrze , bardzo nie dobrze . Co ja mam mu teraz powiedzieć ? Hymm ? Zapanowała , więc cisza jak makiem zasiał . Zastanawiałam się , które z nas odważy w ogóle się odezwać .
-Dlaczego tak sądzisz ? - postanowiłam w końcu coś z siebie wydusić
-No wiesz , tak wynika z moich bardzo wnikliwych obserwacji .
-Więc powiem ci coś w tajemnicy , ale nikt się nie może dowiedzieć . - zaczęłam
-Dobra , dobra . - odparł
-Mylisz się . - dodałam
-Yhymm ... mówcie co chcecie . Możecie się z tym ukrywać ile chcecie ja i tak wiem swoje . -nadal trzymał swojej racji
-Okey , Mario . Porozmawialiśmy i wyjaśniliśmy pare spraw i rzeczywiście można tak powiedzieć , ale nikt ma się nie dowiedzieć . Nikt . - głos zabrał Reus, który opierając się na łokciach chciał wypaść na jak najbardziej przekonywującego
-Aha . - tylko tyle powiedział Gotze
                             Trochę zdziwiła naszą dwójkę jego reakcja , wymieniliśmy się spojrzeniami z blondynem . To była bardzo , bardzo dziwne . Mario zawsze chciał wszystko wiedzieć , zwłaszcza o relacjach jakie są między mną , a Marco .Chwilę jeszcze trwaliśmy w bezruchu , ale po czasie dopuściliśmy do siebie , iż może dla niego to było bardziej niż oczywiste dlatego nie wypytuje . Reus opadł na łóżko , ja odwróciłam się w jego stronę . Tak po prostu ... i zapadła cisza . Już zasypiałam gdy :
-Jezu , serio jesteście razem .?!?!?!?!?!?!?!?!?!?! - zawołał , ponownie nas szokując
-Co ? - spytałam nieco już zaspana
-Jesteście parą , w końcu . Dzięki Bogu , już myślałem , że nigdy to nie nastąpi . Niech ja was uściskam , mordy wy moje kochane . - jego entuzjazm mało co i pobudził by wszystkich na dole
                              Jak obiecał tak zrobił . Wręcz rzucił się na nas . Gratulował i życzył szczęścia . Wariat , po prostu swój człowiek . Najlepszy na świecie .
-Już , wystarczy . Wiem , że dopiero to do ciebie dotarło , ale idź spać . Ochłoń . -śmiał się Reus
-Mario , zejdź ze mnie proszę . - prosiłam będąc przygnieciona
-Wybaczcie , ale nawet nie wiecie jak się cieszę . Nareszcie nie będzie tych mijanek , tajemniczych spojrzeń i uśmiechów z wami w roli głównej . - ogarnął się i wrócił na swoje miejsce
                               Kolejny raz tego wieczoru , znaczy tej nocy zapadła cisza . Kolejny raz już zasypiałam kiedy poczułam czyjąś rękę . Gotze był odwrócony plecami więc krąg podejrzanych ograniczył się do Marco .
-Blondasku , bierz tą łapę . - szepnęłam by nie obudzić bruneta .
-Wybacz . - posłusznie zabrał swą rękę
-Dziękuję bardzo , póki co to ja mogę się do ciebie przytulić . - wystawiłam mu język
-A wiesz co ja mogę ? - spytał uśmiechając się chytrze
-Wiem , wiem , już nie raz pokazałeś , ale nie tym razem . - schowałam się pod kołdrę tak by wystawał mi tylko nos i oczy
-Cwaniara .
-Ale twoja . - moja odpowiedź była bardzo nie przemyślana .
                           Po wypowiedzeniu tych dwóch słów , czułam jak się czerwienię . Zacisnęłam oczy by nie widzieć miny blondyna i wsunęłam się pod kołdrę jeszcze bardziej . Modląc się by tego nie usłyszał .
-Tak , nawet nie wiesz jak się z tego powodu cieszę . -  odparł , po czym dostałam całusa .
                          Spuściłam pierzynę i spojrzałam na niego jednym okiem . Miał zaciesz od ucha do ucha . Nic nie powiedziałam tylko odwzajemniłam uśmiech i któryś z kolei raz położyłam się na bok by w końcu zasnąć .
-Zaraz , zaraz Borussia . Czyli chcesz mi powiedzieć , że już mnie nie kochasz . - usłyszeliśmy Gotzego , który aż usiadł
-Mario co ty gadasz . Pewnie , że kocham . Kocham was wszystkich i nawet ten po prawej . - głową wskazałam na Marco - ... tego nie zmieni . Więc idź już spać .
-Ale jesteś pewna .?
-Tak . - odpowiedziałam pewnie , co uspokoiło biednego Mario i położył się
-Dobranoc , od teraz na żadne pytanie nie odpowiadam . - dodałam po raz setny próbując zasnąć
-Już nie będę dobranoc . - odparła klubowa dziesiątka
-Miłej nocki . - powiedział ziewając Reus
                           Tym oto sposobem , spokojnie mogłam zasnąć błogim snem , w towarzystwie dwóch najbardziej znanych przyjaciół w Niemczech . Wiem niektórzy mogą sobie pomyśleć Bóg wie co , ale to już siła wyższa . Tak jest po spotkaniach z przyjaciółmi . Czasami kończy się bardziej dziwne niż spanie z kilkoma facetami w jednym łóżku , jakkolwiek to brzmi .



                             Promienie słońca rozświetlały pokój , wpadając przez okno . Śpiew ptaków , przejeżdżający samochód , radosne krzyki dzieci biegających po ulicy i ... odgłos spadającej miski . Niechętnie otworzyłam oczy i uważnie rozejrzałam się dookoła . W pokoju byłam sama , ale wiem , że gdy się kładłam ta nie było . Najwyraźniej już wstali , zeszli na dół i .. Ooo , nie . Wariują i zaraz ten dom zamieni się w wielką kupę gruzu . Czym prędzej wstałam w łóżka , nałożyłam na siebie pierwsze lepsze ciuchy i niczym Usain Bolt wybiegłam z pokoju by jak najszybciej znaleźć się tam gdzie oni .
-Co wy tu robicie ? - spytałam widząc Mario , Marco , Moritza i Leo w kuchni
-Ooo .. cześć . Wstałaś już ?. - uśmiechnął się Gotze .
-Cześć , tak jakoś wyszło . Hałas z kuchni mnie obudził . - odparłam siadając na krześle przy blacie (dla przypomnienia , kuchnia w mieszkaniu Mateckiej )
-Wybacz , miska mi spadła , ale jest cała . - no i mieliśmy winowajcę - Bittencourt
-A gdzie są wszyscy .? - zapytałam rozglądając się dookoła
-Poszli jakąś godzinę temu . - tym razem Leitner zabrał głos
-Chcieliśmy ci zrobić niespodziankę , ale wstałaś i pewnie już zauważyłaś . - posmutniał Reus
-Ale co ?
-Posprzątaliśmy . - zawołał Mario
                            Odwróciłam się i spojrzałam w stronę salonu , ponownie . Tym razem nie uszło to mojej uwadze i faktycznie ... lśniło . Nie było śladu po wczorajszym "wieczorku towarzyskim" .
-Ooo.. jesteście kochani . - z uśmiechem na twarzy podeszłam do każdego i w ramach wdzięczności dostali całusa w policzek . Nawet Marco .
-Jejku zapomniała bym . - dodałam -... Mario .! Wszystkiego najlepszego , spełnienia marzeń i oczywiście miłości , a prezent dostaniesz później - przytuliłam go
-Dziękuję , chociaż ty jedyna pamiętałaś .- ucieszył się
-Nie ma za co . Może zrobię herbaty .? - zaproponowałam
-Wiesz , wybacz , ale my już będziemy lecieć . Już 13.00 , a jeszcze musimy się ogarnąć na wieczór . - odparł Moritz w imieniu swoim i Leo , oni są jak bracia .
-Okey , nie ma sprawy . - uśmiechnęłam się
-Ale my zostajemy . - Gotze jak zwykle na wszystko ma czas .
-Dobra , to wstawiam wodę .
-To do zobaczenia . - zwołały papużki nie rozłączki i wyszli
                              Chciałam już podejść do czajnika , kiedy poczułam lekkie szarpnięcie . Spojrzałam kątem oka na drzwi , które właśnie się zamknęły i już wiedziałam o co chodzi .
-Gdzie uciekasz ? - usłyszałam za plecami
-Miałam zrobić nam ...
-Może poczekać. - przerwał i pocałował mnie
                              Nie wiem dlaczego , ale spoglądnęłam na Mario , który patrzał na mnie i chociaż się uśmiecha wiedziałam , że coś jest nie tak, ten smutek w oczach . Podobnie jak na jednym z treningów , po tym jak .... i wróciło wspomnienie , kiedy to właśnie Gotze pocałował mnie pod domem . Czułam się okropnie , chociaż sobie już wszystko wyjaśniliśmy , po drugie on miał Ann , a ja Marco . Wiedziałam , że będzie nas to dręczyć . Ponownie miałam ochotę o wszystkim mu powiedzieć , ale starałam się zapomnieć . Chociaż nie chciałam . Chciałam , nie , nie chciałam . To wszystko było trudne , cholernie .
-Marco ... - przerwałam
-Tak ?
-To , że Mario się dowiedział nie znaczy , iż musimy go męczyć . - uśmiechnęłam się
-Tak ?
-Yhymm ... zrobię tę herbatę .
-Tak ?
-Jeszcze raz powiesz tak , to ci utnę ... - chwyciłam nożyczki , które akurat leżały na blacie i zapanowała cisza -... te twoje włoski . - dokończyłam wypowiedź .
-Tak ?
-Reus !!! - zawołałam razem z brunetem
-Dobra , już dobra . Musiałem tylko coś sprawdzić . - zaśmiał się
-Tak ? -  ponownie zabrzmiał chórek Matecka-Gotze
-Tttt ... - gdy to usłyszałam , z nożyczkami w dłoni zrobiłam krok w stronę Marco
-Nom . - skończył
-Mianowicie . Jesteście identyczni . I to jest bardzo ciekawe , jakbyście byli bliźniakami . To samo was denerwuje , to samo lubicie , nawet jak by się uparł to jesteście podobni . - dodał
-Mówisz . - raz jeszcze powiedzieliśmy razem , po czym całą trójką zaczęliśmy się śmiać
-Wiesz , wszyscy tu obecni to zodiakalne bliźnięta , ale jeszcze z Mario jesteśmy z jednego miesiąca . - odparłam
-A może jesteście spokrewnieni .? - Marco dalej prowadził swoje "rozkminy"
-Pewnie , Borussia to moja siostra . - podszedł do mnie Mario i przytulił
-No właśnie , co ty nie wiedziałeś ? - zapytałam blondyna .
-Aha .. no tak , Ania też jest twoją siostrą . - zaśmiał się (kto nie pamięta , chłopcy podejrzewali już tę ewentualność w Londynie , stwierdzając , że dziewczyny są do siebie bardzo podobne rozdział 24)
-Dokładnie . Wybaczcie , ale zrobię tę herbatę . - uśmiechnęłam się 
                            Rozmowy , opowiadania i wybuchy śmiechu przy ciepłej herbatce . To jest to co lubię . Fakt może lepiej sprawdziło by się kakao , ale tak też jest dobrze .xD Jednak w wirze rozmów , chyba zapomnieliśmy , że za kilka godzin mamy wstawić się u Mario .
-Yy , wiecie co wam powiem . Jest 15 . - uśmiechnęłam się
-Okey . 
-Chyba zapomnieliście o ...
-Ooo , cholera na 18 mają wszyscy być u mnie . - przerwał i Gotze
-Dokładnie , właśnie to chciałam wam powiedzieć . 
-To , w takim razie spadam . Do zobaczenie . - ubrał się i pośpiesznie wyszedł z domu .
-A ty ? - spytałam klubową jedenastkę
-Ja ... no właśnie ja . Też muszę jechać się przebrać , itp. , ale ... przyjadę po ciebie . Okey .?
-Wiedziałam , że będzie z ciebie pożytek . - zaśmiałam się 
-Tak bywa , ty musisz przywyknąć , że nie musisz nosić portfela , a ja , że "robię" za taksówkarza . - odparł i podarował mi całusa w policzek
-Do zobaczenia . - dodał i wyszedł
-Pa ... ooo jesteście . - pożegnałam go i jednocześnie przywitałam przybyłych rodziców , znaczy mamę i Jurgena
-Cześć , kochanie . - uśmiechnęła się mama
-I jak ? Załatwiliście wszystko ? - spytałam kiedy byliśmy już w środku .
-Tak , a ty co robiłaś .?
-Trochę ja u nich , trochę oni u nas . - zaśmiałam się 
-Ale dom stoi , więc jest dobrze . - Kloppo jak zwykle z pozytywnym nastawieniem do świata
-Dokładnie . Dla jasności .. imprezy nie było . Odbyło się jedynie bezalkoholowe spotkanie towarzyskie , a na finał seans filmowy . - wyjaśniłam
                         Pogadaliśmy chwilę , po czym mama zabrała się za ... robienie "Heathly obiadu" , a ja poszłam pod prysznic . Nie ubierałam na siebie , ciuchów , które przygotowałam na urodziny . Chwyciłam dres i póki co to wystarczyło . Postanowiłam jednak , pomalować paznokcie . Jednak jak się okazało mój autorski pomysł zajął mi więcej czasu niż przypuszczałam . Przeszło godzinę się z nimi "użerałam" , ale dla efektu było warto . Byłam z siebie dumna , raz po raz szło mi coraz lepiej . Pamiętam jak kiedyś nie mogłam pomalować sobie lewej ręki , a teraz to pikuś . Różowy akcent będzie świetnie się prezentował . 
                          Było już kilkanaście minut po 16 , a z kuchni czuć było zapachy . 
-Obiad . - powiedziałam sama do siebie .
                         Posprzątałam bałagan jaki powstał przy pracy na paznokciach i zeszłam na dół . Miałam rację . Wszystko było już gotowe na stole . Nawet Jurgen już zajął swoje miejsce . 
-Marcceeeee ... - zaczęłam mama 
-Oo , jesteś . - uśmiechnęła się
-Tak , te zapachy mnie tutaj ściągnęły . - zaśmiałam się i usiadłam
-Ej , ej . Czekaj . Pokaż paznokcie . - nic nie uszło jej uwadze 
-Proszę . - poddałam jej dłoń
-Ale śliczne , sama je zrobiłaś ? - ku mojemu zdziwieniu podobały jej się
-No , tak . Męczyłam się przez godzinę .
-Muszę się do ciebie zgłosić . 
-W wolnej chwili oczywiście . Wiesz gdzie mnie znaleźć . 
                          Ostatnimi czasy zaczęłyśmy się o wiele lepiej dogadywać . Mniej się kłóciliśmy co było bardzo rzadko spotykanym zjawiskiem gdy mieszkaliśmy w Polsce , a tutaj .. rozmawiamy jak cywilizowani ludzie . Z małą różnicą . W Poznaniu , mama często wyjeżdżała i przez większość czasu była w trasie , w domu prawie niebywała . Tutaj jest odwrotnie . Sporadycznie wyjeżdża , a w domu jest praktycznie non stop . 
-Wychodzisz dziś ? - wiedziałam , że w końcu zapyta
-Tak . Mario ma urodziny . - odpowiedziałam 
-To weź kluczyki . 
-Okey . I dziękuję za obiad . - odparłam i poszłam na górę skończyć się szykować 
                            Zerknęłam na zegarek , dochodziła siedemnasta . Czyli Marco będzie za około , plus minus półgodziny . Włożyłam na siebie wybrany wcześniej zestaw  .   Wyprostowałam i najprościej w świecie spięłam niewielkie pasmo włosów wsuwkami . Jeszcze musiałam tylko znaleźć buty i byłam gotowa . Zeszłam wiec ponownie na dół , gdzie zapewne znajdę szukane obuwie . Niestety nie było ich w korytarzu ..o.O
-Mamoooooooo nie wiedziałaś moich beżowych ...
-W salonie koło narożnika . - odpowiedziała nie czekając aż skończę zdani
-Co one tam robią ?
-Miałam je w Stuttgardzie .  
-Aha , okey . Powiedz mi czy mogę tak iść .
-Wow , pewnie . - usłyszałam , ale to nie był głos mamy .
-Już .? - zdziwiłam się widząc Marco i Jonasa  
-No wiesz , jest 17.40 , więc to chyba nie za wcześnie . - odprał
-Tak w ogóle to cześć Jo . - zaśmiałam się
-Cześć . - :)
-Jedziemy ? - spytał "taksówkarz"
-Tak , tak . 
-To do widzenia . - chłopcy pożegnali się i wyszliśmy
                           I pojechaliśmy . Do domu Mario było blisko , więc minut pięć i byliśmy na miejscu . Na podjeździe nie było jeszcze , żadnych samochodów , co świadczyło , że jesteśmy pierwszymi przybyłymi . Kulturalnie zapukaliśmy , a drzwi po chwili otworzył nam Fabian . 
-Cześć . - przywitaliśmy się
-Siemka , wchodźcie . - uśmiechnął się i wpuścił nas do środka .
-Oo , jesteście . Borussia ładnie wyglądasz . Wracając . Właśnie miałem do was dzwonić bo zapomniałem wam powiedzieć o małej zmianie planów .- zaczął Mario
-Znaczy ? - zapytał Hofmann
-Bo , jedziemy do klubu . Miałem wam powiedzieć rano , ale zapomniałem .
-Coo ? Do klubu ?- przeraziłam się
-No tak , a i jeszcze jedno . To będą podwójne urodziny . - coraz bardziej mnie przerażał
-Żartujesz . Po pierwsze ... podwójne ?! - zaczęłam i nie wiem dlaczego zerknęłam na najstarszego z braci Gotze
-Fabian ? Też masz urodziny ? - sama odpowiedziałam na swoje pytanie
-Nie dziś , ale niebawem . I tak spontanicznie "urodził" się pomysł na podwójne urodziny . - odparł
-To wszystkiego najlepszego , szczęścia , zdrowia , goli . - zaśmiałam się
-Dzięki - :)
-Teraz po drugie ... muszę się przebrać. !!! - to była więcej niż pewne .
-Nie musisz . - uśmiechnął się Marco .
-Właśnie , że tak . 
-A my chcieliśmy się z wami zabrać , bo rodzice z Felixem już pojechali . - posmutniał Mario
-To zrobimy tak . Teraz ja z moim kierowcą pojedziemy do mnie . Szybko się przebiorę i wracamy po was . Okey ? - zaproponowałam 
-Ale szybko .
-Spoko , kilka minut i jesteśmy ponownie . - obiecałam 
-Trzymam za słowo . - mówił solenizant
-Dobra , dobra to jedziemy . - chwyciłam Marco za rękę i szybkim krokiem wyprowadziłam z domu wprost do samochodu
                            Nic nie powiedział , tylko się uśmiechnął . Wsiadł posłusznie za kierownicę i pojechaliśmy wprost pod mój adres . Miałam mało czasu więc już zastanawiałam się co na siebie włożę . 
-Zaraz wracam . - powiedziałam wychodząc z auta gdy byliśmy już na miejscu
-Okey . - usłyszałam w odpowiedzi
-To ja . - krzyknęłam wbiegając do domu . 
                            Pospiesznie zdjęłam buty . Do pokoju wparowałam jak burza i od razu kierunek garderoba . Chwyciłam sukienkę i żakiet . Szybko zdjęłam to co miałam na sobie i włożyłam to co wyjęłam . Ubrana powędrowałam do łazienki . Przeczesałam włosy , które wyprostowane prezentowały się fenomenalnie . 
-Już idę . Pa . - zawołałam wychodząc
                             Szybkim krokiem szłam w kierunku samochodu Reus'a . 
-Zdecydowanie wolę ten zestaw . -odparł uważnie mi się przyglądając .
-Cieszę się , a teraz jedź . Chyba , że ja ... - uśmiechnęłam się zalotnie 
-Chcesz .? W tych butach ? - zapytał niedowierzając , że potrafię prowadzić w wysokich obcasach
-Kochany ... jeszcze wielu rzeczy o mnie nie wiesz . To jak ? 
-Okey . Zamiana .  - przyznam , że zdziwiłam się , iż pozwolił mi poprowadzić swoje cudeńko 
-Dziękuję . - w nagrodę pocałowałam go gdy się mijaliśmy . 
-Nie żebym miał coś przeciwko , ale musimy jechać . - to zdarzyło się pierwszy raz . Zawsze to ja trzymałam rękę na pulsie , ale jak widać cuda się zdarzają 
-Jasne . - mrugnęłam oczkiem i zajęłam miejsce za kierownicą 
-A .. mógłbyś schować i nie zgubić ? - poprosiłam dając mu telefon i kluczyki od domu
-Dla ciebie wszystko . -uśmiechnął się 
-To jedziemy . - i ruszyłam :)
                              Boskie , cudowne , najlepsze . To auto to po prostu spełnienie marzeń fanatyka motoryzacji . Jeszcze jego wygląd zewnętrzny . Mówiąc brzydko szczena opada . Jechałam nim trochę wolniej niż sam właściciel , ale czas miałam niezły .
-Pójdę po nich . - powiedział pasażer otwierając drzwi
-Nie , poczekaj . Ja pójdę i powiem , ze ... coś wymyślę . - zaśmiałam się 
-Na pewno ?
-No , przecież nie zabłądzę . - rzuciłam i wyszłam 
                              Weszłam bez pukania , w końcu wiedzieli , że przyjdę .
-Ludzie , jak się nie boicie ze mną jechać to jedziemy . - zawołałam wchodząc do salonu .
-Marcela ? - spytał z niedowierzaniem Mario 
-Z tego co wiem to tak mam na imię . - zaśmiałam się
-WOW , w sukience .? - pytał dalej
-Jak widać . Jedziemy ?
-Poczekaj , ja muszę sobie z tobą zdjęcie zrobić . - jak powiedział tak zrobił 
                                Przez chwilę mieliśmy małą sesję zdjęciową . No w końcu nie co dzień widzi się Matecką w sukience . Po kilku minutach byli już wszyscy gotowi .
-Zaraz , a gdzie Marco . - jedyny Jonas zorientował się , ze brakuje jednej osoby .
-Powiedział , że się przejdzie . - wymyśliłam coś na poczekaniu 
-To jak .. dał ci swój samochód .? - zapytał młodszy Gotze nie kryjąc zdziwienia 
-No ... tak .
-Nie wierze , normalnie nie wierzę . - mówił do siebie
-Dobra , mniej gadania . Ekipa do wozu , impreza czeka .
                                  W końcu udało mi się ich wyciągnąć z domu . Wybiła właśnie 18.00 , więc było więcej niż pewne , że zaliczymy spóźnienie , ale cóż . Bywa .
-Patrz , serio dał jej auto . Uszczypnijcie mnie . - po tych słowach spojrzeliśmy każdy na siebie i spełniliśmy jego prośbę
-Ałć .! Żartowałem . - mówił z grymasem na twarzy masując "obolałe" miejsca , a my zaśmialiśmy się pod nosem 
                                 Byłam przekonana , że Marco przesiądzie się na miejsce kierowcy , więc swoje kroki skierowałam na miejsce pasażera . Jednak gdy zlizałam się do drzwi , blondyn ruchem ręki przekazał informacje , że jednak nadal ja będę kierowcą . Samoistnie uśmiech pojawił się na mojej twarzy . Wszyscy zajęli miejsca więc mogliśmy ruszać .
-Ooo nie . - powiedział zrezygnowany Reus
-Co ? - zapytałam . Myślałam , ze coś źle zrobiłam , ale nawet nie zdążyłam odpalić silnika 
-Bild jedzie . - mówił patrząc w lusterko 
-Nie rozumiem .
-Fotoreporterzy z Bilda . - wyjaśnił 
-Aaa , już czaję . 
-Wszędzie jest ich pełno . - zabrał głos Jonas
-Skad oni wiedzą , że tutaj jesteśmy ? - głośno zastanawiał się Marco
-No wiesz . Co jak co , ale takiego samochodu niespotyka się za często . - wtrąciłam się w jego "rozkminy"
-I tu się z tobą zgodzę . - poparł mnie Fabian 
-Ale mam pomysł . - z chytrym uśmieszkiem , spojrzałam we wsteczne lusterko wprost na Mario , który wyczuwając moje intencje mrugnął oczkiem
-To jedziemy . - powiedziałam 
                               Odpaliłam silnik , jedynaczka i ... mały pokaz dla "Bilda" co potrafią nie tylko chłopcy , ale i dziewczyny . Ruszyłam z piskiem opon co wywołało małe zdziwienie na twarzy Fabiana , , Jonasa i Marco , który spojrzał na mnie .
-Co ? - spytałam czując jego wzrok przez dłuższą chwilę .
-Skąd , jak , wow , ale lepiej zapnę pasy . - uśmiechnął się
-Ty jeszcze nie wiesz co ona potrafi . - dodał młodszy Gotze
-Bo ciebie nie było na treningu , gdzie Marcela zawstydziła nas .  - zaśmiał się Hofmann
-Kiedy ? - spytał 
-Marco , pamiętasz może jak wpadliśmy na siebie w parku ? Wtedy . Chłopcy myśleli , że dziewczyna z Polski tak nie potrafi , więc ... chyba już zmienili zdanie . - dokończyłam opowieść .
                            Pogadaliśmy jeszcze , po czym dojechaliśmy pod klub , pod którym już czekało kilka osób . Mario będzie musiał się tłumaczyć . Może i lepiej dla niego bo Lewandowskich jeszcze nie było , a złości Ani ...to ja bym nie chciała .poczuć . Na samą myśl mam dreszcze .
-Cześć . - zawołałam wychodząc z samochodu , a w moje ślady poszli pozostali pasażerowie
-Siemka .
-Proszę . - oddałam kluczyki właścicielowi
-Zwracam honor . Przyznam , iż myślałem , że trochę gorzej razisz sobie za kierownicą . - odparł chowając "skarb"
-Mówiłam , jeszcze nie raz cię zszokuję . - uśmiechnęłam się
                            Po krótkich przeprosinach Gotze'go weszliśmy do środka . Klub robił wrażenie . Nie chciałabym znać kosztów tego przedsięwzięcia , ale na pewno nie mało . Jak nigdy miałam ochotę na zabawę , tańce i wariacje . Liczyłam na to , że będzie to impreza pełna wrażeń i nie myliłam się ...

_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_
Fuuuuuuuuuuuuuuuuuuuj . Normalnie  
Obiecałam i wymęczyłam . Oddaje moje wypociny w wasze ręce . Bez żadnego WOW , taki neutralny wyszedł , ale takie też muszą być . 
Mam do was małą prośbę ... mianowicie , w jednym z najbliższych rozdziałów potrzebuję piosenki , romantycznej , ale nie za wolnej , rytmicznej .. np. Igor Herbut - Nie ufaj mi . To jest mój typ , ale może macie lepszy pomysł . 

Czekam na propozycje , komentarze (opinie) przyjmuję WSZYSTKO  :)

PS. dziękuję za wszystkie miłe komentarze i także serdecznie pozdrawiam . :* ;***